Sagnir - 01.04.1981, Blaðsíða 24

22
Páraff dálítiff af veikum mætti
Hvernig skilgreinir þú orðið
"alþýðufræðimaður".
Ég skilgreini það ekkert, er
svo fjarri því að vera ritskýr-
andi sem nokkur maður getur ver-
ið. Mér er orðið ótamt, hef
varla heyrt það fyrr. En líklega
er átt við með því að menntun
viðkomanda sé í slakara lagi
þótt hann viti hvað afi hans og
amma hafi heitið. Hvað mig
snertir er hún engin eða sára-
lítil. Fyrir aðra svara ég
ekki. Ég hef lítið verið í
skóla. Fyrsti skóli, sem ég
kom í, mun vera Búnaðarskólinn
á Hvanneyri. Þar var ég sem
strákur fyrir 60-70 árum og er
flest gleymt sem þar var lært,
en góðir kennarar voru þar. Ann-
að sem ég þykist vita hefur líf-
ið kennt mér á langri ævi.
ÞÚ hefur þó skrifað 12 skrudd-
ur og mikið í blöð og tímarit.
Já, ég hef verið að pára dá-
lítið af veikum mætti mér til
gamans og dægrastyttingar þegar
mér hefur leiðst, en líklega
flestum öðrum til leiðinda og
angurs.
Mikið af þvf sem þú heíur
skrifað snertir að einhverju ley
þjóðleg fræði og sagnfræði ýmiss
konar.
Það kann að mega nefna það
því nafni.
Hvenær byrjaðir þú að skrifa?
Það var ekki að marki fyrr en
ég kom hingað suður, um 1947.
Sögur og sagnir úr Breiðafirði
komu út 1950. Síðan hefur þetta
verið að smátínast út. Nú er ég
að hætta þessu.