Kjarninn - 01.05.2014, Blaðsíða 68

02/04 bílar
leiðarenda, gerði upplifunina mögulega. Bílprófið frelsar
okkur úr landfræðilegum höftum og rúmir 100.000 fer-
kílómetrar eru okkar til að njóta, þar sem við viljum, þegar
við viljum.
Síðan gerist það gjarnan að við tjóðrum okkur smátt
og smátt aftur við átthagana. Við þurfum að vinna, mála
þakið, fara í fermingarveislu, setja í þurrkara, sjá Bó og
Bubba í Hörpu og þar fram eftir götunum. Einstaka sinn-
um fáum við úthlutun hjá stéttarfélaginu og þá er brunað
í bústaðarferð, en hún snýst öðru fremur um að troða í
sig grillmat og leita að krananum fyrir pottinn. Ágætt, en
tilbreytingarsnautt.
Ekki er öll von úti. Mörg dæmi eru um fólk sem lét þetta
ekki henda sig, eða hafði kjark til að snúa þróuninni við og
halda á vit ævintýranna.
Christine og gunther
Holtorf
Holtorf-hjónin þýsku voru
rétt skriðin yfir fimmtugt
þegar þau ákváðu að leggja
land undir hjól. Þetta var
árið 1989 og fyrir táknræna
tilviljun féll Berlínarmúrinn
um sömu mundir. Gunther
var forstjóri þýsks flugfélags
og gagn tekinn af vinnu sinni.
Upphaflega áætluðu hjónin að ferðast lóðrétt suður um
Afríku á 18 mánuðum, en dvöldu þar í fimm ár áður en yfir
lauk.
Við tók ferðalag um jarðkringluna sem hefur nú staðið
yfir í aldarfjórðung. Christine lést fyrir fjórum árum en
Gunther lofaði henni að ljúka ferðalaginu, sem telur nú í
kringum 200 lönd þótt sum séu ekki viðurkennd ríki. Síðast
fréttist af honum um miðbik síðasta árs, en hann notar
hvorki farsíma né internet og hefur lítinn áhuga á athyglinni
sem hann fær.
Lestu viðtal
við Gunther
Holtorf