Læknablaðið - 01.02.1966, Blaðsíða 76

44
LÆKNABLAÐIÐ
inn, en auk þess tvær til þrjár afgreiðslustúlkur, sem skipta með sér
verkum. Öll viðtöl eru pöntuð fyrirfram, sæti í biðstofunni eru 18 og
aldrei fullskipuð. Hjúkrunarkonan hefur lítið herbergi, þar sem hún
getur skipt á sárum og gefið sprautur.
Læknar þessir hafa eins og annars staðar viðtalstíma á morgn-
ana um tvær klukkustundir og síðari hluta dags um 2 % klukkustuna.
Flestir munu þeir hafa um 2500 sjúklinga. Dr. Arthur sagðist fara að
meðaltali í fimm vitjanir á dag og fá 20—40 manns á stofu. Þetta
væru óvenjulágar tölur, hann væri búinn að vera lengi á þessum stað
og venja sitt fólk vel. Einnig minntist hann á, að pantanatími minnk-
aði vitjanafjöldann verulega. Lasið fólk vildi gjarnan koma á stofu
til læknisins, ef það ætti víst að þurfa ekki að bíða þar. Hann lagði
mikla áherzlu á, að í lækningastöð sem þessari væri gengið vel frá
allri hljóðeinangrun og hefði það ekki tekizt nægilega vel hjá þeim.
Hann benti meðal annars á í því sambandi, að rennihurðir væru aldrei
tryggar í þessum efnum; enn fremur, að hljóð berst sérstaklega vel i
húsakynnum, þar sem eru slétt og gljábónuð gólf.
Hin lækningastöðin, sem við sáum, var í Church Lane no. 2, Merton,
London S.W. 19. Þar störfuðu þrír læknar, sem allir eru í trúflokki
meþódista, og virðist það regla þeirra að vinna ekki með öðrum lækn-
um en þeim, sem eru sömu trúar og þeir, en að sjálfsögðu sinna þeir
einnig sjúklingum utan trúarflokksins. Þeir höfðu reist húsnæði það,
sem þeir störfuðu í, og var það mun rúmbetra en á hinum staðnum.
Sjúklingar koma þar inn í allrúmgott móttökuherbergi og fara þaðan
inn í biðstofuna.
Lækningastofunum er komið fyrir á svipaðan hátt og á hinum
staðnum, þ. e. viðtalsstofa og skoðanaherbergi, en hvort tveggja er
stærra en í Cannon Hill Lane. Auk þess var í stöðinni eitt herbergi,
sem nota mátti sem skurðstofu fyrir smáaðgerðir.
í báðum þessum hópum er náið samstarf með læknunum, og þeir
eru einnig í nánu sambandi við spítalann í þessu hverfi og hafa þar
sérstakt fundarherbergi, þar sem alltaf er að minnsta kosti haldinn
einn fyrirlestur á viku, ætlaður aðallega almennum heimilislæknum,
og flytur hann venjulega einhver sérfræðingur og talar um efni, sem
skiptir máli fyrir störf heimilislækna.
Þá skoðuðum við ,,out-patients“-deild Kingston spítalans, og er
þar mjög stór röntgendeild, sérstök deild fyrir handlækningar og
önnur fyrir lyflækningar. Þar eru stórar móttökustofur, biðstofur og
mörg skoðanaherbergi. Eru þau miklu rúmbetri en skoðanaherbergi
þau, sem eru á lækningastöðvunum, en yfirleitt er fyrirkomulagið
þannig, að hver læknir hefur viðtalsherbergi og annað minna sem
skoðanaherbergi við hliðina á því.
Þá var okkur einnig sýnd sótthreinsunardeildin, sem er í raun-
inni heil verksmiðja, þar sem dauðhreinsuð eru öll tæki, sem notuð
eru á „out-patients“-deildinni og spítalanum, og einnig er heimilis-
læknum gefinn kostur á að njóta þjónustu hennar. Sprautur eru dauð-
hreinsaðar í málmkössum og hver sprauta klemmd föst í grind, sem
liggur í kassanum. Þegar kassarnir koma úr ofninum, er límdur á
þá miði, sem á stendur ,,steril“. Annar búnaður, sem dauðhreinsa þarf,