Félagsbréf - 01.07.1958, Blaðsíða 10

6
FELAGSBREF
mlja, að íslendingar búi áfram við lýðræði og verði áfram i
nánara sambandi viS lýðfrjálsan heim en kommúnistaríki. Til-
gangur þeirra er vafalaust sá einn að auka fylgi skoðunum sín-
um á því, hvemig sjálfstæði og lýðræði fslands sé bezt borgið
í framtíðinni. Og hvort heldur þær skoðanir eru hæpnar eða
eigi, eiga þeir vissulega fullan rétt á, að þær séu ræddar og
kannaðar frá lýðræðislegu sjónarmiði. En þeir velja til þess
vægast sagt vafasama aðferð. Þeir sem tryggja vilja sjálfstæði og
lýðræði, eiga ekki að ganga í bandalag með einræðisöflum, hvað
svo sem þau einræðisöfl kunna að gala í því skyni að mata
krókinn.
Það eru kommúnistar, sem stjóma félaginu „Friðlýstu landi“
og setja á það svip sinn. Og ef einhverjir græða á fundarhöld-
um þessa félags, þá em það kommúnistar. Lýðræðissinnarnir,
sem fylgja þeim á fundina, hverfa í skuggann. Á þá verður að-
eins litið sem jábræðurna, — vitnin, sem lýsa því yfir, að komm-
únistar hafi rétt fyrir sér.
Þegar finna skal leiðir til að tryggja sjálfstæði og lýðræði
þjóðar, á að leita þeirra í samstarfi við lýðræðissinna, en ekki í
hópi þeirra, sem vilja lýðræðið feigt. Kommúnistar eða fasistar
eiga enga aðild að slíkum málum.
Lýðræðisríkjunum hefur sjaldan verið meiri vandi á höndum
en í dag. Þaú hafa aldrei átt verri né öflugri óvini, ekki einu
sinni Hitler, — óvini, sem notfæra sér út í æsar helzta veik-
leika lýðræðisskipulagsins, sundurlyndið. Rússar blása alls staðar
að ófriðarglóðum milli rikja, sem þeir ráða ekki yfir. Setulið
þeirra í lýðræðislöndum kappkostar hið sama á sviði innanlands-
mála. Hjá sundraðri þjóð er lýðræðið á héljarþröm. Um það
eigum vér allt of mörg dæmi, nú síðast hina sorglegu atburði
í Frakklandi, þar sem framtíðarskipunin er vissulega óráðin enn.
Þegar sundrungin er orðin næg, hvin snara einræðisins í lofti.
Eitt er öi'uggt: Einræðisöflin þekkja ávallt sinn vitjunartíma.