Sagnir - 01.04.1981, Blaðsíða 25

23
Ég á kerlingunum mikiff aff þakka
Hefurðu einhvern ákveðinn hóp
manna í huga þegar þú skrifar
bækur þínar?
Já og nei„ Það hefur þá helst
verið gamla fólkið, sem ég ólst
upp með heima, en það er nú flest
dautt og les ekki bækur lengur,
Það hafði mikinn áhuga á þjóð-
legum fróðleik, sögnum og sögum.
Þá bjuggu kannski 30-40 manns í
hverri byggðri ey, margt af
því gamalt fólk. Einkum voru það
kerlingarnar sem töluðu mikið um
gamla daga við vinnu sína, tó-
vinnuna, dúnhreinsunina og aðra
vinnu. Ég á þeim mikið að þakka.
Þær voru svo ótrúlega minnugar
og sumar meira að segja hagmæltar.
Hefði maður haft vit á að punkta
eitthvað upp af því sem þær sögðu
væri maður ríkur,
í Skáleyjum þar sem ég ólst
upp voru 4 reisulegir bæir, allir
fullir af fólki, Og í túnjaðr-
inum var lítill kofi, Þar bjuggu
á tímabili fjórar konur, sem all-
ar hétu Guðrún. Þær voru fróðar
og minnugar. Sumar dreymdi merki-
lega drauma og ortu, aðrar voru
skyggnar, sáu huldufólk í hverjum
kletti og höfðu rekið fjörulalla
í fjörunni þegar þær voru ungar,
Notarðu mikið skriflegar
heimildir við þín ritstörf?
Yngri sagnfræffingar
Hvernig líka þér skrif lærðu
sagnfræðinganna?
Ég hef nú lesið minnst af þeim
en það sem ég hef lesið finnst
mér svona upp og ofan, Og það
sem skrifað er á stofnanaíslensku
skil ég ekki. Það verður að fara
að semja orðabók yfir það mál,-
En þið voruð að spyrja mig um
lærðu sagnfræðingana, Þá eruð
Þið, unglingarnir, að leiða mig
gamalmennið út á hálan ís. Ég
Ég geri það dálítið, Er það
þá einkum Gísli gamli Konráðsson
sem ég sæki til. - En margt af
því sem Gísli festi á pappír um
lífið þar vestra lifði enn í
munnlegri geymd elsta fólksins,
sem var mér samtíma í eyjunum,
og fór ég þá eins mikið eftir
frásögn þess. Heimildastagl
slapp ég þá við,
Traustar heimildir og til-
vitnanir kunna að vera nauðsyn-
legar þegar um vönduð vísindaleg
vinnubrögð er að ræða, Mínar
bækur eiga ekkert skylt við vís-
indi. Og fráleitt finnst mér að
fella tilvitnanir og heimildir
aftan við bækur, Þar koma þær
að minni notum en þegar til
þeirra er vitnað neðst á blað-
síðu,
Bréf hef ég lítið seilst í.
Þau geta verið varasöm ekki síð-
ur en munnlegar heimildir, Ég
birti í einni bók minni nokkur
bréf frá Einari móðurafa mínum,
sem fór til Ameríku 1887. Þau
þykja nokkuð góð og er það ekki
mér að þakka.
Ferðu mikið á Landsbókasafnið?
Ég hef oft komið þar og legg
þá stundum leið mína til hans
Gríms Helgasonar í Handritadeild-
inni, Það er gott að koma á
Landsbókasafnið.
síffri hinum eldri
vil helst ekkert um þá segja.
Ég efast ekki um að þeir setji
punktinn og kommuna þar sem það
á við en þeir mættu gjarnan
temja sér meira en þeir gera að
samræma fræðileg vinnubrögð og
léttan og lipran stíl. Ritmál
þeirra er engan veginn áferðar-
fallegra eða læsilegra en hjá
bestu "alþýðufræðimönnunum" og
í engu held ég að yngstu sagn-
fræðingarnir taki hinum eldri
f ram,