Sveitarstjórnarmál - 01.04.1973, Blaðsíða 35

frv., í stað þess að reikna mótasmíði sér,
múrhúðun sér og þar fram eftir götum.
3. Við kostnaðarbókhald. Hér er það bæði
verkkaupinn og verktakinn, sem nýtt geta
kosti kerfisins. Ef það hefur verið notað
við hönnunina og tilboðsgerðina, er notk-
un þess við kostnaðareftirlitið bæði auð-
vekl og sjálfsögð.
Auk þess sem tekin yrði í notkun slíkur bók-
lialdslykill og kostnaðarskipting, sem hér liefur
verið drepið á, hefur nokkuð verið rætt um stofn-
un þess, sem kalla mætti einingarvcrðabanka.
Þar verði um að ræða samantekt og útgáfu á
safni einingarverða og verklýsinga á einstökum
byggingareiningum, flokkað eftir sama kerfi, og
yrðu verðupplýsingar endurnýjaðar reglulega.
Stofnsjóð einingarverðabankans myndu verk-
takar og ráðgefandi verkfræðistofur leggja fram
í formi verðupplýsinga, er byggðust á reynslu-
tölum, auk þess sem Rannsóknarstofnun bygg-
ingariðnaðarins myndi afla upplýsinga frá efnis-
sölum, arkitektum og öðrum, sem búa yfir upp-
lýsingum um verð og vinnuaðferðir.
Ráðlegg ég öllum ráðslefnugestum að fylgjasi
með framgangi þessa máls, en ekki er ólíklegt, að
frumdrög að bókhaldslykli sjái dagsins ljós hjá
Rannsóknastofnun byggingariðnaðarins á næstu
mánuðum.
Slíkur bókhaldslykill nteð aðgangi að ein-
ingarverðabanka myndi verða ómetanlegt hjálp-
artæki öllum þeim, sem um byggingarkostnað
þurfa að fjalla, nái hann almennri útbreiðslu.
IIMIMKAUP Á
RYKBINDIEFNI
Vegagerð rikisins hefur skrifað
sambandinu varðandi innkaup á
rykbindiefni á þessa leið:
Vegagerð ríkisins hefur á undan-
förnum árum keypt rykbindiefni
til jiess að rykbinda fjölförnustu
malarvegi landsins, en samhliða
þvi liefur Vegagerðin einnig selt
ýmsum sveitarfélögum rykbindi-
efni. Þar sem jressi sala hefur auk-
izt að mun á síðustu árum, verður
að teljast eðiilegra og hagkvæm-
ara, að Innkaupastofnun ríkisins
annist jjessa fvi irgreiðslu fyrir sveit-
arfélögin beint, án milligöngu
Vegagerðarinnar, sem ekki er skipu-
liigð sem verzlunarfyrirtæki.
Innkaupastofnun ríkisins hefur
jjví að ósk Vegagerðar ríkisins
leitað eftir tilboðum í kaup á ryk-
bindiefni fyrir malarvegi. Lægsta
tilboð ljarst frá Sunnufelli h.f., en
Jæir hafa umboð fyrir CIECH í
Varsjá, Póllandi, og er jjetta í ann-
að sinn, sem kcypt er frá þessum
aðilum.
Rykbindiefnið verður að venju
afgreitt í stáltunnum, og eru 200
kg. í liverri tunnu, en einnig verð-
ur unnt að fá það í plastpokum,
en 50 kg. eru í hverjum poka.
Samkvæmt upplýsingum Inn-
kaupastofnunarinnar er verð sam-
kvæmt fyrrnefndu lægsta tilboði á-
ætlað:
í stáltunnum, 200 kg. á 2050
eða 10.250 kr. pr. tonn.
í plastpokum, 50 kg. á 490 eða
9.500 kr. pr. tonn.
Verð miðast við afgreiðslu á
liafnarbakka í Reykjavík. Enn-
fremur er unnt að fá afgreitt með
framhaldsfragt á stærri hafnir úti
á landi, ef pantað er með nógum
fyTÍn'ara.
HVAÐ Á AÐ
GERA VIÐ
SMUROLÍUNA?
Með vaxandi fjölda vélknúinna
tækja í landinu hefur skapazt
vandamál í sambandi við notaða
smurolíu af tækjunum.
Mikið fellur til af notaðri smur-
oh'u á bifreiðaverkstæðum og smur-
stöðvum út um landið. Ekki j)ykir
svara kostnaði að senda olíuna til
lireinsunar til Reykjavíkur, strang-
lega er bannað að láta hana renna
í vatn eða sjó af augljósum ástæð-
um og sú lausn að urða hana í
tunnum er skammgóður verniir,
þar eð tunnurnar ryðga í sundur og
olían kann j)á að menga jarðveg
og grunnvatn í umhverfi sínu
næstu aldirnar.
Bezta lausnin væri sjálfsagt að
koma upp hreinsunartækjum, jrar
sem olían fellur til, lireinsa úr
henni óhreinindin og nota liana
aftur. Myndi jrað spara mikinn
gjaldeyri í vélarekstri landsmanna.
Þar sem slíku verður ekki kont-
ið við, má benda á, að hægt er að
brenna smurolíunni í venjulegum
svartolíubrennurum.
Þannig hafa Síldarverksmiðjur
ríkisins um nokkurra ára skeið
brennt allri notaðri smurolíu, sem
til fellur í Húsavík, í fiskimjöls-
verksmiðju sinni á staðnum.
SVEITARSTJÓRNARMÁL