Nýtt S.O.S. - 01.08.1959, Blaðsíða 33

Nýtt S O S 33
ljóskastarar að senda geislasúlur sínar yfir
þilfarið og sjóinn umhverfis skipið. Þar
flutu þegar margir björgunarbátar og
vögguðu á öldunum.
Það undraði Cook skipstjóra að sjá, í
hve mikilli ró og regíu rnenn yfirgáfu skip
ið. Að því er lionum virtist var enga æs-
ingu að sjá. Eftir fyrstu æðisgengnu mín
úturnar hafði liann búist við að sjá harm-
leiksatburði endurtraka síg, þegar fólkið
ætti að fara í bátana, en hánn varð einsk-
is slíks var. Þaðan, sem hann stóð á
stjórnpallinum, sá liann menn hjálpa kon-
urn sínum og börnum út í bátana, og
með rólegu yfirbragði lofa að koma á eft-
ir með næsta bát, það var allt og sumt.
Hér og þar féllu ef til vill fáein tár.
Vegna hliðarhalla skipsins og þar sem
enginn vissi örugglega, hvað ske kynni á
næsta augnabliki — hvort Athenia sykki
eða ekki, eða hvort kafbáturinn hæfi á-
rás á ný — var fyrstu bátunum á bæði
borð, rennt niður rnjög snögglega, og far-
þegarnir klifruðu niður í Þá eftir kaðal-
stigum eða renndu sér niður eftir köðl-
um.
Einstaka konu misheppnaðist stökkið úr
kaðalstigunum í bátana. Sumum þeirra
heppnaðist að bjarga upp í bátana, en
aðrir drukknuðu.
Bogalampar, sem festir voru í siglutré
Athenia, köstuðu ævintýralegu ljósi niður
yfir skipið, og það leit einna helzt út eins
og hátíðasvæði.
Efstu bátarnir gátu rúmað 56 persón-
ur hver, og þeir neðstu 83, en þrátt fyrir
það fóru fyrstu bátarnir frá skipinu með
aðeins 50 manns innanborðs. Þrátt fyrir
Það, að bátarnir höfðu fyrirskipun um
að halda sig fast við skipið, ef til kæmi,
að frekari not yrðu fyrir þá, ráku flestir
þeirra út í náttmyrkrið. Afleiðingin af
þessu varð sú, að síðustu bátarnir, sem
sjósettir voru yfirfylltust.
Vegna halla skipsins, sveifluðust bak-
borðsbátarnir langt út og gekk vel að
koma þeim á sjóinn — öllum nema nr.
10A, sem hrokkið hafði úr skorðum við
sprenginguna. Á stjórnborðshlið skröpuð-
ust bátarnir eftir skipshiðinni, og það var
mjög erfitt að koma þeim á sjóinn.
Þegar Cook skipstjóri hafði látið loka
vatnsÞéttu hurðunum, gefið fyrirskipun
um að senda neyðarskeytin og beðið Benn-
ett yfirrafvirkja að setja varaljósavélina í
gang, var honum ljóst, að nú var kom-
inn tími til að eyðileggja allt, sem gæti
orðið óvinunum að gagni. Ef kafbáts-
menn kærðu sig um, gat enginn hindrað,
að þeir sendu flokk manna um borð,
tækju í sínar hendur skipsskjölin og dul-
málsbækur, og tækju skipstjóra og aðra
yfirmenn skipsins til fanga. Cook skip-
stjóri gekk því niður í klefa sinn, tók
skjöl skpsins og dagbók, náði í dulmáls-
bækur Dons loftskeytamanns í loftskeyta-
klefanum, batt það allt í böggul og sökkti
fyrir borð með blýi í.
Síðan gekk hann aftur til klefa síns,
fór úr einkennisklæðunum og í venjuleg
föt. Hann kærði sig ekkert um að eyða
stríðsárunum í þýzkum fangabúðum.
* *
*
Klukkan níu um kvöldið voru 22 af 26
bátum skipsins komnir á flot og farnir
frá {jví út í myrkrið. Af þeim fjórum, sem
eftir voru, voru allir í stjórnborðssíðu
nema einn — nr. 10A.
Barbara Bailey, enska lögfræðingsdóttir-
in, sem var ein hinna 1102 farÞega um
borð í Athenia, og var á leið til Kanada
til bróður síns til þess að reyna að gleyma
ástarsorgum sínum, fór með bát nr. 8A.