Sveitarstjórnarmál - 01.12.1941, Blaðsíða 35

SVEITARSTJÓRNARMÁL
31
Fjölnisoegnr og nœrliggjandi smáhýsalwcrfi („villubyggingar") eru til fyrirmijndar
i/zii rúmgóða forgarða og snyriilega byggingu.
ganga svo frá lieildaruppdrætti skipu-
lags fyrir Reykjavíkurbæ, að ekki verði
talsverðir árekstrar, og víða mjög til-
finnanlegir, þar sem yfirsjónir fyrri ára
tefja ýmsar nauðsynlegar framkvæmdir.
Gatnakerfi Reykjavíkur var upphaf-
lega iniðað við einlyft hús og hestvagna-
umferð, og meðan svo var, að ekki voru
önnur hús byggð, og byggðin auk þess
strjál, þá fór ekki illa á þessu, og má
segja, að breidd gatnanna hafi verið vel
hæfileg.
En síðar byggist bærinn upp úr varan-
legu efni, — steinsteypu —. Húsin verða
marglyft, en gatnakerfið látið haldast
nær óbreytt. Húshæðin er því, auk þess
sem hún er mjög óregluleg, of mikil fyrir
hreidd götunnar, en slíkt hefur mikil á-
hrif á hirtu til húsanna, svo og alla um-
ferð í liænmn. Gallarnir koma þó eink-
um fram í umferðinni, því hún rúmast
ekki á hinum þröngu götum. Gatnamót-
in, hvort sem þau nefnast torg eða torg-
laus gatnamót, eru óskýrt mörkuð fyrir
umferðina.
Gatnamót eiga að vera þannig gerð, að
vel sjái fyrir horn húsa frá akbraut til
aðliggjandi brauta, og á fjölförnustu
gatnamótum (t. d. við Lækjartorg) væri
rétt að hafa hringakstur.
En í Reykjavík eru gatnamótin þröng,
götuhornin „hlind“, eins og það er nefnt,
og veldur það mörgum slysum, meiri
háttar eða minni.
Það, sem þó einkum skapar glundroða
í umferð miðbæjarins í Reykjavík, eru
hin fjölmörgu bifreiðastæði á víð og
dreif um hið þrönga gatnakerfi. Tala
þeirra slysa, sem orðið hafa á liinum
ýmsu gatnamótum um þessar slóðir,
bendir vissulega á, hvar skórinn kreppir
að, og þarfnast skjótrar lagfæringar.
Ýmsar tillögur hafa fram komið um
„hráðabirgðalausn“ þess „bráðahirgðaá-
stands“, sem ríkir í þessum efnum, en
lausn þess að finna endanleg bifreiða-
stæði fyrir hina fjölmörgu stöðvabíla á
þó enn langt í land, því allir vilja vera
þar, sem umferðin er fjölskrúðugust —
eða i sjálfum miðbænum.
Tillögur hafa komið fram þess efnis,
að bifreiðastöðvum þeim, sem verst eru