Læknablaðið - 01.04.1973, Síða 34

62
LÆKNABLAÐIÐ
Biz&fl tiL BLacfeirjs
ÞRÓUN GÖNGUDEILDA
Dráttur hefur orðið á birtingu eftirfarandi
bréfs frá Félagi íslenzkra lækna í Bretlandi,
og biðst ritstjórn velvirðingar á því. Dráttur
þessi rýrir samt ekki gildi þeirrar þörfu hug-
vekju, sem i bréfinu felst.
Júní 1972
Heiðraði ritstjóri.
Göngudeildir hafa nú starfað í fáein ár
við sjúkrahúsin í Reykjavík. Bætti stofn-
un þeirra úr brýnni þörf við eftirlit og
framhaldsmeðferð sjúklinga, og nær full-
víst má telja, að þær hafi stytt legutíma
sjúklinga og þannig leitt til betri nýtingar
á sjúkrahúsum. Þrátt fyrir augljóst gildi
þessara deilda, mætti stofnun þeirra vissri
andstöðu, en nú virðast flestir sammála um
nauðsyn þeirra.
Þessar deildir hafa til þessa eingöngu
sinnt eftirmeðferð þeirra sjúklinga, sem
legið hafa á sjúkrahúsunum. Þannig hafa
göngudeildir við íslenzk sjúkrahús algera
sérstöðu. Slíkar deildir erlendis veita við-
töku nýjum sjúklingum til rannsóknar og
meðferðar, án undanfarandi vistunar á
legudeildum sjúkrahúsanna, svo og til eft-
irmeðferðar að lokinni legu. Að þessu er
augljóst hagræði:
1) Fjöldi sjúklinga er nú lagður á
sjúkrahúsin í Reykjavík til rannsókna,
sem unnt væri að framkvæma á göngu-
deild án innlagnar á legudeild. Þannig
mætti nýta sjúkrahúsin mun betur en gert
er í dag.
2) Að okkar áliti eiga allir sjúklingar,
sem þarfnast sérfræðiþjónustu að mati
heimilislæknis, rétt á þeirri þjónustu, sem
sjúkrahúsin ein geta bezt veitt. Það er
sjálfsagður réttur heimilislækna, að þeir
eigi sem greiðastan aðgang að sjúkrahús-
um í slíkum tilvikum.
3) Við núverandi skipulag sjá lækna-
nemar ekki aðra sjúklinga en þá, sem
lagðir eru inn á legudeildir. Útvíkkun
göngudeilda samhliða eflingu læknamið-
stöðva myndi verulega auka fjölbreytni
þeirra sjúkdóma, sem læknanemar og ung-
læknar ættu völ á að sjá.
Samkvæmt nýlegum heimildum eru á
annað hundrað sjúklinga á biðlista Lyf-
læknisdeildar Landspítalans, og eflaust
gildir svipað um aðrar deildir sjúkrahús-
anna. Með réttri nýtingu göngudeilda
mætti stytta biðtíma þessara sjúklinga
verulega, og hjá sumum þyrfti ekki til
innlagningar að koma. Við teljum því, að
aukning á starfsemi göngudeilda sé ódýr-
ari og heppilegri lausn á sjúkrarúmaskort-
inum en bygging nýrra legudeilda.
Göngudeildir eru ekki húsnæðisfrekar,
en þurfa hins vegar mikla skipulagningu
og þjálfun starfsfólks til að vera starffær-
ar. Jafnhliða þarf að efla rannsóknardeild-
ir sjúkrahúsanna, svo að þær verði færar
um að mæta þessu aukna álagi.
Þar sem þessi efling göngudeilda verður
hagkvæmari í rekstri en núverandi skipu-
lag, má búast við, að heilbrigðisyfirvöld
muni knýja fram þessa lausn fyrr en síð-
ar, og þá ef til vill á þann hátt, að læknar
vildu betur hafa gert það sjálfir. Það sjást
þegar merki þess, að almenningur krefst
þessarar þjónustu eins og kemur fram í
yfirlýsingu heilbrigðismálaráðuneytisins
um stofnun opinnar sykursýkisdeildar við
sjúkrahús í Reykjavík, að frumkvæði
Samtaka sykursjúkra.
Við teljum því tímabært, að læknasam-
tökin taki að sér frumkvæði þessa máls.
Félag íslenzkra kekna
í Bretlandi.
LEIÐRÉTTING
Reykjavík, 19. marz 1973.
Ég óska eftir eftirfarandi leiðréttingu
á greininni Læknaliðun og læknaskortur,
er birtist í síðasta tbl. Læknablaðsins 1972.
Á bls. 217 í 11. línu: í Englandi eru 3-4
„akut sjúkrarúm“ álitið nægja 1000 íbú-
um. Við áðurnefnd sjúkrahús hefur kom-
ið í ljós, að 2 „akut sjúkrarúm“ nægja fyr-