Nýtt S.O.S. - 01.08.1959, Blaðsíða 34

34 Nýtt S O S
Hún hafði ráfað í ráðleysi um þilfarið,
þar til einhver af áhöfninni kom auga á
hana, er skipsmenn voru að sjósetja bát
nr. 8A.
„Komið þér!“ hrópaði hann. „Farið
með þessum!“
„Eg vil heldur vera hér og deyja," svar-
aði hún.
„Þvaður!“ Maðurinn greip í handlegg
hennar og dró hana út að borðstokknum.
Þegar þau komu þangað, starði stúlkan
niður með skipssíðunni og sagði:
„Pilsið mitt er of þröngt“.
Það yrði erfitt í pilsinu að renna sér
nður eftir kaðlinum, og nú var ekki stað-
ur né stund til þess að vera að láta í ljós
neina uppgerðar blygðunartilfinningu.
„Viljið þér rífa það í sundur fyrir mig?“
bað hún.
Hann starð á liana andartak dolfallinn.
Svo brosti hann, þreif í pilsið og rykkti
í. Klæðið flettist í sundur.
Hún lét sig renna niður kaðalinn. Pils-
ið var eins og kínvers náttföt um fætur
hennar. Allt gekk að óskum, Þar til hún
náði niður að bátnum. Nú hikaði hún
andartak, áður en hún ákvað að sleppa og
láta sig falla í bátinn, en á meðan sogaði
alda bátinn frá síðunni.
Um leið gripu liendur um ökla hennar
og iirópað var til hennar: Komið nú, það
gengur ágætiega!" Svo sleppti hún takinu,
og henni var bjargað inn í bátinn.
Það var Taylor bryti, senr hafði yfir-
stjórn í bátnum, og það var nær sextíu
manns í honum, en liann var samt sorg-
lega illa mannaður, og það var not fyrir
hverja einustu hönd, sem kunni að róa.
Tveir ungir menn vildu ekki hjálpa til.
Tveir ungir menn á brúðkaupsferð með
konurn sínunr. Taylor hafði ekki hng-
mynd um, hvenær Athenia sykki, og hann
var ákafur í að konrast svo langt frá skip-
inu, að báturinn sogaðist ekki með er
það sykki. Hann bað jrví brúðgumana tvo
að lrjálpa til.
Hvorugur ungu mannanna vildi setjast
undir árarnar. Þeir virtust báðir hafa tap-
að sér og lágu í botni bátsins og föðmuðu
að sér konur sínar. Taylor reyndi að vekja
þá til dáða með ókvæðisorðunr, og eitt
augnablik virtist tilraun lrans ætla að bera
árangur. Annar mannanna reis upp við
dogg, en Jrá byrjaði kona lrans að kjökra
og hrópaði: „Yfirgeðu mig ekki! Yfir-
gefðu mig ekki!“
Þessi franrkonra ungu brúðgunranna
gerðu róðrarmennina sem næstir voru svo
arga, að Jreir stóðust ekki freistinguna að
sparka í þá hvert sinn sem Jreir komu í
námunda við þá undir róðrinum.
í stafni bátsins störðu konurnar upp-
glenntum augum á sökkvandi skipið og
hófu að syngja: Hærra nrinn guð til Þín.
í öðrum björgunarbát einlrversstaðar
úti í nóttinni byrjaði einhver að syngja:
Vor guð er borg á bjargi traust, og áður
en varði tóku allir undir.
* *
*
í loftskeytaklefanunr á Atlrenia sat Don
loftskeytanraður og sendi stöðugt. Hann
gaf Knut Nelson upp staðarökvörðun og
reyndi að ná sambandi við önnur skip.
Þegar klukkan var tvær mínútur yfir
níu, voru aðeins tveir björgunarbátar eft-
ir, og hann gat nú tilkynnt, að Nelson
teldi sig verða kominn á staðinn um mið-
nætti.
Cook skipstjóri fór nú aftur að leiða
hugann að því, að reyna að bjarga skipi
sínu og sendi boð eftir fyrsta st)i'imanni.
Niðurlag í næsta hefti.