Læknablaðið - 01.06.1969, Qupperneq 45

LÆKNABLAÐIÐ
95
mikil bifreiðanotkunin er. Þeg-
ar rekstrarkostnaður er talinn
nákvæmlega fram samkvæmt
rekstrarreikningum, kemur það
af sjálfu sér, að sá, sem minna
hefur notað bifreiðina, hefur
lægri rekstrarkostnað og þess
vegna minni frádrátt til skatts
vegna bifreiðanotkunar.
Vinnutími lækna er yfirleitt
svo langur og þannig háttað,
að þeir hafa fá tækifæri til þess
að nota bifreið í eigin þágu
nema í sumarleyfum. Eigin bif-
reiðanotkun um helgar er m. a.
takmörkuð af því, að um þriðju
eða fjórðu hverja helgi er vakt-
þjónusta, þar sem bifreiðin er
notuð til læknisstarfa.
Sú yfirborðslega flokkun á bif-
reiðanotkun lækna í starfi, sem
um getur í fundarsamþykkt rík-
isskattanefndar, leggur á lækna
óeðlilegar, jafnvel ólöglegar
kvaðir, þannig að þeir verða
að borga eðlilegan rekstrar-
kostnað af því fé, sem afgangs
verður, þegar skattar allir hafa
verið greiddir. Slíkar ráðstaf-
anir eru ekki aðeins þjóðfélags-
lega ranglátar, heldur geta þær
hindrað eðlilega þróun i verka-
skiptingu og störfum lækna.
Eru aðeins tvær leiðir til þess
að leiðrétta þetta misræmi:
a) að skattayfii’völdin kynni
sér málið og leggi þar réttan
og sanngjarnan grundvöll,
b) að stórauka tekjur lækna,
þannig að nettótekjur, að frá-
dregnum skatti, verði nægjan-
legar til þess að greiða þann
bifreiðakostnað, sem heyrir
starfinu til.