Læknablaðið - 15.11.1997, Qupperneq 57

LÆKNABLAÐIÐ 1997; 83
765
Tryggvi Ásmundsson formaður læknaráðs Landspítalans
Verkinu verði haldið áfram en ég gagnrýni
vinnubrögðin við skýrsluna
„Við höfum kannski fyrst og
fremst gagnrýnt vinnubrögðin
við samantekt skýrslunnar og
erum í rauninni ekki tilbúin að
segja af eða á um sameiningu
sjúkrahúsanna sem slíka. Til
þess vantar meiri upplýsingar
um hvernig standa ætti að verk-
inu,“ sagði Tryggvi Ásmunds-
son formaður læknaráðs Land-
spítalans.
„Þetta er upphafið og við telj-
um rétt að halda þessu verki
áfram," sagði Tryggvi ennfrem-
ur og vísaði til sameiginlegrar
yfirlýsingar stjórna læknaráða
og starfsmannaráða Sjúkrahúss
Reykjavíkur og Landspítalans.
Þar segir meðal annars að for-
sendur fyrir sparnaði séu reistar
á veikum grunni. „Okkur finnst
líka of mikið einblínt á sparnað
og minna litið á faglegu rökin og
segjum í yfirlýsingu okkar að
ekki sé tilraun gerð til að meta
þá miklu vinnu sem fari í vís-
indastörf og kennslu á sjúkra-
húsunum. Það getur verið dýrt
að spara í þeim efnum.“
í yfirlýsingunni segir einnig
að auður sjúkrahúsanna felist
að mestu leyti í þjálfuðu starfs-
fólki og því þurfi að skapa við-
unandi aðstöðu og gífurleg
þrengsli og skortur á vinnuað-
stöðu standi báðum sjúkrahús-
unum fyrir þrifum. „Það fer í
taugarnar á öllu starfsfólki, ekki
aðeins læknum, að meðal nið-
urstaðna skýrslunnar skuli vera
hugmynd um fækkun um 500
störf og þótt skýrsluhöfundar
hafi kannski eitthvað dregið í
land með þetta álit eftir á þá
vekja þessar óraunhæfu hug-
myndir pirring og mönnum
finnst ekki faglega að verki
staðið."
Tryggvi segir einnig að miðað
við hvernig staðið hafi verið að
sameiningu Landakotsspítala
og Borgarspítala sé fordæmið
ekki gott, ekki hafi verið staðið
við nærri allt sem þar var lofað
af ráðamönnum.
„Og ég vil undirstrika sér-
staklega þetta með starfsað-
stöðuna og þrengslin. Þegar
menn hafa starfað lengi við svo
erfiðar aðstæður þá viljum við
fá að sjá úrbætur í verki áður en
hægt er að sannfæra okkur um
hvað sé raunhæft í sameiningar-
hugmyndum.“
-jt-
þessu. Við getum bara tekið
röntgendeildir sem dæmi. A
sviði röntgenlækninga er sífellt
að koma fram sérhæfðari tækni
með sérhæfðari tækjum sem
menn þurfa að geta nýtt sér. Til
að standa undir vaxandi sérhæf-
ingu þarf stórar einingar. Fyrir
20 árum kunni einn og sami
læknirinn flest sem þurfti að
vinna á röntgendeild en í dag er
það útilokað. Tæki eru líka dýr
og því mikilvægt að geta nýtt
þau mun meira en unnt er af
einum spítala í dag. Það er vax-
andi sérhæfing í öllum greinum
læknisfræðinnar og til þess að
fylgjast með og geta fengið sér-
fræðinga í framtíðinni til að
starfa hér á landi verðum við að
vinna sem ein heild.
Ég tel líka að þótt sérhæfing
spítalanna verði aukin og hægt
að koma því svo fyrir að til
dæmis taugalækningadeild yrði
aðeins á öðrum þeirra þá þyrfti
hinn spítalinn samt sem áður að
hafa þjónustu taugalækna eða
leita ráðgjafar hins spítalans.
Reynslan er einfaldlega sú að
slík ráðgjöf milli spítalanna
gengur ekki nógu vel.“
Lækningaforstjórinn telur
líka að fjárhagslegan ávinning
megi hafa af sameiningu spítal-
anna: „Þar á ég við hluti eins og
tölvudeildir, innkaup, birgða-
hald og tæknideildir. Með sífellt
viðameiri tækjabúnaði vex þörf-
in fyrir viðhalds- og viðgerðar-
þjónustu sem krefst mikillar
sérhæfingar tæknimanna. Sam-
eining á því sviði mun auka gæði
og styrkja þjónustuna.“
Og ekki hefur Þorvaldur
Veigar áhyggjur af því að erfitt
verði að koma sameiningu við
þótt ekki verði öll starfsemin
undir einu og sama þakinu. „Ég
teldi best ef hægt væri að byggja
nýjan spítala en er jafnframt
þeirrar skoðunar að hægt sé að
sameina við núverandi húsakost
og ná fram bættu skipulagi og
breyttu fyrirkomulagi á ýmsum
sviðum. Akvörðun um samein-
ingu verður alltaf pólitísk en
það sem vantar á nú er að ræða
nánar hvernig hún getur gengið
fyrir sig og taka ákvörðun í
framhaldi af því.“
-jt-