Læknablaðið - 01.09.1963, Page 67

LÆKNABLAÐIÐ
131
séð þá né heyrt. En það þurfti
að grípa gæsina meðan gafst,
og fvrsta verk mitt í Háskól-
anum var að prófa þessa fimm
stúdenta í óperatíón, í jólafrí-
inu.
Guðmundur Magnússon tók
sér nú algera livíld frá störf-
um, það sem eftir var vetrar,
og hvíldist vel. Næstu vetur
kenndi hann síðan eins og fyrr,
og urðu ókunnugir að minnsta
kosti ekki þess varir, að neitt
sérlegt væri að, en hinn 21. nóv-
ember 1924 varð hann allt í
einu bráðkvaddur á heimili sínu.
Góðir áhej'rendur! Ég hef nú
reynt að gefa ykkur yfirlit yfir
líf og starf Guðmundar Magn-
ússonar, eins og það kemur mér
fyrir sjónir, og hið ykkur að
taka viljann fyrir verkið. Enn
munu þeir vera býsna margir,
eftir nær fjóra áratugi, sem
minnast Guðmundar Magnús-
sonar, en það fyrnist yfir allt.
Sullaveikin, sem liann harðist
við alla sína ævi, má nú heita
alveg horfin. Stúdentar og lækn-
ar kunna nú lítil skil á því,
hvernig sú veiki hagar sér, og
á aðgerðum við henni, hafa ekki
þörf fyrir slika kunnáttu, en
bók Guðmundar Magnússonar
um sögu sullaveikinnar á Is-
landi mun standast tímans tönn
sem óbrotgjarn minnisvarði um
hinn hníffima, ráðholla og
stundum spunastutta Magnús-
son.
Odense Amts og Bys Sygehus
Til neurokirurgislc afdeling U söges reservelæge
til 1/11 1963, evt. senere.
2/l værelses lejlighed forefindes.
Ansögning, stilet til lægerádet, sendes til afdel-
ingens overlæge.