Sveitarstjórnarmál - 01.04.1975, Blaðsíða 56

Grímseyjar-björninn er merkastur safngripa í nátt-
úrugripasafninu, en hann var felldur í Grímsey 22.
janúar 1969, karldýr 370 kg að þyngd og er með
stærstu bjarndýrum, sem felld hafa verið. Með
bjarndýrinu á myndinni er Björn Friðfinnsson, fram-
kvæmdastjóri, en hann var bæjarstjóri Húsavíkur-
kaupstaðar, þegar safnið festi kaup á bjarndýrinu.
Ljósmyndina tók Vigfús Sigurgeirsson, þegar bjarn-
dýrið var til sýnis í Reykjavík fyrir nokkrum árum.
framlagi, sem greiðast mætti með jöfnum af-
borgunum á 5 árum. 141 liafa gerzt stofnaðilar
og sumir greitt tvöfalt gjald. Þess eru dæmi, að
hjón liafa gerzt stofnaðilar ásamt öllum börn-
um sínum.
Auk þess liafa húsinu borizt stórgjafir frá
áhugamönnum um menningarmál héraðsins, að-
allega frá brottfluttum Þingeyingum. Þrír ein-
staklingar gáfu kr. 100.000,00 hver. Einn gaf kr.
300.000,00, og nokkru seinna gaf sá hinn sami
stofnuninni húseign í Reykjavík, sem er að
brunabótamati kr. 3.000.008,00. Minningargjöf
barst að fjárhæð liðug hálf milljón. Þingeyinga-
félagið gaf kr. 50.000,00.
Þar að auki hafa menn arfleitt stolnunina
að miklum verðmætum.
Þingeysk kona á Akureyri arfleiddi stofnunina
að íbúð sinni.
Síðan hafizt var handa um byggingu safnahúss-
ins, hafa margir gefið muni til safnanna, sem
ella hefðu lent hjá öðrurn söfnum, einstakling-
um eða jafnvel farið forgörðum.
Áhugi fyrir velferð heimahéraðs, sem komið
hefir í ljós í sambandi við stofnun safnanna og
byggingu safnahússins, er mjög lofsverður og
102 sýnir nauðsyn þess, að stjórnvöld beiti sér fyrir
framkvæmdum, sem almennur áhugi er fyrir og
margir sameinast um að styrkja.
Samvinna sýslunnar og kaupstaðarins hefir
verið góð og sannað nauðsyn þessa, að samstarf
haldist innan héraðs á ýmsum sviðum, þótt
kauptúnshreppur fái kaupstaðarréttindi.
Athugandi er fyrir félagsmálaráðuneytið og
löggjafarvaldið að finna leið til áframhaldandi
skyldusamstarfs sýslu og bæjarfélaga, sem stofn-
uð eru innan sýslu. Það eru oftast fjölmennustu
hrepparnir, sem þannig er kippt úr samstarfi
innan héraðs, til tjóns fyrir heildina og oft vafa-
sams ávinnings fyrir hin smáu nýju bæjarfélög.
Samvinna þyrfti að haldast, að minnsta kosti um
atvinnumál, samgöngumál, þar á meðal hafnir,
vegi og ílugvelli — og menningarmál.
Það er skaðlegt fyrir héruðin að rýra frarn-
kvæmdagetu sýslufélaganna. Efling þeirra er
landinu gagnleg og nauðsynlegri en sameining
lireppsfélaga. —
SVEITARSTJÓRNARMÁL