Nýtt S.O.S. - 01.08.1959, Blaðsíða 28

28 Nýtt S O S
kafbátsforinginn benti. Þarna, fullar 10
gráður á stjórnborða, sást móta fyrir skipi,
sem nálgaðist. Það var stórt skip.
Við þessar aðstæður og í þessari fjar-
lægð, gat kafbátsforinginn ekki með vissu
séð hverskonar skip þetta var, og hann
gat heldur ekki lesið nafn þess.
Skipið, sem óðum nálgaðist, var far-
þegaskipið ATHENIA. Síðasta farþega-
skipið, sem lagði upp frá Evrópu, áður
en stríðið brauzt út. Um borð voru 1417
manns, og meira en Þrír fjórði hluti voru
konur og böm.
* *
*
Á hádegi hinn 1. septe"mber 1939 lagði
Atlantshafsfarið T. S. S. ATHENIA of
stað frá Glasgotv. Það var úrliellisrigning
og það hafði ríkt þvingandi og óhugnan-
leg stemning yfir brottförinni. Klukkan
4,45 þennan sama morgun liöfðu herir
Hitlers brotizt inn í Pólland.
Nú var sólin aftur að brjótast fram úr
skýjunum.
Copland, fyrsti stýrimaður, liafði feng-
ið fyrirskipun um að útvega rúm fyrir 200
farþega að auki frá Belfast, svo að hið
13.500 tonna skip var fullskipað, þegar
það lagði af stað út á Atlantshafið. Af
1102 farþegum voru 469 Kanadamenn,
311 Bandaríkjamenn, 150 flóttamenn frá
Evrópulöndum og afgangurinn Englend-
ingar og írar.
Skipið var vel útbúið til að mæta hvers-
konar hættum. Það hafði samtals 26 björg-
unarbáta, sem rúmuðu í allt 1828 manns.
Þar við bættust 21 björgunarfleki, og rúm-
uðu þeir 462 menn, og að lokum hafði
skipið 1600 björgunarbelti.
Skipið var lestað 888 tonnum. Stuttu
eftir að farþegar fóru um borð um morg-
uninn, voru nokkrar innsiglaðar stálkist-
ur fluttar um borð og vandlega settar bak
við lás og slá. Þessar leindardómsfullu
kistur vöktu strax eftirtekt, og ekki leið
á löngu þar til það kvisaðist, að skipið
flytti með sér 5 milljónir sterlingspunda
í gullstykkjum.
Brottför ATHENIA skeði í miklum
flýti. James Cook skipstjóri, sem þrettán
sinnum hafði stjórnað för skipsins yfir
Atlanthafið giftusamlega, vissi, að beztu
möguleikar hans til að koma skipinu ör-
ugglega yfir hafið, lágu í því að koma því
nógu fljótt út l'yrir áhrifasvæði kafbátanna.
Þegar hann væri kominn 200 sjómílur
vestur fyrir írland, ætti hann að vera
kominn út fyrir hættusvæðið, ef annars
um nokkra hættu var að ræða. Að frátekn-
um atburðunum í Póllandi, \rar enn frið-
ur í Evrópu.
Meðal farþeganna var hin 35 ára gamla
Barbara Bailey. Hún var dóttir lögfræð-
ings í London, og var nú á leið til Kanada
til þess að passa börn bróður síns og reyna
að gleyma ástarsorgum sínum. Hún var
slæm á taugum, og hún var svo einmana
og niðurbrotin, að henni lá við gráti, hvað
lítið sem á bjátaði.
Við fyrstu máltíðina sagði hún við loft-
skeytamanninn, að sér fyndist það ófor-
svaranlegt að láta svona marga farþega
sigla með.
„Takið það rólega," sagði hann og hló
við. ,,Það skal líka verða björgunarbelti
til handa yður!“
Copland, fyrsti stýrimaður, sem var nær-
staddur, heyrði hið léttúðuga svar og
hrukkaði ennið.
Hann var grannur og fátalaður Skoti,
og jafn hlédrægur og hann hann var
skyldurækinn. Þetta var 21. ferð hans
með Athania, og hann myndi hafa rekið
upp roknahlátur, ef einhver hefði sagt