Fréttatíminn - 26.08.2011, Blaðsíða 48

Háfjallaklifur
É
Ég get ómögulega gortað af fjallgöngum um mína
ævidaga. Þó hef ég „klifið“ Himmelbjerget í Dan-
mörku og stóð þá í þeirri meiningu að það væri
hæsta fjall landsins en komst síðar að því að svo
er ekki. Himmelbjerget er 147 metra hátt og því
frekar hóll en fjall. Hæsti punktur Danaveldis er
Møllehøj, 170,86 metrar. Í flestum löndum er hæð
fjalla gefin upp í metrum en fjallgarðar Danmerkur
eru ekki merkilegri en svo að hæð þeirra er talin í
sentimetrum.
Það er hins vegar til marks um gott skopskyn
Dana að gefa þessari ójöfnu, sem þeir héldu allt til
ársins 1847 að væri hæsti punktur landsins, þetta
nafn. Virðulegri verða fjallanöfn vart en Himmel-
bjerget, fjallið sem nær til himins. Nafnið eitt setur
þessa dönsku þúfu í flokk með tindum Himalaja-
fjalla. Ég „kleif“ Himmelbjerget með eiginkonu
og tengdaforeldrum á fögrum sumardegi fyrir
nokkrum árum. Þegar á „tindinn“ var komið áttaði
tengdamóðir mín sig á því að hún hafði gleymt sól-
gleraugunum sínum í bílnum. Við eðlilegt fjalla-
klifur hefðu fjallgöngugarpar sætt sig við slíkt og
bölvað í hljóði. Það var hins vegar óþarfi á toppi
Himmelbjerget. Tengdasonurinn var einfaldlega
sendur eftir sólgleraugunum. Með réttu get ég þess
vegna haldið því fram að ég hafi klifið Himmelbjer-
get í tvígang.
Menn hafa lengi gert lítið úr Himmelbjerget og
ekki talið mikið afrek að ganga á það. Því hefur
jafnvel verið líkt við að klífa Öskjuhlíðina í höfuð-
borg Íslands, þ.e. að skreppa í Perluna. Það er mis-
skilningur. Með fullri virðingu fyrir Öskjuhlíðinni
stenst hún engan samanburð við Himmelbjerget
enda nær toppur hennar aðeins 61 metra yfir
sjávarmál. Taka ber fram að þá eru tankarnir og
glerhjálmur Perlunnar ekki taldir með, ekki frekar
en turninn á toppi Himmelbjerget sem þegnar Frið-
riks VII reistu þegar hann færði þeim stjórnar-
skrá árið 1849. Staða hans er því svipuð
og Kristjáns IX, þess er stendur stífur
á Stjórnarráðstúninu og réttir fram
stjórnarskrána sem hann færði okkur
árið 1874. Ósagt skal látið hvort sá
gamli kóngur víkur af stalli fyrir
Salvöru Nordal þegar hún réttir
fram plagg stjórnlagaráðs.
Gönguna á Himmelbjerget ætlaði
ég að láta duga og var því óviðbúinn
þegar eiginkona mín stakk upp
á göngu á Vörðufell. Fellið
þekki ég, enda blasir það
við sumarkoti okkar
hjóna, stakt á sléttlendi
þar sem Biskups-
tungur mæta
Skeiðum. Fram
að þessari frómu ósk
konunnar taldi ég nóg
að horfa á það. Ganga
upp hlíðar þess væri
óþörf.
„Það er lágmark að
þú prófir gönguskóna
sem ég gaf þér í jólagjöf,
svo ekki sé minnst á göngu-
stafina sem fylgdu. Þú hefur
væntanlega haldið að þetta
ætti bara að vera upp á punt,“
sagði frúin.
„Þetta er ansi hátt,“ sagði ég og
gjóaði augunum á Vörðufellið þar
sem ég lá í stofusófanum. „Láttu
ekki blekkjast af því þótt Tungna-
og Skeiðabændur hafi í misskilinni
hógværð kallað þetta fell í stað fjalls.
Hefðu Danir gefið þessum fjallrisa nafn
hefðu þeir ekki dregið úr því, líklega
talið það ná langleiðina til tunglsins.“
„Hvaða vitleysa er þetta,“ sagði konan
sem þegar var komin í gönguskóna,
„Vörðufellið er kollótt og aðeins 391
metri. Við verðum enga stund upp. Við
verðum að fá í okkur súrefni. Út með
þig.“
„Sérðu klettana, kona góð,“ sagði ég þegar við
vorum komin í 100 metra hæð, nyrst í fjallinu.
Ég hafði náð að „gúggla“ Vörðufellið á meðan ég
reimaði á mig skóna og las að það væri úr móbergi
og grágrýti. Þá sagði að afrennsli frá stöðuvatni á
fjallinu væri um hrikalegt klettagil.
„Þú getur kallað þetta kletta, góði minn,“ sagði
konan. „Þess utan er enginn að biðja þig að klifra
upp á steina. Hvað klettagilið varðar þá er það langt
undan og við alls ekki á leið þangað. Svo má
kannski benda þér á að við erum á göngustíg,
og það frekar breiðum. Það er ekki eins og þú
sért einhver Edmund Hillary og fyrstur á leið
á tind Everest. Eini munurinn á að rölta hér
upp eða tölta eftir Austurstrætinu er að þetta
er aðeins á fótinn.“
„Þetta er eins og að horfa á landið úr flug-
vél,“ sagði ég uppnuminn þegar ég sneri mér
við um það bil í miðri fjallshlíðinni. Við blasti
Hvítá, Skálholt, Mosfell og fjallahringinn fjær
í átt að Langjökli. „Jú, það má segja
það, að minnsta kosti eins og
úr flugvél í lendingu,“ sagði
göngukonan við hlið mér.
„Við erum ekki í nema 200
metra hæð, elskan,“ bætti
hún við, „rétt rúmlega
það sem þú afrekaðir
þegar þú komst á toppinn
á Himmelbjerget um árið.“
Við paufuðumst áfram
upp hlíðina. Eftir 50 metra
í viðbót bað ég konuna um
stundarhlé. „Hæðaraðlögun,“
sagði ég, „það verður að venja
líkamann við þunnt fjallaloftið.“ Hún
settist á þúfu án þess að tjá sig sér-
staklega um meintan súrefnisskort
bóndans.
„Edmund hefur ábyggilega ekki klif-
ið Everest í nýjum gönguskóm,“ sagði
ég og leyfði mér að kalla kollega for-
nafni. Konan virtist ónæm fyrir kvört-
unum um hælsæri og blöðrur. „Þér
var nær að ganga skóna ekki til. Nógu
lengi hafa þeir beðið eftir vígslunni.“
Við náðum toppnum. Ofmælt er að
segja að tindur Vörðufells hafi verið klifinn.
Það er ekki þannig í laginu, ekki frekar
en Himmelbjerget. Samt var þetta áfangi,
því verður ekki neitað. Þrjú fjöll eru að
baki; Öskjuhlíðin, Himmelbjerget og nú
Vörðufellið.
Gott ef maður skellir sér ekki í
Hlíðarfjall næst.
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
C
M
Y
CM
MY
CY
CMY
K
Fréttatíminn26ágúst_5x15.pdf 1 8/25/11 1:09 PMMiðasala 568 8000
borgarleikhus.is
Áskriftar-
kortið okkar
Nemendur í áfanganum
„Íslensk leikhús og leiklist“
í Flensborg
34 viðhorf Helgin 26.-28. ágúst 2011