Nýtt S.O.S. - 01.08.1959, Blaðsíða 9

Nýtt S O S 9
gætti um þetta meðal hinna reyndu,
gömlu fyrverandi skipstjóra, er áttu sæti
í sjódóminum. Hinsvegar lagði Eggers
skipstjóri áherslu á, framúrskarandi dugn-
að og hæfni þessa stýrimanns.
A Pamir voru raunverulega tveir fýrstu
stýri-menn. Annar fyrsti stýrimaður var
skráður Fred Schmidt og hafði hann öðl-
ast skipstjóraréttindi. Schnridt hafði hlotið
' sína verklegu menntun á skipum Iiins
þýska skólaskipafélags eins og Diebitsch.
Hann varð síðar háseti á skipum hinnar
svokölluðu „Flying P- línu“, sem Laeiszt
gerði út. F.n hann gegndi ekki ábyrgðar-
starfi á seglskipi. Árið 1952 tók hann sér
far með Pamir vestur um haf til þess að
taka kvikmyndir, en Eggers var þá skip-
stjóri á Pamir.
Annar stýrimaður var Buscher, sem
fyrr er nefndur. Hann lauk prófi frá sjó-
mannaskólanum í Finkenwarder, fór síðar
á skólaskipið „Deutschland“. Var svo kall-
aður í' sjóherinn, tók sjóliðsforingjapróf
og var að lokum útnefndur kafbátsfor-
ingi. Buscher var ætlað að vera stýrimað-
ur á skólaseglskipi sjóhersins, sem var í
smíðum. Hann er því um stundarsakir
á Pamir til þess að afla sér reynslu og
aukinnar þekkingar.
Fyrri bátsmaður hefur verið til sjós
svo að segja að staðaldri síðan 1913.
Hann réðst á Pamir 1951. Hann er harð-
duglegur og hefur mikla reynslu á sínu
sviði. Annar seglasaumariinn kom á Pamir
um sama leyti. Öll fasta áhöfnin hefur að
minnsta kosti siglt þrjár langar ferðir á
Pamir.
Seinna sagði fulltrúi sambandslýðveld-
isins í sjóréttinum í Lúbeck:
„Skráningarreglur þær, sem gilda fyrir
skip af sömu stærð og Pamir og Passat
eru þessar: Finn skipstjóri, tveir stýri-
menn, en á skipinu voru hinsvegar auk
skipstjóra, fjórir stýrimenn með tilskilin
próf.
Samkvæmt sömu reglum átti að vera
á Pamir: 4 hásetar fullgildir, 2 viðvan-
ingar og 2 hásetaefni. í þessu efni var
því fullnægt ströngustu kröfum.
Þegar á allt er litið, verður ekki annað
séð, en áhöfn Pamirs sé vel skipuð og öll-
um reglum fylgt. Hinsvegar er auðsætt,
að ýmiskonar örðugleikar hafa komið í
dagsljósið varðandi það, að manna kaup-
skipaflotann eftir margra ára kyrrstöðu
styrjaldaráranna og næstu árin eftir stríð-
ið. Rekstur skólaskipanna var líka örðug-
leikum bundinn vegna mikils kosnaðar
og þá líka vegna þess, að erfitt var að fá
vana menn á þau. Nýjir menn komu þó
með hverri ferð og fylltu upp í skörðin.
Vafalaust hefði þess þó verið full þörf,
að áhöfn Pamirs hefði haft að baki meiri
reynslu og undirbúning á seglskipum.
Hvort hún hefði þá sigrað í átökunum
við storminn, skal látið ósagt og verður
aldrei sannað.“
Hvort Diebitsch skipstjóri hefur haft
áhyggjur í þessa átt áður en haldið var
heim, veit enginn; ekki heldur þeir fáu
sem af komust. En víst er, að Bnscher stýri
maður hefði rætt við hann um það, hvort
skipið mundi nægilega traust og tjáði
skipstjóra áhyggjur sínar í því efni.
Og hvernig var ekki með fimmtu ferð-
ina, hina næstsíðustu?
Hafði Pamir ekki komist í hann krapp-
ann þá, með 2500 tonn methyl-alkohol í
11716 járnílátum á leið frá Antwerper;
til Montevideo?
Eggers skipstjóra leist illa á, hve farm-
urinn var léttur. Hann ráðgaðist við
hleðslumenn sína, sem voru þrautreynclir