SunnudagsMogginn - 18.12.2011, Blaðsíða 23

18. desember 2011 23
Þegar Heiðar kom fyrst fram á sjón-
arsviðið í íslenskri knattspyrnu var hann
Sigurjónsson. Átján ára gamall tók hann
hins vegar ákvörðun um að kenna sig
framvegis við móður sína, Helgu Matt-
híasdóttur frá Dalvík. „Mamma átti skilið
að ég kenndi mig við hana. Hún hefur alla
tíð stutt geysilega vel við bakið á mér og
var óþreytandi við að skutla mér og
sækja á æfingar þegar ég var yngri. Ég er
stoltur af því að kenna mig við hana.“
Eiginkona Heiðars er Eik Gísladóttir.
Þau kynntust meðan hann lék með Þrótti
í Reykjavík og fluttu saman til Noregs
þegar Heiðar réð sig til starfa hjá Lillest-
røm.
Heiðar og Eik eiga þrjá syni, Aron Dag,
tólf ára; Óliver tíu ára og Ómar Þór fjög-
urra ára. Synirnir eru allir farnir að æfa
knattspyrnu með hverfisliðum í Lund-
únum en líklega er ruglingslegt að tala
um eplið og eikina í þessu tilviki!
„Sá elsti er senter og miðjumaður en
sá næstelsti er frammi – fer helst ekki
aftur fyrir miðju,“ upplýsir Heiðar hlæj-
andi.
Hvaðan í ósköpunum hefur hann það?
„Ekki frá mér,“ flýtir Heiðar sér að segja,
„ég var alltaf á miðjunni í yngri flokk-
unum heima á Dalvík.“
Hann skellir upp úr.
Heiðar varast að setja pressu á dreng-
ina sína en hafi þeir áhugann og getuna
til að gerast knattspyrnumenn mun hann
styðja þá með ráðum og dáð. „Frum-
kvæðið verður að koma frá þeim, ég
myndi aldrei ýta þeim út í eitthvað sem
þeir ekki vilja sjálfir. Verði þeir ekki
knattspyrnumenn geta þeir alltaf farið í
lækninn. Einhver þarf að hugsa um slitinn
skrokkinn á mér!“
Heiðar segir mestan tíma utan boltans
fara í fjölskylduna og er þakklátur fyrir að
vera í starfi sem tryggir honum rúman
tíma með sínum nánustu. Oft nær hann
til að mynda að skutla sonum sínum og
sækja þá á æfingar. Og horfa á þá æfa og
spila. Það munar um minna.
Heiðar ásamt eiginkonu sinni, Eik Gísladóttur, og yngsta syninum, Ómari Þór.
Kennir sig stoltur við móður sína
Ómar Þór, Óliver og Aron Dagur í skólabúningunum í London. Þeir hafa alltaf búið erlendis.
fyrst lánaður og síðan seldur til QPR sem
raunar lánaði hann aftur til Watford um
tíma. Vegnaði honum vel hjá sínu gamla
félagi.
Margir héldu að dagar Heiðars hjá QPR
væru taldir en Neil Warnock, sem tók við
stjórnartaumunum á Loftus Road vorið
2010, hafði aðrar hugmyndir. Gaf honum
annað tækifæri hjá félaginu í fyrra.
Skrokkurinn hangir saman
Heiðar tekur sér stuttan umhugsunarfrest
þegar hann er spurður hvað hann vonist
til að geta spilað knattspyrnu lengi í við-
bót. „Það er ómögulegt að segja,“ segir
hann síðan. „Skrokkurinn hangir saman
eins og er en maður veit aldrei hvenær
hann gefur sig. Meiðsli hafa mikið að
segja. Fari þau að plaga mann dregur það
úr viljanum. Margir gefast upp þegar
hraðinn minnkar en ég hafði aldrei neinn
hraða til að missa þannig að ég þarf ekki
að hafa áhyggjur af því.“
Hann glottir.
Sem fyrr segir stefnir Heiðar að því að
tryggja sér samning við QPR út næsta
tímabil en eftir það er hann opinn fyrir
öllu. Asía er í tísku, líka Bandaríkin og
Heiðar útilokar alls ekki framandi slóðir.
„Komi freistandi tilboð myndi maður
örugglega skoða það. Fjölskyldan er alltaf
opin fyrir nýjum ævintýrum. Annar
kostur væri að taka slaginn í einhvern
tíma hér í neðri deildum.“
Spurður hvort til greina komi að ljúka
ferlinum heima, jafnvel í efstu deild, þar
sem hann hefur aldrei leikið, segir Heiðar
það ekki markmið í sjálfu sér. „Ég útiloka
ekkert en á þessum tímapunkti finnst
mér ólíklegt að ég komi til með að spila
aftur heima. Taki ég tvö til þrjú ár í neðri
deildunum hér verð ég örugglega orðinn
of þreyttur til þess. Maður verður að geta
gengið í framtíðinni!“
Það breytir ekki því að fjölskyldan
hyggst setjast að á Íslandi eftir að knatt-
spyrnuferli Heiðars lýkur. „Eins og stað-
an er núna er það alla vega stefnan.“
Ætli Dalvík verði jafnvel fyrir valinu?
„Nei, það verður örugglega Reykjavík.
Mamma er flutt suður fyrir nokkrum ár-
um og konan mín er líka þaðan.“
Framtíðin óljós
En hvað tekur við?
„Ég hef ekki hugmynd um það,“ svarar
Heiðar og hlær. „Kannski held ég áfram
að vinna við fótbolta, kannski fer ég að
gera eitthvað allt annað. Ég hef ekki gert
upp við mig ennþá hvort ég hafi áhuga á
þjálfun en færi ég út í hana yrði það
sennilega í yngri flokkum. Ég hef meiri
áhuga á barna- og unglingastarfi en að
þjálfa fullorðna leikmenn. Reynsla mín og
sambönd hér í Englandi ættu að geta nýst
ágætlega á þeim vettvangi. Ég þekki einn
eða tvo í fótboltanum hérna úti.“
Mál er til komið að kveðja Heiðar
Helguson. Áður en ég yfirgef æf-
ingasvæðið, sem Chelsea hafði til umráða
áður, upplýsir hann mig hins vegar um að
liðið muni ekki æfa þar miklu lengur, nýi
eigandinn, Tony Fernandes, hafi fest
kaup á nýju æfingasvæði.
Nýr eigandi, nýir leikmenn, nýtt æf-
ingasvæði – gamall ólseigur Dalvíkingur.
Framtíðin er björt hjá Queens Park Rang-
ers.
Heiðar gefur aldrei þumlung eftir. Hér rennir hann sér í Matt Oakley, varnarmann Southamp-
ton, í leik með Watford fyrir nokkrum árum. Heiðar lék alls um 200 leiki fyrir Watford.
Reuters
jafnan á honum á hliðarlínunni enda eins og
sjálft lífið sé í húfi þegar leikur er í gangi.
„Stjórinn er búinn að vera lengi í þessu,
kominn á sjötugsaldur en samt er ástríðan
svo sannarlega ennþá fyrir hendi. Hann
leggur ekki aftur munninn á hliðarlínunni.
Warnock er mjög hreinskiptinn stjóri, lætur
menn heyra það líki honum ekki það sem
þeir eru að gera – en er líka fyrstur til að
hrósa mönnum standi þeir sig vel.“
Síðustu ár hafa verið hálfgerð rússíban-
areið fyrir QPR. Félagið lenti í fjárhags-
vanda og eignarhaldið fór á flot. Formúlu
eitt-frömuðirnir Bernie Ecclestone og Flav-
io Briatore eignuðust það árið 2007 og
ýmsir fleiri komu að málum, þeirra á meðal
milljarðamæringurinn Lakshmi Mittal. Lítið
fé var þó lagt til leikmannakaupa og raunar
komst ekki skriður á þau mál fyrr en malas-
íski kaupsýslumaðurinn Tony Fernandes
eignaðist ráðandi hlut í QPR í sumar. Hann
opnaði budduna upp á gátt og er víst hvergi
nærri hættur. Neil Warnock knattspyrnustjóri QPR í ess-
inu sínu á Anfield Road um síðustu helgi.
Reuters