Fréttatíminn - 06.06.2014, Blaðsíða 38

Fleiri framliðnir en frænka
V
Við hjónin vinnum langan vinnudag – og
höfum alltaf gert. Ef maður er að gera
eitthvað skemmtilegt er hinn langi vinnu-
dagur verjandi. Í meginatriðum er vinnan
okkar gefandi. Minn betri helmingur
vinnur við eigið fyrirtæki með öðrum úr
fjölskyldu sinni. Fyrirtækið hefur vaxið
og dafnað en slíkt gerist ekki áreynslu-
laust. Allir verða að leggja sig fram. Ég
hef hins vegar starfað við blaðamennsku,
hóf það starf blautur á bak við eyrun,
beint úr skóla.
Blaðamennska er fjölbreytt starf – en
getur á álagstímum verið krefjandi svo á
stresstaugar líkamans reynir. Kosturinn
er sá að maður fylgist vel með því sem er
að gerast og sér fljótt árangur erfiðisins.
Lengst af mínum ferli vann ég við stýri-
mennsku á dagblaði sem kom út sex daga
vikunnar. Það er ekki ofmælt að í slíku
starfi er í mörg horn að líta og puttann
þarf að hafa á púlsinum. Sjálfsagt hafa
eiginkona og börn verið komin með upp
í kok af eilífri fréttahlustun, kvölds og
morgna – auk helgarvaktanna – því þá
daga þurfti að vinna líka þótt aðrir væru
í fríi.
Hafandi gengið í gegnum þá reynslu
kann ég vel að meta vikublaðstakt eins og
þann sem fylgir útgáfu Fréttatímans. Þá
er aðeins eitt „deadline“ á viku í stað sex
– eða skil eins og það heitir víst á heldur
skárra máli. Betri tími gefst því til þess
að hugsa og framkvæma, óðagotið er
minna, þótt vinna deilist vitanlega á fleiri
hendur á dagblaði en vikublaði. Leikar
taka ekki verulega að æsast á vikublaði
fyrr en daginn fyrir útkomu og einkum á
útkomudegi, en áður var þetta samfelldur
djöfulmóður – en svo sem indælt stríð
þrátt fyrir það.
Þótt vikutakturinn sé þægilegri breytir
það samt ekki því að vinnudagurinn er
enn langur. Mál hafa hins vegar þróast
á þann veg hjá okkur Kópavogshjónum
að frúin vinnur æ lengri vinnudag eftir
því sem tíminn líður. Fyrir utan vinnuna
sinnir hún ýmsu öðru, öldruðum föður og
barnabörnum, auk alls annars.
Þetta vinnuálag hefur það í för með sér
að hún á það stöku sinnum til að gleyma
sér – hverfa í huganum inn í aðkallandi
verkefni sem sinna þarf. Þannig var það
til dæmis í síðustu viku. Hún þurfti að
hnýta marga enda vegna stuttrar utan-
landsferðar síðastliðinn föstudag, daginn
fyrir kjördag. Ég hafði nokkrum sinnum
minnt hana á að kjósa utan kjörfundar
hjá sýslumanni sem hún, vel að merkja,
keyrir fram hjá daglega. Sýsli komst samt
ekki á dagskrá. Ég brá því á það ráð að
senda henni tölvupóst til að minna hana
á kosningarnar. Þar
nefndi ég meðal
annars að hægt væri
að kjósa fram að
kvöldmat á upps-
tigningardegi, daginn
áður en hún hélt utan. Þann dag vorum
við bæði í vinnunni, þótt frídagur væri.
Það dugði ekki til. Sýslumaður var búinn
að loka þegar við komum heim það kvöld.
Utankjörfundarkosningin var fyrir bí.
Síðasta hálmstráið var því sendiráð í
norrænni borg sem hún heimsótti daginn
fyrir kjördag. Þá var loks von til þess að
hún hefði tíma fyrir sjálfa sig – og kosn-
ingarnar.
Það er heldur ekki hægt að sjá allt fyrir
ef sækja þarf jarðarför í miðju vinnu-
stressinu. Öldruð frænka eiginkonunnar
fór nýverið yfir móðuna miklu eftir lang-
an en farsælan dag. Það var konu minni
bæði ljúft og skylt að fylgja frænkunni
síðasta spölinn. Prúðbúin spanaði hún
beint úr vinnunni til að sækja föður sinn
og hélt síðan rakleiðis til athafnarinnar.
Þar sem við hjónin og tengdapabbi erum
rótgrónir Kópavogsbúar – og frænkan
framliðna auk þess búsett í sama sveitar-
félagi – brunaði frúin að sjálfsögðu í
Kópavogskirkju. Þau feðgin voru aðeins
með seinni skipunum, eins og vill verða
hjá þeim sem eru störfum hlaðnir. Þau
fóru því hljóðlega þegar þau gengu inn
gólfið eftir þétt setinni kirkjunni. Þó náði
elskuleg eiginkona mín að grípa með sér
útfararskrá til þess að fylgjast mætti með
athöfninni, sálmum og minningarorðum.
Fljótt á litið þekkti konan engan – en
það segir ekki alla sögu í jarðarförum.
Þangað koma margir sem einhvern tím-
ann hafa átt samfylgd með hinum látna.
Það var ekki fyrr en mín ektafrú náði í
sviphending að líta yfir útfararskrána að
ókunnugleikinn skýrðist. Þarna var verið
að jarða allt annan mann en frænkuna
góðu – vafalaust vammlausan einstakling
– en af karlkyni eins og glöggt mátti sjá af
mynd á forsíðu skrárinnar.
Nú voru góð ráð dýr. Pabbanum var
svipt út úr kirkjunni og farsíminn nýttist
vel. Í ljós kom að útför frænkunnar var
að hefjast í Fossvogskapellu. Það vill til
að það er ekki langt frá Kópavogskirkju
í kapelluna svo þangað náðu þau feðgin
áður en forspilið hófst. Frænkan fékk því
fylgdina.
Eftir athöfnina buðu aðstandendur til
erfidrykkju í veislusal Hótels Loftleiða,
sem nú heitir víst einhverju útlendu nafni.
Þangað héldu þau feðgin og var heldur
minni fart á þeim en þegar þau brunuðu
úr Kópavoginum í átt að Öskjuhlíð. Sér-
kennilegt þótti konu minni þó, þegar í
erfidrykkjuna kom, að hún þekkti engan,
fremur en í útförinni frá Kópavogskirkju.
Þegar betur var að gáð var það skiljan-
legt. Í stað þess að drekka erfi gömlu
frænku voru ættingjar og vinir látins karl-
manns samankomnir í salnum og gæddu
sér á pönnsum og smurtertum í minn-
ingu hans, þó ekki þess sama og kvaddur
var í Kópavogskirkju.
Öðruvísi hnallþórur og annað kaffi
var hins vegar að finna í öðrum sal sama
hótels – og þar voru ættmenni frænk-
unnar að safnast saman þegar þau feðgin
vippuðu sér inn og kysstu aðstandendur
– héldu kúlinu, eins og sagt er – létu eins
og ekkert hefði í skorist.
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
SAMKVÆMT BÓKSÖLU Í PENNANUM EYMUNDSSON UM LAND ALLT
METSÖLULISTI EYMUNDSSON

VIKAN 28.05.14 - 03.06.14
1 2
5 6
7 8
109
43
Iceland Small World - lítil
Sigurgeir Sigurjónsson
Eldað með Ebbu
Ebba Guðný Guðmundsdóttir
Íslenskir málshættir og snjallyrði
Nanna Rögnvaldardóttir valdi
Íslensk Orðsnilld
Ingibjörg Haraldsdóttir valdi
Frosinn: Þrautir
Walt Disney
Þessi týpa
Björg Magnúsdóttir
Gæfuspor - gildin í lífinu
Gunnar Hersveinn
Öngstræti
Louise Doughty
Stjörnurnar á HM
Illugi Jökulsson
Íslenskar þjóðsögur
38 viðhorf Helgin 6.-8. júní 2014