Læknablaðið - 01.04.1965, Síða 60

80
LÆKNABLAÐIÐ
fram bornar. Við teljum þessar
tillögur sanngjarnar og engan
veginn óframkvæmanlegar,
enda beri brýna náuðsyn til, að
þær nái fram að ganga bið allra
fyrsta.
Skýringar á einstökum liðum
fyJgja hér á eftir:
1. Meðan greidd er hærri þókn-
un fyrir almenn læknisstörf í
Reykjavík, verður það að teljast
eðlileg afleiðing, að læknar leiti
þangað, sem kjörin eru betri. Slíkt
hið sama myndu einnig aðrar stétt-
ir gera. Þessi leiðrétting er því höf-
uðskilyrði þess, að læknar fáist til
starfa í dreifbýlinu. Jafnvel mætti
sanngjarnt telja, að hærri laun
væru greidd á afskekktum stöðum,
þar sem starfsaðstæður allar eru
mun erfiðari
2. Skipan héraðslækna í launa-
flokka virðist brjóta algjörlega í
bága við 20. gr. laga nr. 55, frá
27. april 1962 um kjarasamninga
opinberra starfsmanna, þar sem
segir, að Kjaradómur skuli við úr-
lausn sína m. a. hafa hliðsjón af:
„Kröfum, sem gerðar eru til mennt-
unar, ábyrgðar og sérhæfni starfs-
manna.“ Alþingi hefur þegar viður-
kennt, að föst laun héraðslækna
séu greiðsla fyrir embættisstörf,
heilbrigðiseftirlit o. f 1., og skyldu
þeirra til að vera á stöðugri vakt
í héraðinu. Ekki verður séð með
neinni sanngirni, að rétt sé að meta
embættisstörf sóknarpresta hærra
en embættisstörf héraðslækna, auk
þess sem embættissíörf presta munu
án efa minni að vöxtum, þ. e. sókn-
arbörn eru yfirleitt þriðjungur til
fjórðungur af íbúum læknishéraðs.
Einnig eru kröfur til menntunar
lækna tvímælalaust meiri en mennt-
unarkröfur presta, auk þess sem
læknismenntun er hvarvetna í heim-
inum í fullu gildi.
3. Það orkar ekki tvímælis, að
slit á bifreiðum lækna hlýtur að
verða miklu meira en almennt ger-
ist á bifreiðum, því að læknar verSa
oft og einatt að leggja bifreiðar sín-
ar í alls kyns ófærur og vegleysur
án tillits til endingar. Þetta myndi
ekki kosta ríkissjóð bein útgjöld,
en kæmi hins vegar svipað út og
leigubifreiðastjórum hefði verið
fjölgað um nokkra tugi.
4. Héraðslæknum er eigi síður
nauðsynlegt að fá sumarleyfi en
öðrum stéttum, og þeim mun frek-
ar, sem þeir vinna alla helga daga
ársins. — Það liggur í augum uppi,
að erfitt er fyrir héraðslækna úti
um land að verða sér úti um stað-
gengla, og sýnist þvi sanngjarnt,
að heilbrigðisstjórnin beri veg og
vanda af útvegun þeirra. Þetta hef-
ur oft og tíðum reynzt erfitt, og
mun fyrirsjáanlega verða enn meiri
erfiðleikum bundið í framtiðinni,
m. a. vegna þess, að kandídötum,
sem útskrifast úr læknadeild Há-
skólans, fer fækkandi. Fyrirsjáan-
legt er, að héraðslæknar munu segja
upp starfi sínu vegna þess, að úti-
lokað er að fá staðgengla, eða jafn-
vel of kostnaðarsamt, enda finnst
þegar dæmi slíks. Einnig er aug-
ljóst, að menntun héraðslækna verð-
ur að vera sem bezt, þar sem þeir
þurfa að starfa einir og eiga erfitt
um vik að leita til sérfróðra kollega
sinna. Því verður að teljast nauð-
synlegt, að þeir eigi kost á a.m.k.
eins árs fríi á fimm ára fresti til
þess að afla sér aukinnar þekkingar
og kynnast nýjungum innan læknis-
fræðinnar.
5. 1 þeim héruðum, sem svo fjöl-
menn eru eða víðáttumikil, eða
hvort tveggja, að einn læknir hefur
tæpast eða alls ekki komizt yfir að
gegna öllum köllum, sem berast,