Læknablaðið - 01.08.1972, Qupperneq 36

72
LÆKNABLAÐIÐ
Alþingis að afloknum for-
mannafundi 18. apríl 1970, en
þar segir m. a.:
„Á þessum fundi kom fram
hugmynd um bráðabirgðalausn
þess vanda, sem byggist að
verulegu leyti á þeirri grund-
vallarreglu að láta framabraut
ungra lækna lig'gja gegnum
dreifbýlið, með þeim bætti, að
tilteknar nýjar náms- og' rann-
sóknastöður við Landspítalann
verði tengdar störfum í dreif-
býli.“
Á aðalfundi Læknafélags Is-
lands 1970 var gerð samþykkt
um málið og erindi sent heil-
brigðismálaráðherra 12. ág'úst
1970.
Þar sem ekkert gerðist í mál-
inu, var landlækni ritað bréf 30.
marz 1971. Þar segir m. a.:
„Stjórn L.I. vill vekja máls á
erindi þessu, og beinir þeim
eindregnu tilmælum til heil-
brigðisstjórnar, að hún beiti sér
þegar fyrir setningu laga á
yfirstandandi Alþingi, sem
heimili heilbrigðismálaráðherra
að stofna a.m.k. 6 eins árs
aðstoðarlæknisstöður við spítal-
ana. Verði þær tengdar lækn-
isþjónustu dreifbýlisins með
þeim liætti, að læknum í þess-
um stöðum sé skylt að sinna
læknisstörfum í dreifbýli, allt
að helming samningstímans,
þegar brýn nauðsyn krefur og
ekki er unnt að fá lækna eftir
venjulegum leiðum.“
„Um langt árabil hefur víða
á landinu ríkt tilfinnanlegur
læknaskortur, sums staðar
beinlínis neyðarástand, en ör-
yg'gisleysi í beilbrigðismálum
getur leitt til auðnar i heilum
byggðum. Þegar læknar í dreif-
býli hafa þurft að fara í sum-
arleyfi, námsferðir, eða forfall-
ast með einum eða öðrum bætti,
befur oft borið svo við, að eng-
inn læknir hefur verið tiltæk-
ur að hlaupa í skarðið. Slíkt
leiðir til öryggisleysis fyrir
íbúa héraða og raunar algers
vandræðaástands, einkum á
vetrum, þegar samgöngur eru
erfiðar. Fyrirsjáanlegt hefur
verið um árabil, að ógerlegt
hefur verið að fá nægan fjölda
lækna til slíkra skyndistarfa,
sem hér um ræðir, nema gerð-
ar vei’ði skipulagðar ráðstafan-
ir af hálfu hins opinbera til að
mæta þessai’i þöi’f. Flestir lækn-
ar á Reykjavíkursvæðinu eru
bundnir við störf hjá binum
ýmsu beilbi’igðisstofnunum, og
sjúkrasamlögum. Þeir fáu, sem
enn stunda eingöngu sjálfstæð
stöi’f, eru séi’fi’æðingar á þröng-
um sviðum, og geta ekki horfið
frá þeim fyrirvaralaust til að
sinna verkefnum í fjarlægum
landshlutum. Hér er um ígripa-
vinnu eða skyndistöi’f að í’æða,
sem aðeins henta atvinnulaus-
um læknurn, nenxa sérstakar
ráðstafanir komi til. Atvinnu-
leysi í læknastétt hefur verið
óþckkt, og verður ekki fyrir
bcndi í náinni framtíð."