Læknablaðið - 01.08.1965, Blaðsíða 75

LÆKN ABLAÐIÐ
95
t(f etlehdutn lœkharitutn
Professor dr. med. Haakon
Natvig: Nœringsmiddelhy-
giene — et samarbejdsprob-
lem. Livsmedelsteknik, 1.,
4.-6. bls. 1965.
Áhugi almennings á matvæla-
heilsufræði hefur mjög vaxið á
undanförnum árum. Ýmislegt
hefur orðið til að vekja þennan
áhuga, m. a. umræður um í-
blöndun framandi efna í mat-
væli, sem sumir tengja aukn-
ingu krabbameins og æðasjúk-
dóma. Enn meiri áhrif hafa um-
ræður um skordýraeitur í mat-
vælum, einkum fyrir áhrif
bókar Raeliel Carson „Silent
þessi á að rækja vel, krefst það
mikils tima og mikillar starfs-
getu. Það tvennl hef ég mér
til afsökunar, að vinna við önn-
ur störf og persónuleg málefni
tók mikinn hluta af vinnutíma
mínum síðastliðið ár. Hitt er
það, að það mun alltaf reynast
erfitt að fyíla skarð betri og
duglegri fvrirrennara.
Ég vil að lokum þakka starfs-
fólki og nefndum, meðstjórn og
síðast en ekki sízl mínum ágætu
samstjórnarmönnum, sem liafa
átt veg og vanda af því flestu,
sem vel hefur tekizt lil um á
liðnu starfsári.
spring“. Skoðanir hennar eru
kunnar, og hugsunin um, að
allt líf kunni að deyja vegna
skordýraeiturs vekur hrylling
almennings og ráðamanna. Við
þetta bætast umræður um notk-
un plastefna, fúkalyfja og hor-
móna í matvælaframleiðslunni.
Ötti almennings er ástæðu-
lítill, en hann hefur vaknað
vegna fáfræði ogað nokkru leyti
vegna ófaglegs áróðurs ýmissa
leikmanna, sem því miður hafa
stundum verið studdir af mönn-
um með lærdómstitlum. Þeir,
sem eru á móti klórblöndun
neyzluvatns, gerilsneyðingu
mjólkur, niðursuðu matvæla og
flúrblöndun neyzluvatns, liræða
nú með áhrifum íblöndunarefna
og skordýraeiturs á komandi
kynslóðir. Það er sorglegt, að
fámennir hópar, sem segjast
vilja bæta heilsufar þjóðarinn-
ar og oft hafa á því einlægan
áhuga, skuli með ósönnum mál-
flutningi hindra framfarir í
heilbrigðismálum.
Ekki má samt gera of lítið
úr hættunni. Þetta skal haft í
Iiuga: 1. öll efni eru eitruð, J)eg-
ar skammturinn er nógu stór;
ckkert efni er eitrað, ])cgar
skammturinn er nógu smár. 2.
Þó að við beitum nákvæmustu
rannsóknum, getum við aldrei
orðið Jæss fullviss, að efni séu
óskaðleg undir öllum kringum-