Læknablaðið - 01.08.1965, Blaðsíða 44

70
LÆKNABLAÐIÐ
verður ekki farið nánar út
í þá sálma hér. Athyglisvert
er þó, að tekið er fram, að
sérfræðingur þyrfti að skoða
„akút“ tilfelli að minnsta
kosti tvisvar til þrisvar í
viku. Bendir allt þetta til
þess, að þeir telji tíma sér-
fræðinga svo dýrmætan og
vinnu þeirra svo mikilvæga,
að öll venjuleg skyldustörf
hljóti að vera unnin af öðr-
um, þ. e. aðstoðarlækmun.
Því lief ég rifjað upp þessi
atriði, að þau eiga sér hliðstæð-
ur við margt í ameríska kerf-
inu.
Áður en ég held lengra, vil
ég henda á atriði, sem raunar
eru augljós. Við höfum heyrt
talað um danskt, norskt, sænskt,
þýzkt og enskt kerfi. Bandarik-
in eru stórt land, samsett af
mörgum fvlkjum með meiri og
minni sjálfstjórn, og þjóðin er
steypt úr aragrúa af þjóðabrot-
um og mismunandi trúarflokk-
um. Bandaríkin hafa upp á að
bjóða hið bezta og versta á öll-
um sviðum, að sagt er. Þessi
nefnd hefur engan áhuga haft
á að kynna sér lökustu spítala
þar í landi. Mér er lika fuUljóst,
að auðvelt verður að benda á
dæmi þess, að kerfið, sem ég
ætla að lýsa, sé ekki alls stað-
ar viðhaft; einn spítali sé lokað-
ur Gyðingum, annar kaþólskum
mönnum o. s. frv. Og' jæssi
nefnd leiðir lijá sér kynþátta-
vandamál Ameríkumanna.
Til þess að fá sæmilegt yfirlit
vfir hið svokallaða ameriska
kerfi hefur nefndin rætt við ís-
lenzka lækna, sem starfað liafa
við ameríska spítala. Enn frem-
ur hefur liún aflað sér upplýs-
inga hjá nokkrum bandarískum
læknum um fyrirkomulag á
sjúkrahúsum í Bandaríkjunum
og stuðzt við greinar, sem birzt
liafa á prenti.
Af þessum viðræðum og
bréfaskriftum liggja fyrir nokk-
ur atriði, sem megináherzla er
lögð á.
1. Læknisfræðin er orðin
svo yfirgripsmikið fag, að eng-
inn einstaklingur hefur vald á
lienni allri. Hér er ekki aðeins
átt við það, að lyflæknir eigi
ekki að fást við skurðlækning-
ar, og öfugt, heldur er það hverj-
um lækni, t. d. í undirgreinum
(subspecialitet) lyflæknisfræð-
innar, meira en nóg verkefni að
fvlgjast með sérgrein sinni,
jafnframt því sem hann þarf
að liafa trausta þekkingu á al-
mennri lyflæknisfræði.
Enda þótt margir amerískir
læknar séu mjög góðir í sínum
undirgreinum, og iangtum
fremri okkur, kappkosta þeir
að verða ekki of einhæfir,
og líta fyrst og fremst á sig
sem sérfræðinga í almennri
grein.
2. Áberandi er það sjónar-
mið, að sjúklingurinn eigi rétt
á svo góðri umönnun af hendi
læknis sem kostur er; ekki