Læknablaðið - 15.11.1983, Blaðsíða 62

314
LÆKNABLAÐID
kvörtunum og kærum, er varða samskipti almenn-
ings og heilbrigðisþjónustunnar, en í nefndinni eiga
að sitja 3 menn tilnefndir af Hæstarétti, og má
enginn nefndarmanna vera starfsmaður heilbrigð-
isþjónustunnar. Þrátt fyrir viðræður við þingmenn
tókst ekki að fá frumvarpinu breytt frekar í þá átt,
sem L.Í. óskaði, og er það nú orðið að lögum.
Að ósk tryggingayfirlæknis gáfu L.í. og L.R.
sameiginlega umsögn um frumvarp til laga um
breytingu á lögum um almannatryggingar, en þar
var gert ráð fyrir að setja á stofn örorkumatsnefnd
og draga þannig úr læknisfræðilegu mati á örorku.
Stjórnir félaganna lögðust gegn þessari breytingu.
Frumvarpið náði ekki fram að ganga.
2. Þann 18. maí sl. gekkst stjórn L.í. fyrir fundi, þar
sem rætt var um hættu af kjarnorkusprengingum og
áhrif geislunar. Fundarstjóri var Ásmundur Brekkan,
og fyrirlesarar voru þeir Guðmundur S. Jónsson,
sem talaði um jónandi geislun, Snorri Ingimarsson
um áhrif geislunar, Ágúst Valfells um kjarnorkuvá,
Guðjón Petersen um viðbúnað almannavarna og
Guðjón Magnússon um áhrif geislunar á heilbrigði
og heilbrigðisþjónustu.
Pallborðsumræður voru í lok fundarins. Hjúkr-
unarfræðingum var boðið að sækja fundinn. Hann
var þó fámennur og mættu aðeins 20-30 manns.
3. Stjórn L.Í. fékk senda tillögu, sem samþykkt var
á aðalfundi F.Í.L.Í.S. 2. des. 1982, um að koma á fót
starfshóp til að vinna að spá um atvinnuhorfur
íslenzkra lækna. Á sl. vori skipaði stjórnin þá Árna
Tómas Ragnarsson og Harald Briem til að vinna að
þessum málum. Þeir hafa hafið undirbúningsvinnu,
en verkinu hefur lítið miðað í sumar.
4. í rúman áratug hefur tíðkast, að stjórnir L.Í. og
L.R. byðu nýútskrifuðum læknakandidötum frá Há-
skóla íslands til móttöku, þar sem boðið er upp á
kverkavætu og starfssemi læknasamtakanna, lög
þeirra og reglur eru kynnt. Á undanförnum árum
hefur einnig formanni F.U.L. verið boðið að kynna
sitt félag. í ár fór móttakan fram þann 24. júní.
5. Páll Þórðarson, framkvæmdastjóri, og Viðar
Hjartason voru fulltrúar L.Í. á málþingi Lögfræð-
ingafélags íslands 2. okt., sem fjallaði um bótaá-
byrgð sjálfstætt starfandi háskólamanna. Logi Guð-
brandsson flutti þar erindi um bótaábyrgð lækna, og
mun það erindi verða birt í Læknablaðinu.
6. L.Í. er aðili að Samtökum heilbrigðisstétta, en
þau héldu fulltrúaþing 16. des. 1982. Læknarnir
Arinbjörn Kolbeinsson, Ásmundur Brekkan, Hall-
dór Steinsen, Jón Bjarni Þorsteinsson og Kári
Sigurbergsson voru skipaðir til að vera fulltrúar L.Í.
á þinginu.
7. Á sl. hausti var Jón Bjarni Þorsteinsson fulltrúi
L.Í. á málþingi B.H.M. um »Ellina og undirbúning
hennar«. Þar var m.a. rætt um að stofna sérstakt
öldungaráð innan B.H.M., og 12. apríl 1983 var beðið
um að tilnefna fulltrúa í undirbúningsnefnd, sem á að
vinna að stofnun slíks ráðs. Stjórnin skipaði
Arinbjörn Kolbeinsson til þess.
8. Stjórn L.Í. barst eftirfarandi ályktun, samþykkt á
aðalfundi Læknafélags Akureyrar 10. janúar sl.:
wStjórn L.A. telur sérfræðinga þá, sem starfa innan
félagsmarka L.A., ekki bundna af samningi þeim, sem
í gildi er milli T.R. og L.R. um sérfræðiþjónustu,
meðan sérfræðingarnir, er vinna utan félagsmarka
L.R. hafa engan málssvara við þessa samningsgjörð.
Stjórn L.A. beinir því til aðalfundar L.A. 10. jan.
1983, að hann árétti við stjórn L.Í., að Læknafélag
íslands gerist aðili að þessum samningum fyrir hönd
þeirra sérfræðinga, er atvinnu hafa utan Reykja-
víkursvæðisins.«
Stjórnin taldi eðlilegt, að farið yrði að tilmælum L.A.
og sendi tillöguna til stjórna svæðafélaga sinna.
Ályktunin var rædd á síðustu formannaráðstefnu og
lýstu allir yfir stuðningi við tillöguna. Formaður L.R.
taldi, að vegna vaxandi fjölda sérfræðinga utan
Reykjavíkur væri eðlilegt, að L.Í. gerðist aðili að
samningnum og skipaði menn I samninganefnd. L.í.
hefur ekki enn tilnefnt fulltrúa í nefndina og þarf að
ræða við L.R. um, hvort aðild L.Í. hafi I för með sér
breytingu á kynningu og atkvæðagreiðslu við samn-
ingsgerð.
9. Læknadeild Háskóla íslands sendi L.Í. bréf í
desember sl, þar sem óskað var álits L.Í. á veitingu
sérfræðileyfis til þýzks ríkisborgara, sem hefur
sérfræðiréttindi 1 Danmörku. Læknirinn hafði vísað
til samnings um samnorrænan vinnumarkað lækna. í
svarbréfi L.í. segir m.a.:
»Stjórn félagsins er eindregið þeirrar skoðunar, að
samningur milli Danmerkur, Finnlands, Noregs og
Svíþjóðar um sameiginlegan norrænan vinnumark-
að lækna, sem ísland gerðist aðili að 10. okt. 1979,
eigi eingöngu við um ríkisborgara samningsríkj-
anna. Veiting íslenzkra sérfræðiréttinda til læknis,
sem ekki er ríkisborgari einhvers samningsríkjanna,
getur því ekki byggst á tilvitnuðum samningi, enda
þótt viðkomandi læknir hafi hliðstæð sérfræðirétt-
indi í einhverju öðru samningsríkjanna. Þess má
geta, að í samningi sömu ríkja um viðurkenningu
á starfsréttindum ákveðinna starfsstétta innan heil-
brigðisþjónustunnar og dýralæknisþjónustunnar frá
25.08. 1981 kemur fram I 1. gr., að samningurinn
»gildir um starfsmenn, sem eru ríkisborgarar ein-
hvers samningsríkjanna eða íslands«. ísland stað-
festi þennan samning 22. júní 1982, en gildistaka
hans hefur ekki verið tilkynnt. Þar sem stjórn L.Í.
er þeirrar skoðunar, að lækninum verði ekki veitt
sérfræðiréttindi á grundvelli þessa samnings, telur
hún, að það verði einungis gert að undangengnu
hæfnismati deildarinnar eins og venja er til. Stjórn
félagsins mun senda heilbrigðismálaráðuneyti afrit
af bréfi þessu og óska eftir því, að fallist ráðuneytið
ekki á túlkun félagsins á samningnum, verði boðað
til fundar af þess hálfu með fulltrúum Læknafélags