Læknablaðið - 01.10.1966, Blaðsíða 39

LÆKNABLAÐIÐ
207
látizt af þeim sökum. Mæiir ekkert gegn því, enda þótt ekki hafi tekizt
að sanna, að svo hafi verið.
B. Eitranir af völdum triklóretýlens
öruggar heimildir virðast vera fyrir þvi, að fjórir sjúklingar
hafi veikzt af tríklóretýleneitrun á tímabilinu 1945—1964, svo
sem áður er getið um. Þrír voru konur, en einn var karl. Niður-
stöðutölur nokkurra meinefnafræðilegra ranusókna, er gerðar
voru á þessum sjúklingum, svo og ýmsar aðrar upplýsingar, er
að þeim lúta og máli skipta, eru sýndar í 2. töflu. Sjúkrasögur
þessara sjúklinga verða enn fremur raktar í stuttu máli liér á
eftir.
Sj. XII. Sj. hafði unnið í mánaðartíma í fatahreinsun og að öllum
líkindum komizt þar í snertingu við tríklóretýlengufur. Konan fékk
hita allt að 39°, útbrot á handleggi og fótleggi. Útbrotin breiddust um
allan líkamann, og kláði var mikill. Húðin flagnaði af í stórum flygs-
um, og ný húð kom í staðinn. Sj. fékk engin lyf í spítalanum. Tríklór-
edikssýra fannst í þvagi, en hvorki forefni né rauð blóðkorn.
Sj. XIII. Sj., sem var gift kona, hafði læst sig inni í svefnherbergi
sínu og gegndi engu, þegar eiginmaður hennar barði á dyr og bað hana
ljúka upp. Hann braut síðan hurðina og fann þá konuna lífvana í rúmi
þeirra hjóna. Tilkvaddur læknir staðfesti, að konan væri önduð. Á
kodda við hliðina á henni lá glas með tríklóretýlen í. Lá hún þannig, að
hún hafði hlaðið koddum kringum höfuð sér. Hún lá á grúfu, og hvíldu
vitin á stórum bómullarlagða, er vættur hafði verið með tríklóretýlen.
Heimilisfólk hinnar látnu staðfesti, að hún hefði nokkrum sinnum
andað að sér tríklóretýlen (blettavatni), og svo virtist sem hún hefði
af því nautn. Við krufningu sást mikil blóðsókn í barka og berkjum
og allmikill lungnabjúgur. Að öðru leyti fannst ekkert, er skýrt gæti
dauða konunnar.
Sj. XIV. Sj. varð fyrir ástarsorg og ákvað að fyrirfara sér af þeim
sökum. Hann drakk og tæmdi í því skyni úr tveimur flöskum, er í var
tríklóretýlen. Sj. var síðan eðlilegur um stund, en hné svo skyndilega
niður og virtist vera meðvitundarlaus. Við komuna í spítalann var sj.
talinn meðvitundarlaus, en var þó engu að síður magaskolaður tvívegis
(!!!) með koli og magnesíumoxíði. Sj. var síðan gefið anfetamín í æð í
stórum skömmtum (!), en það bar ekki tilætlaðan árangur, og sj. lézt.
Við krufningu sást, að nokkur bjúgur var í lungum. í berkjum fannst
grængulleit leðja, er þakti slímhúðina. f ályktun réttarlæknis segir
þannig orðrétt: „í lungnapípum fannst galllituð leðja, sams konar og
í maga, svo að pilturinn hefur kastað upp og spýjan farið ofan í lung-
un. “ — Smásjárskoðun benti til þess, að um vefjarskemmdir væri að