Morgunblaðið - 10.11.2011, Side 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. NÓVEMBER 2011
✝ Íris LinneaTryggvadóttir
fæddist ásamt tví-
burasystur sinni
Idu Anitu á Land-
spítalanum í
Reykjavík 30. jan-
úar 2003. Hún lést
af slysförum í
Bollebygd í Svíþjóð
23. október 2011.
Foreldrar henn-
ar eru Ragnhild
Kristina Andersson, f. 19. ágúst
1970 og Tryggvi Leifur Ótt-
arsson, f. 17. maí 1964. Dætur
Tryggva af fyrra sambandi eru
Saga, f. 1989 og Tekla, f. 1992.
Foreldrar Kristinu eru Anita
Andersson og Nils Bertil And-
ersson. Bræður Kristinu 1)
Karl Magnús, kvæntur Karinu,
sonur þeirra er Markus og 2)
Róbert, kvæntur Kristinu,
þeirra börn eru Johan og
Sanna Linnéa. Foreldrar
Tryggva Leifs eru Guðlaug Íris
Tryggvadóttir og Óttar Svein-
björnsson. Systkini
Tryggva Leifs eru
1) Ásbjörn, eig-
inkona hans er
Margrét Scheving,
þeirra synir eru a)
Friðbjörn, sam-
býliskona hans er
Soffía Elín Egils-
dóttir, þeirra barn
er Ásbjörn, b)
Gylfi, c) Óttar. 2)
Júníana Björg Ótt-
arsdóttir, eiginmaður hennar
er Jóhann Pétursson. Börn
þeirra eru a) Guðlaug Íris, b)
Pétur Steinar, c) Brynjar Ótt-
ar.
Íris Linnea bjó ásamt fjöl-
skyldu sinni á Rifi og í Ólafsvík
fram til ársins 2008 er fjöl-
skyldan fluttist til Bollebygd í
Svíþjóð þar sem þau reka eigið
fyrirtæki, Grimsis AB.
Útför Írisar Linneu fer fram
frá Bollebygdskirkju í Svíþjóð í
dag, 10. nóvember 2011, og
hefst athöfnin kl. 13.
Hvernig er hægt að kveðja lít-
ið barn sem á augabragði er hrif-
ið burt frá fjölskyldu og ástvinum
í hræðilegu slysi?
Elsku litla ljósið okkar, svo fal-
leg og yndisleg, kvaddi ömmu
sína og afa með stóru faðmlagi
fyrir mánuði síðan með vissu um
að hitta okkur, ásamt fjölskyldu
sinni um áramótin eins og und-
anfarin ár. Ljóst er að ekkert er
víst í þessum heimi og af þeim
endurfundum verður ekki. Íris
Linnea var einstaklega glatt og
orkumikið barn. Hún skaraði all-
staðar framúr, hvort sem var í
námi, íþróttum eða öðru því sem
hún tók sér fyrir hendur og var
hún ætíð í fararbroddi hvar sem
hún var. Hún var einstaklega vel
af Guði gerð og öllum mikill gleði-
gjafi sem henni kynntust.
Amma og afi geyma allar góðu
minningarnar um hana í hjarta
sínu og biðja Guð og alla vætti um
að varðveita Idu Anitu sem má
segja að hafi verið annar hluti af
henni. Þær systur voru einstak-
lega samrýmdar og var alltaf tal-
að um þær í sama orðinu. Við
biðjum einnig góðan Guð um að
styðja og styrkja Kinu, Tryggva,
Sögu, Teklu og okkur öll sem nú
berjumst við sorgina við fráfall
hennar.
Við kveðjum litla engilinn okk-
ar með bæninni sem við fórum
svo oft með saman.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Amma Íris og afi Óttar.
Elsku litli engillinn okkar.
Með þessum fátæklegu orðum
viljum við þakka þér hvað þú
gafst okkur alltaf mikið með
þinni fallegu og hlýju nærveru.
Þessir dagar frá slysinu eru bún-
ir að vera erfiðir hérna úti hjá
okkur öllum og kemur þú oft upp
í huga okkar með þitt fallega bros
og glettnu augu. Nóg eigum við
af fallegum og góðum minningum
um þig þó ævi þín hafi verið alltof
stutt. Þú varst svo lífsglöð lítil
stelpa sem hreifst okkur með þér
í gleðina sem þú vildir óspart
deila með okkur hinum. Það er
svo óendanlega sárt að hugsa til
þess að þessi litli sólargeisli fái
ekki að vaxa og lifa því lífi sem
hugur hennar stóð til. Eitt það
fyrsta sem hún gerði þegar hún
og Ída tvíburasystir hennar
komu í heimsókn til okkar var að
fara í leyndóskápinn með Ása
frænda og komu þær til baka
með úttroðna vasa af nammi, for-
eldrum sínum til lítillar ánægju.
Íris Linnea var um margt sér-
stakt barn, hún hafði sterkan
persónuleika, var bráðgreind,
fróðleiksfús og einstaklega fé-
lagslynd. Það lýsti hennar góða
hjartalagi að hún gat ekki skilið
nokkurn útundan og þar nýttust
hennar forystuhæfileikar þegar
þurfti að miðla málum, eins og
hún skrifaði í dagbókina sína þá
skiptir ekki máli hvernig maður
er í útliti heldur hvernig mann-
eskja maður er. Íris Linnea var
áhugasöm og dugleg í starfi og
leik. Sögðum við hjónin oft okkar
á milli að hún ætti eftir að skara
framúr í hverju því sem hún tæki
sér fyrir hendur. Allt sem hún
gerði, gerði hún vel. Það höfum
við séð þegar við vorum að skoða
skólabækurnar hennar, var hún
t.d. löngu búin með reiknings-
bókina úr skólanum, sem átti að
klára á áramótum og voru dæmin
öll rétt í henni. Nú er hennar
jarðneska lífi lokið sem okkur
þykir bæði óréttlátt og ansi hart
þegar almættið leggur svona
þungar byrgðar á foreldra, systk-
ini og aðra ástvini .Við höldum í
þá trú að hennar hafi verið meiri
þörf á æðri stöðum. Nú er Íris
Linnea orðin engill á himnum og
verður vel tekið á móti henni af
öllum þeim ástvinum sem eru
farnir á undan henni. Hún á eftir
að gleðja alla engla með sínum
einstöku persónutöfrum.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson)
Við sem eftir sitjum geymum
minningu Írisar Linneu í hjörtum
okkar og biðjum Guð að vaka yfir
elskulega bróður mínum
Tryggva Leifi, Kristinu, Ídu
Anítu, Sögu, Teklu og öðrum að-
standendum á þessum erfiðu tím-
um.
Ásbjörn Óttarsson og
Margrét G. Scheving.
Elsku hjartans engillinn minn,
aldrei höfum við upplifað jafn erf-
iðan og sársaukafullan tíma og
undanfarna daga. Við erum svo
harkalega minnt á hversu óvægið
og sárt lífið getur verið.
Aðra stundina er lífið eins gott
og fullkomið og hugsast getur en
í einni svipan breytist það og
verður sárara en hægt var að
ímynda sér.
Hér er allt svo hljótt.
Ég sit heima á Häradsvägen
með mynd af þér og kertaljós,
umvafin blómum, svaf með sæng-
ina þína og koddann í nótt og
reynum við að hugga hvert annað
og styðja í þessari óbærilegu
sorg. Þú varst sannkallaður
gleðigjafi hvar sem þú komst og
snertir alla með glaðlegri og
óbeislaðri framkomu, umvafðir
alla mikilli hlýju og hafðir svo
mikið að gefa. Það var mikið
hlegið í síðasta samtali okkar á
Skype-inu þar sem þið systur
birtust með nælonsokka á höfð-
inu og var hlegið svo mikið að það
var lítið hægt að tala saman.
Nú hittum við þig ekki aftur
hér í þessu lífi, elsku Linnea mín,
og það er sárara en orðum er
hægt að koma að. Við verðum að
bíða lengur og hittast á öðrum
stað þar sem allt er svo bjart og
fallegt. Þið Ída Aníta hafið verið
svo stór hluti af lífi okkar frá því
að þið komuð í þennan heim og
erum við svo óendanlega þakklát
fyrir að hafa fengið að upplifa svo
margar gleðistundir með ykkur.
Engan er jafngott að sækja heim
og ykkur fjölskylduna og yfirleitt
tár á hvarmi í hvert sinn er við
kvöddumst.
Á milli ykkar systranna og
Guðlaugar Írisar og Péturs
Steinars hefur alltaf verið svo
sterkur strengur líkt og með
systkinum frekar en systkina-
börnum og upplifa þau nú svo
mikla sorg og söknuð.
Pétur Steinar kom svo glaður
heim frá ykkur í lok ágúst eftir að
hafa fengið að dvelja hjá ykkur
og erum við svo þakklát fyrir þær
stundir, ekkert finnst honum eins
skemmtilegt og að fá að vera hjá
ykkur í Bollebygd. Linnea hafði
svo marga hæfileika sem er svo
sárt að fái ekki að njóta sín í kom-
andi framtíð. Þau eru ófá símtölin
sem ég hef fengið frá stoltum föð-
ur þar sem var sagt frá hversu
mörg mörk Linnea skoraði í fót-
boltaleiknum eða hversu vel Ída
söng með barnakórnum sínum,
ástin og umhyggjan í fyrirrúmi.
Það er sárara en hægt er að
koma orðum að, að horfa upp á þá
sem maður elskar ganga í gegn-
um eins dimman dal og þið gerið
nú, elsku Diddi og Kina, en við
verðum að trúa því að það birti
aftur til. Við pössum vel upp á
Ídu okkar núna sem hefur misst
sinn annan helming og foreldra
og systur sem eru að feta þyngri
spor á lífsleiðinni en nokkur á að
þurfa að ganga í gegnum.
Elsku rósin mín, við elskum
þig út af lífinu og munum hugsa
til þín alla daga og biðja góðan
guð og alla englana um að taka
vel á móti þér.
Þitt glaðværa eðli, þín gefandi hönd,
gladdi okkar hjörtu, batt vináttubönd.
En böndin ei rofna þó burt fari önd
og berst síðan tær yfir frelsarans lönd.
Við munum þig ávallt og minningin þín
með okkur lifir, er stjarna sem skín.
Þinn kærleikur ríkti svo heill og
svo hlýr.
Hann í oss lifir og að eilífu býr.
(Höf. ókunnur)
Ástarkveðja,
Júníana (Júna), Jóhann (Jói),
Guðlaug Íris, Pétur Steinar
og Brynjar Óttar.
Þeir segja þig látna, þú lifir samt
og í ljósinu færð þú að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá litlu hjarta berst lítil rós,
því lífið þú þurftir að kveðja.
Í sorg og í gleði þú senda munt ljós,
sem að mun okkur gleðja.
(Guðmundur Ingi Guðmundsson)
Elsku Diddi frændi, Kristina,
Ída Aníta, Saga, Tekla og allir
aðrir aðstandendur. Í huga okkar
ríkir sorg, örvænting og van-
máttur, við bræðurnir erum
þakklátir fyrir allar góðu minn-
ingarnar sem við eigum um Írisi
Linneu. Við biðjum góðan guð að
vaka yfir ykkur og styrkja á þess-
um erfiða tíma.
Blessuð sé minning yndislegu
og fallegu frænku okkar. Hennar
er sárt saknað.
Friðbjörn Ásbjörnsson og
fjölskylda, Gylfi Scheving
Ásbjörnsson og Óttar
Ásbjörnsson.
Lítill fallegur engill er floginn
frá okkur allt of fljótt. Iris Linnea
hefði orðið níu ára 30. janúar á
næsta ári. Níu ár er ekki langur
tími en Iris Linnea nýtti hann vel.
Hún var einstaklega vel af Guði
gerð, skarpgreind og ætíð fremst
meðal jafningja hvort heldur sem
var í íþróttum eða námi. Þessi níu
ár sem hún lifði auðgaði hún
heiminn, gaf okkur svo mikið af
kærleika, gleði, lífi og fjöri. Nú
þegar ég með sorg í hjarta skrifa
þessi fátæklegu orð minnist ég
heimsóknar okkar Kristjáns til
Bollebygdar í apríl í vor með Ara
og Ásgerði Helgu. Þær minning-
ar og allar myndirnar sem við
tókum af börnunum í leik frá
morgni til kvölds eru okkur svo
dýrmætar og þær munu ylja okk-
ur um aldur og ævi. Við munum
aldrei gleyma Irisi Linneu
Tryggvadóttur, við munum halda
minningu hennar á lofti og segja
þeim sem á eftir koma hversu
frábær stúlka hún var.
Elsku Kina, Tryggvi, Saga,
Tekla, og Ida Anita, sorgin nístir
í gegn um merg og bein. Und-
urfalleg og hæfleikarík stúlka
hefur verið hrifin burt frá frá-
bærum foreldrum og fjölskyldu.
Við Kristján biðjum þess að al-
góður Guð hjálpi ykkur að vinna
með sorgina og hann styrki ykk-
ur og styðji um ókomin ár. Við
kveðjum Irisi Linneu með þess-
ari fallegu bæn sem hún og amma
Íris fóru svo oft með fyrir svefn-
inn.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Steinunn, Kristján og
fjölskylda.
Elsku Tryggvi, Kristína, Saga,
Tekla og Ida Anita.
Maður spyr sig af hverju er
litli, fallegi og hæfileikaríki gló-
kollurinn hún Íris Linnea numin
á brott svo skyndilega úr þessu
jarðlífi ? Maður getur bara spurt
en það er fátt um svör. Sorg ykk-
ar er mikil sem engin orð fá bætt.
Við biðjum algóðan guð að
styrkja ykkur og vernda og leiða
ykkur í minningunni um þennan
litla engil sem þið áttuð allof
stutt.
Ég ætla að biðja vindinn að kveða
þýtt við gluggann þinn.
Ég ætla að biðja frostið að vefa
rósavoð á rúðuna þína
svo kuldinn komist ekki inn.
Ég ætla að biðja mánann að strjúka
mildum geisla
mjúkt um þína kinn.
Ég ætla að biðja svefninn
að vefja um þig vökudrauminn minn.
(Elísabet Geirmundsdóttir)
Farðu í friði, litli engill, inn í
land ljóssins.
Edda og Sigríður Tryggva-
dætur og fjölskyldur.
Mann setur hljóðan þegar átta
ára barn fellur frá í blóma lífsins.
Hver er tilgangurinn? Hvernig
getur svona gerst? Við verðum að
trúa því að það sé einhver æðri
tilgangur.
Iris Linnea, frænka mín, var
mikill fjörkálfur, bráðskýr og vel
heppnað barn. Alltaf í góðu skapi
og aðrir nutu þess að vera í návist
hennar. Aldrei var lognmolla,
alltaf fjör og skemmtilegt. Hún
gaf mikið af sér. Átti stórt og
hlýtt faðmlag. Hún var auga-
steinn foreldra sinna ásamt tví-
burasystur sinni, Ídu Anitu. Við
fjölskyldan gistum oft á heimili
þeirra þegar þau bjuggu á Snæ-
fellsnesi og okkur langaði á
heimaslóðirnar. Einnig fengum
við oft sumarbústaðinn þeirra
lánaðan. Ávallt var vel á móti
okkur tekið.
Elsku Tryggvi, Kina, Ida,
Saga og Tekla: Missir ykkar er
mikill og sérstaklega Idu Anitu,
tvíburasystur hennar. Við fjöl-
skyldan í Garðabænum vitum að
frænd- og vinagarður ykkar er
stór og allir halda vel utan um
ykkur. Okkar dýpstu samúðar-
kveðjur, elskulegu vinir.
Bárður H. Tryggvason
og fjölskylda.
Hver lítur þá hryggð sem ég í hjarta
mínu ber?
Hver heyrir þau orð sem deyja á
vörum mér?
Ef tárin ekki falla, þau telja enginn má,
þó titri þau og logi und harmþrunginni
brá.
Ég elska glaðan anda – ég elska káta
lund –
og ánægð hefı́ ég lifað svo marga
glaða stund.
En breytilegt er lífið, og lukkan
brigðul er:
nú liggur sorgin myrka svo þungt á
huga mér.
. . .
Að gleðiboði geng ég – þar glymur
kætin há –
þá get ég líka hlegið, svo enginn
vita má
hvað hjarta mínu svíður, hvað harmur
minn er sár,
hvað höfði mínu þrengja hin
óburtrunnu tár.
(Undína)
Elsku Íris Linnea.
Það eru ekki til orð sem geta
lýst þeirri sorg og söknuði sem
hefur ríkt hjá okkur síðan þú
fórst úr þessum heimi á vit nýrra
ævintýra. Okkur fannst þú fara
allt of fljótt enda ekki nema átta
ára hnáta. Þú varst eins og lítill
ljósálfur, vildir helst vera ber-
fætt, brosandi og alltaf líf og fjör í
kringum þig. Ég fylgdist með þér
frá því að þú fæddist ásamt tví-
burasystur þinni, þið uxuð hratt
og það var yndislegt að fá að
fylgjast með ykkur systrunum
stækka og þroskast. Það var gott
að heimsækja þig og fjölskyldu
þína vestur í Ólafsvík þar sem þú
bjóst í Sandholtinu. Það ríkti
mikil gleði og væntumþykja. Silja
Rún minnist ferðar sinnar í sum-
arbústað foreldra þinna á Arnar-
stapa þar sem gott var að koma
og vera með ykkur, hlaupa út í
móa hlæjandi og tína bláber,
koma upp í bústað og fá þeyttan
rjóma með bláberjum. Við hlökk-
uðum alltaf mikið til þegar við
áttum von á ykkur í heimsókn. Í
sumar komuð þið í mat til okkar
og það var sólskinsríkur og fal-
legur dagur. Þið borðuðuð hum-
arsúpu af góðri lyst og hlupuð út í
sólskinið, ég man eftir því að þú
vildir ekki vera í sokkum, vildir
hlaupa berfætt út í sólina en ég
lánaði þér peysu og það var í góðu
lagi. Síðan kvöddum við ykkur,
fengum stórt og mikið faðmlag og
þið fluguð heim til Svíþjóðar.
Þegar við fréttum af slysinu í
kirkjugarðinum í Bollebygd þá
brá okkur mikið og sorgin helltist
yfir okkur. Tryggvi Snær sagði
að þú værir bara sofandi á spít-
alanum og að á morgun myndir
þú vakna. Ég vildi óska að hann
hefði haft rétt fyrir sér, en því
miður var það ekki raunin, því að
þú varst farin. En í skólanum
hans Tryggva Snæs var kyrrðar-
stund í minningu um þig, það var
kveikt á kerti og Tryggvi Snær
sagði skólasystkinum sínum frá
slysinu, þau hlustuðu á hann með
mikilli virðingu og vinur hans
rétti honum glópagull-mola sem
hann átti í vasanum sínum.
Tryggvi lokaði augunum og ósk-
aði sér en meðan ríkti djúp and-
akt í bekknum hans til minningar
um þig, elsku litla Íris Linnea.
Þú ert farin, en eftir lifa ynd-
islegar minningar um góða
stúlku sem fékk að lifa alltof stutt
en við trúum því að þín bíði önnur
verkefni á öðrum stað en nú sitjir
þú í notalegu faðmlagi ömmu
Leifu.
Sesselja Tómasdóttir
og fjölskylda.
Íris Linnea
Tryggvadóttir
✝
Elskuleg móðir okkar, stjúpmóðir, tengda-
móðir, amma og langamma,
MARGRÉT JÓNSDÓTTIR
frá Gjögri,
Strandasýslu,
áður til heimilis Kópavogsbraut 12,
lést á Heilbrigðisstofnun Sauðárkróks
miðvikudaginn 2. nóvember.
Jarðarförin fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn
11. nóvember kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Heilbrigðisstofnun
Sauðárkróks.
Þorsteinn B. Einarsson, Ester Grímsdóttir,
Hrefna Einarsdóttir, Gylfi Jóhannesson,
Hansína Bjarnfríður Einarsdóttir, Jón Rafn Högnason,
Bryndís Einarsdóttir, Vigdís Rasten,
Guðrún Agnes Einarsdóttir, Einar Jónsson,
Fríða Björk Einarsdóttir,
Einarína Einarsdóttir, Stefán Öxndal Reynisson,
Gunnar Jens Elí Einarsson,
Pálmi Einarsson, Oddný Anna Björnsdóttir,
Olga Soffía Einarsdóttir, Brynjar Björn Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
STEINUNN ERLA MARINÓSDÓTTIR,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Fjallabyggðar
aðfaranótt mánudagsins 31. október.
Útför hennar fer fram frá Siglufjarðarkirkju
laugardaginn 12. nóvember kl. 14.00.
Sigurrós Sveinsdóttir, Sverrir Gíslason,
Kolbrún Sveinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför elsku-
legs bróður míns og frænda okkar,
ÓLAFS ÁRNASONAR
múrarameistara,
Patreksfirði.
Erlendur Árnason og aðstandendur.