Læknablaðið - 15.04.1985, Síða 47

LÆKNABLAÐIÐ
105
allmikið um kjör lækna í dreifbýli, t.d.
húsaleigu vegna lceknisbústaða og fleira því
um líkt, og Iögð fram gögn um leigukjör frá
ýmsum stöðum á landinu til þess að hafa
hliðsjón af við hugsanlega samningagerð milli
lækna og umráðamanna læknisbústaða á
Vestfjörðum.
Á fyrstu 10 fundum félagsins mættu yfir-
leitt allir þeir héraðslæknar á Vestfjörðum,
sem áttu heimangengt, a.m.k. vestan Stein-
grímsfjarðar- og Þorskafjarðarheiða. Kom
fljótlega á daginn, að ekki var hægt að ætlast
til mætinga frá læknum í Reykja-
fjarðarhéraði, Hólmavíkur- og Reykhóla-
héruðum, og áttu þeir frekar samleið með
Vesturlandi eða Norðurlandi vestra, þegar að
því kæmi, að á þeim svæðum yrðu stofnuð
félög lækna.
Þótt samgöngur væru erfiðar á
Vestfjörðum tókst þó allan tímann að ná
saman á aðalfund öllum læknum á Vestur- og
Suðurfjörðunum. Þeir læknar, sem komu við
sögu félagsins fyrstu tíu árin voru: Baldur
Johnsen í Ögri, Bjarni Guðmundsson á
Flateyri og síðar á Patreksfirði, Kjartan
Jóhannsson á ísafirði, Kristján Arinbjarnar á
ísafirði, Sigurmundur Sigurðsson í Bolung-
arvík, Gunnlaugur Þorsteinsson á Þingeyri,
Ragnar Ásgeirsson á Flateyri, Skarphéðinn
Þorkelsson á Hesteyri, Kolbeinn Kristófers-
son á Þingeyri, Ólafur P. Jónsson á Bíldudal,
Arngrímur Björnsson í Ögri, Bjarni Sig-
urðsson á ísafirði, Einar Th. Guðmundsson á
Bíldudal, Guðmundur Eyjólfsson á Patreks-
firði, Þorgeir Jónsson, Þingeyri og Hendrik
Linnet í Bolungarvík.
Aðaláhuga- og umræðumál vestfirzkra
lækna var fyrst og fremst stofnun Lækna-
félags Vestfjarða, og í framhaldi af því
hvatning til annarra lœkna áíslandi að stofna
svœðafélög. Loks í þriðja lagi hvatning til
lækna, og einkum Læknafélags íslands, að
vinna að stofnun sérstaks héraðs/ækna- eða
embættislæknafélags, er byggt yrði upp sem
samband svæðafélaga lækna.
Þessi mál um stofnun svæðafélaga annars
staðar á Iandinu, sambands þeirra eða emb-
ættislæknafélags, voru til umræðu á hver-
jum einasta aðalfundi Læknafélags Vest-
fjarða frá því að félagið var stofnað. Það fékk
þó litlaáheyrn, hvorki hjáeinstökum læknum
annars staðar á landsbyggðinni, né hjá Læ-
knafélagi íslands. Um þetta mál voru ýmist
>U L0 »0.^^ '
< $*£*>U Jj// , v' t/
ihbu wC/ VJ ui/uu
f/i>,/1*0
Mynd l. Brot úr 1. fundargerð, um aðdraganda stofnu-
nar. F. V.
Af l+L&f+U+l V *»>2G
uff.t r-LJw-J á-<j -/lLz ijjr-*-—.
. . .(* vT ■<? , .a.(V
V fUrU— —
L*/,' e-ifA-r f -ajÁlI /- 0 , A--—,
uL— iF-Jtc,- '4fo, V 9r.f-
■ t-t,-J. /UaA —
Mynd 2. Brot ú fyrstu fundargerð, um stofnun L. V.
sendar áskoranir til Læknafélags fslands eða
menn sendir sem fulltrúar á aðalfund L.Í., en
allt kom fyrir ekki. Tvö mál urðu þó til þess að
sýna fram á, hversu nauðsynlegt var, að
héraðslæknar stæðu saman um mál sín, en
það var veiting hins nýstofnaða héraðslæknis-
embættis í Hveragerði 30. desember 1949 og á
sama degi veiting hins nýstofnaða borgar-
læknisembættis í Reykjavík. í fyrra tilvikinu
hafði læknir, að vísu reyndur héraðslæknir,
verið settur í héraðið án þess að embættið væri
auglýst, eins og lög standa til, en í síðara
tilvikinu var um að ræða hið nýstofnaða
embætti borgarlæknis í Reykjavík, sem raun-
ar var nafnbreyting úr héraðslæknisembætti í
borgarlæknisembætti.
Um þetta spunnust allmiklar deilur milli
lækna, einkum á aðalfundi Læknafélags
íslands 1950. Það, sem gerðist var, að viða-
mesta héraðslæknisembætti landsins var tek-