Læknablaðið - 15.11.1997, Qupperneq 54

762
LÆKNABLAÐIÐ 1997; 83
Sameining sjúkrahúsa
Jóhannes Gunnarsson lækningaforstjóri Sjúkrahúss Reykjavíkur
Dregið getur úr þjónustuvilja ef
stofnunin verður aðeins ein
Áfram verður haldið að fjalla um þá framtíðarsýn
sjúkrahúsanna í Reykjavík og nágrannabæjum sem fram
kom í skýrslu VSÓ og Ernst og Young í ágúst. Leitað
verður að þessu sinni álits formanna læknaráða Sjúkra-
húss Reykjavíkur og Landspítalans svo og lækninga-
forstjóra spítalanna.
Jóhannes Gunnarsson lækn-
ingaforstjóri Sjúkrahúss Reykja-
víkur var spurður hvaða helstu
kosti og galla hann sæi við hugs-
anlega sameiningu Landspítal-
ans og Sjúkrahúss Reykjavíkur
ásamt sjúkrahúsununi fjórum í
nágrenni Reykjavíkur.
„Meðal kostanna við það að
hafa einn spítala er að dreifa
ekki minnstu sérgreinunum og
að fagleg þekking nýtist betur.
Þetta á við allra minnstu sér-
greinarnar eins og handaskurð-
lækningar og augnlækningar
svo dæmi séu tekin. Þetta á
einnig við það sem er dýrast í
sjúkrahúsrekstrinum svo sem
hjartaskurðlækningar eða slysa-
deild. Það þarf samt sem áður
ekki endilega að sameina spítal-
ana til að ná þessum kostum,
það væri áreiðanlega hægt með
núverandi verkaskiptingu og
nánari útfærslu á henni.
Gallarnir eru hins vegar
margir að mínu viti. Ein stofnun
sem þessi yrði mjög stór, ekki
bara á íslenskan mælikvarða, og
því myndu fylgja allir ókostir
stærðarinnar hvað varðar til
dæmis alla stjórnun. Ég held
líka að sameining sem þessi sé
vart framkvæmanleg nema að
allt verði undir sama þaki.“
Jóhannes segir að ýmis al-
menn atriði mæli gegn því að
aðeins eitt sjúkrahús sinni nán-
ast öllum landsmönnum, þar
gildi sömu lögmál og í ýmsum
öðrum starfsgreinum: „Menn
þekkja dæmi úr verslun, þjón-
ustu og samgöngum að þar sem
aðilar eru einir í sinni grein er
hætta á að dragi úr þjónustu-
vilja. Ég tel að þessi lögmál gildi
ekki síður í sjúkrahúsþjónustu
og að hætta verði á að ekki tak-
ist að bjóða eins góða þjónustu
ef þessi eini stóri spítali verður
ríkjandi. Þetta drepur einnig
niður fagleg skoðanaskipti og
þann áherslumun sem alltaf er
milli spítala. Ég minni á að
þegar geðdeild var stofnuð við
Borgarspítalann var allmikill
áherslumunur, stefnulegur
munur, milli geðdeildanna sem
þá voru og verði spítalinn einn
er hætta á faglegri einhæfni.“
Lækningaforstjórinn bendir
líka á að þessi galli geti bæði
komið niður á sjúklingum og
starfsfólki: „Ef kemur til
árekstra eða ágreinings milli
sjúklings og lækna og annarra
sem veita honum meðferð, eins
og má alltaf búast við og er í
hæsta máta eðlilegt, á sjúkling-
urinn naumast nokkra undan-
komuleið. Hann getur ekki far-
ið á annan hliðstæðan spítala og
leitað meðferðar þar - sá réttur
hefur verið tekinn af honum.
Það sama á við starfsfólk ef það
lendir upp á kant við yfirstjórn-
ina eða hefur aðrar grundvall-
arskoðanir á starfinu á deildinni
sinni og vill flytja sig til í starfi,
þá er varla annað að gera en
flytjast til útlanda.“
Verður að fá
almennan stuðning
Jóhannes Gunnarsson segir
að hugmynd um sameiningu
sem þessa verði að fá mjög
breiðan og almennan stuðning
eigi hún að geta náð fram að
ganga. Hann segir að bent hafi
verið á að auðveldara geti verið
að stunda fræðilegar rannsóknir
ef allt væri undir sama hatti en
líka megi benda á að til dæmis
tíðkist það víða erlendis að há-
skólar semji við fleiri en einn og
fleiri en tvo spítala um kennslu
og rannsóknir og það hafi verið
gert hér. Sjúkrahús Reykjavík-
ur hafi ekki síður sinnt kennslu-
skyldu en Landspítalinn.
„En þessi mál verður að
skoða rækilega ofan í kjölinn
bæði fjárhagslega og faglega.
Það þarf að vega og meta kosti
og galla við báðar hugmyndir,
eitt eða tvö stór sjúkrahús, og
mér finnst vanta í skýrslu VSO
og Ernst og Young að athugað-
ar séu allar hliðar málsins áður
en niðurstaðan er fengin og að
ekki hafi verið gerðar allar þær