Kjarninn - 01.05.2014, Blaðsíða 62

03/05 piStill
Þess vegna var viðtalsbókin Inside the House of Money
eftir Íslandsvininn Steven Drobny fengur fyrir áhugamenn
um starfsemi vogunarsjóða þegar hún kom út árið 2006, en
þar birtust samræður höfundarins við 13 heimsþekkta og
farsæla sjóðsstjóra þar sem þeir opnuðu sig upp á gátt um
fjárfestingar sínar. Titill bókarinnar er því réttnefni, enda
býður hún lesandanum í heimsókn inn í hús sem fæstir fá að
dveljast í um ævina.
ólík sýn
Við lestur bókarinnar kemur reyndar á óvart hve ósamstíga
sjóðsstjórarnir eru um flesta yfirborðsfleti fjárfestinga.
Einum fannst best að fjárfesta í hlutabréfum, öðrum í hrá-
vöru og þeim þriðja í gjaldmiðlum. Einn fjárfesti nánast
eingöngu í flóknum afleiðusamningum á borð við valrétti, á
meðan annar stóð á því fastar en fótunum að valréttir væru
fyrir aumingja. Einn tók aldrei ákvörðun um fjárfestingu
nema heimsækja fyrst „fjárfestingarkostinn“, hvort sem hann
var land eða fyrirtæki, á meðan annar vildi meina að slíkar
heimsóknir væru bara til að rugla mann – það væru beinhörð
gögn sem skiptu mestu máli.
Þegar bókinni vindur fram birtast hins vegar hægt og
bítandi endurtekin tilbrigði við sama stef; ákveðin prinsipp
sem nánast allir sjóðsstjórarnir þakka velgengni sína, þrátt
fyrir að vera ósammála um framkvæmd fjárfestinga að öðru
leyti. Og þegar betur er að gáð hafa þessi prinsipp þeirra
í raun minnst með fjárfestingar að gera, og meira með
heilbrigða skynsemi og lífssýn. Þessi prinsipp eru fólgin í því
að...
...læra af mistökum sínum. Allir sjóðsstjórarnir, hver einn
og einasti, eiga það sameiginlegt að hafa einhvern tímann
tapað stórt. Enginn þeirra ræddi hins vegar um þessar
misheppnuðu fjárfestingar eins og þeir skömmuðust sín fyrir
þær eða sæu eftir þeim; mistökin eru dýrmætasta eign þeirra,
þau skilgreina velgengni þeirra betur en fjárfestingarnar
sem heppnuðust. Ástæðan er sú að allir hafa þeir dregið af
þeim lærdóm, sem þeir telja ómögulegt að öðlast til fulls án