Sveitarstjórnarmál - 01.12.1941, Blaðsíða 28

24
SVEITARST.J ÓRNARMÁL
Skýrslumar til Jöfnunarsjóðs eiga að
vera réttar. Það á að vera metnaður hvers
oddvita og bæjarstjóra, að við samanburð
verði ekkert að þeim fundið. Auk þess
er rétt að benda á, að slíkt framferði sem
þetta munar sveitarfélagið svo að kalla
engu fjárhagslega, nema um stórkostlega
fölsun sé að i-æða. En þá verður skýrslan
ávallt grunsamleg og mundi verða
athuguð, eða frestað greiðslu vegna
hennar, þar til samanhurður hefur verið
gerður. Það horgar sig því ekki undir
nokkrum kringumstæðum fyrir oddvita
eða bæjarstjóra að reyna nein „klókindi“
eða „búhnykki" í þessum' efnum, og
rnestu klókindin og hezti búhnykkurinn
fyrir sveitarfélagið verður sá að gera
skýrslurnar svo réttar, að aldrei verði
með rökum að þeirn fundið.
Að endingu vil ég benda sveitarstjórn-
um landsins á það, að nú, þegar atvinna
hefur aukizt svo mjög sem raun er á og
afurðir seljast góðu verði, er bezta
tækifærið fyrir sveitarfélögin til þess að
taka skulda- og fátækramál sin til yfir-
vegunar. Nú her sveitarstjórnunum að
gera allt, sem þær geta, til þess að lækka
skuldahyrðar sínar og helzt að losa sig
við þær að jniklu leyti og taka frani-
færslumál sín föstum tökum, Hafa sumir
kaupstaðirnir og kauptúnin gert myndar-
legar tilraunir til þess, én það ættu öll
þau sveitarfélög að gera, sem skuldir
hafa, er þau inega greiða upp eða lækka
til muna.
Það er ekki víst, að „góðærið“, sem við
köllum, standi svo lengi, og þá er betra,
að sveitarfélögin standi föstum fótum,
skuldlítil eða skuldlaus, þegar aftur
sækir í sama horfið og áður var og fólkið,
sem nú lifir hjálparlaust af vinnu sinni
og framleiðslu, leitar aftur á náðir sveit-
arfélaganna.
J. G.
Breyting
á sveitarstj órnarlögunum.
Á Alþingi því, sem lauk störfum 17.
júní s. 1., var ein breyting samþykkt á
sveitarstjórnarlögunum. Var hún um
launakjör oddvita. Er 23. gr. sveitar-
stjórnarlaganna frá 31. maí 1927 felld úr
gildi, en i hennar stað samþykkt ný
grein, svo hljóðandi:
„Oddviti skal hafa að launum um árið
10 kr. lyrir hvern fullan tug hreppsbúa,
og auk jiess minnst 2% — tvo af hundr-
aði — af innheimtum útsvörum. Þóknun
þessi greiðist úr sveitarsjóði".
Þá er og ákveðið, að hreppsnefndar-
oddvitar taki laun samkvæmt ákvæðum
þessuin frá 1. janúar 1941, þ. e. fyrir
yfirstandandi ár.
Launakjör oddvitanna munu vera þau
verstu, er nokkur stétt manna býr við á
landi hér. Hafa þau til þessa verið 5 kr.
á hvern fullan tug hreppsbúa. Hefur
þannig oddviti í hreppi ineð 400 íbúa haft
einar 200 krónur fyrir starf sitt og um-
stang allt. Er þéssu nú hreytt dálítið til
hatnaðar, þar sem 10 krónur koma á
livern tug hreppsbúa, eða 1 króna á mann
í hreppnum. Enn fremur ber nú að greiða
oddvitunum ekki minna en 2% af þeim
útsvörum, sem þeir innheimta, þ. e. sem
þeim tekst að fá greidd á reikningsári
hreppsins. Hreppsnefnd er heimilt, með
samþykki sýslunefndar, að hækka
hundraðsgjaldið, ef hún vill eða telur
þess þörf.
Endurskoðun sveitarstjórnarlaganna
er orðin næsta nauðsynleg, og margt er
þar, sem færa þyrfti meir til samræmis
við það, sem nú er orðið á öðrum svið-
um þjóðfélagsins og í liliðstæðri löggjöf.
Á þetta einkum við um hin stóru kaup-
tún, sem sveitarstjórnarlögin eru í sum-
um greinum orðin of þröng.