SunnudagsMogginn - 18.12.2011, Blaðsíða 32

32 18. desember 2011
Ferðalög
Ég dáist alltaf jafnmikið að þvíhvað Bretar geta gengið of-boðslega hratt í margmenni.Við erum ekki að tala um neitt
venjulegt margmenni, heldur ösina á
Oxford-stræti, helstu verslunargötu
Lundúnaborgar, tíu dögum fyrir jól.
Þetta myndi enda með ósköpum hér
heima, í besta falli með slamdansi, í
versta falli með blóðsúthellingum.
Miðborgin er komin í sparifötin fyrir
jólin með tilheyrandi ljósum og skreyt-
ingum. Það er eftirmiðdegi á virkum
degi en samt verður ekki þverfótað fyrir
fólki, menn ætla greinilega að klára
jólainnkaupin snemma – eða seint.
Veltur á því hvort karl eða kona horfir á
málið.
Í þessari atrennu ætla ég hvergi inn,
bara anda að mér jólaloftinu á hinni
víðfrægu götu. Stenst þó ekki mátið
þegar komið er að plötu- og kvik-
myndaversluninni HMV. Sogast alltaf
þar inn. Enda með að kaupa Trivium,
Testament og aðra jólalega tónlist.
Úti hljóðar ung kona upp yfir sig:
„Allt sem ég vil um jólin ert – þú!“ Mér
bregður lítið eitt en jafna mig fljótt þeg-
ar ég átta mig á því að hún er ekki að
tala við mig heldur stúlkuna fyrir aftan
mig. Þær fallast í faðma.
Á verslunargötunni Queensway, svo-
lítið vestar í borginni, er meiri Laug-
arvegsstemning. Queensway var fyrsta
gatan sem ég kynntist í Lundúnum sem
unglingur og fyrir vikið sting ég stund-
um þar við stafni. Allt í einu fær ungur
ítalskur maður móðursýkiskast. Hljóðar
á innsoginu, drekkhlaðinn inn-
kaupapokum. Mama mia, spagettí og
allt hvaðeina. Áður en hann bugast end-
anlega stígur móðir hans af festu inn í
atburðarásina. Þau geta tekið á taug-
arnar, jólainnkaupin.
Undirgrundin er kapítuli út af fyrir
sig. Menn lesa bækur og blöð, tala í síma
eða djöflast á snertiskjám. Enginn lítur
upp, nema skeggjaður sveitamaður ofan
af Íslandi. Þegar maður býr á Kjalarnesi
er það stórkostleg upplifun að sjá allt
þetta fólk. Allir eru í sínum heimi, nema
skeggjaði sveitamaðurinn. Hann er í
heimi allra hinna – alltént um stund.
Hefði samt viljað missa af því þegar al-
vörugefinn miðaldra maður borar
ótæpilega í nefið.
Það er líka handagangur í öskjunni í
Westfields, hrikalegri verslunarmiðstöð
í Shepherd’s Bush. Fólk er eins og
maurar, nema hjá Dior og Gucci, þar
inni eru bara nokkrar hræður. Und-
arlegt. Nokkru fleiri sitja á kampavíns-
barnum fyrir framan og sötra.
Í Westfields eru allar þessar helstu
búðir, að mér hefur verið kennt. Næst
þegar frúin og dóttirin verða með mér í
Lundúnum, keyri ég þær rakleitt þangað
og sæki þær viku síðar!
Dagur er að kvöldi kominn og full
ástæða til að hvíla lúin bein á knatt-
knæpu, Manchester City er í heimsókn
hjá Chelsea á Brúnni. Fyrirvarinn var
stuttur og vonlaust að fá miða á leikinn.
Sessunautur minn, bláókunnugur Breti,
er grjótharður Chelsea-maður og sting-
ur sér á bólakaf í leikinn. Klárar úr fjór-
um eða fimm krúsum – bara í fyrri hálf-
leik. Með hverjum sopanum gerist hann
ástleitnari í minn garð. Hann umturnast
að vonum þegar Frank Lampard veitir
meistaraefnunum frá Manchester náð-
arhöggið. Í leikslok er manninum öllum
lokið og hann faðmar mig innilega að
sér. Minnist þess ekki að hafa haldið
upp á Chelsea-sigur með faðmlagi áður.
Cheers mate!
Regnbogi stingur sér á kaf í gosbrunn á Trafalgar-torgi.
Morgunblaðið/Orri Páll
Lýðurinn leggur undir sig Oxford-stræti á aðventunni. Verslunargatan er komin í jólabúning.
Reuters
Jólondon
Sjálf heimsborgin Lundúnir var í jólaham í vik-
unni og búðarápendur flengdust um eins og þeir
ættu lífið að leysa. Þvílík stemning í borginni.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Jólatré, gjöf frá Norðmönnum, slagar upp í
Nelson flotaforingja á Trafalgar-torgi.
Reuters
Chelsea-faðmlag, Terry og Lampard.
Reuters
Ekki vantar íburðinn í Westfields.
Morgunblaðið/Orri Páll