SunnudagsMogginn - 18.12.2011, Blaðsíða 29

18. desember 2011 29
málum, og það var ekki eins vinsælt. En við þurft-
um aldrei að ganga í gegnum það á Íslandi að karl-
prestar beittu sér gegn okkur. Það þurftu kven-
prestar í Danmörku, Noregi, Svíþjóð og ekki síst í
Finnlandi að upplifa og þar voru ákveðnir bisk-
upar sem ekki vígðu konur í prestsembætti. Við
íslensku kvenprestarnir gengum í raun og veru
beinu brautina. En eftir að þrengdist um með
prestsembætti hafa konur átt nokkuð erfitt með
að fá embætti. Síðasta vígið er svo að ekki hefur
enn verið vígður kvenbiskup hér á landi. Nú eru
tvennar biskupskosningar á næsta ári og þá verð-
ur vonandi breyting þar á.“
Ert þú að hugsa þér til hreyfings varðandi
biskupskjör?
„Ég tel það afar mikilvægt að kona verði kjörin
biskup. Þau skilaboð eru mjög sterk úti í sam-
félaginu að það sé kominn tími til. Ég hef fengið
hvatningu alls staðar af af landinu að gefa kost á
mér, en starf biskups Íslands er vandasamt og
ekki þakklátt. Eins og nú er háttað er starf biskups
Íslands allt of mikið veraldarvafstur og stjórnsýsla
og því þarf m.a. að breyta. En ég er sannfærð um
að kona getur mjög vel gegnt því embætti. Það
hefur verið skorað á mig að gefa kost á mér sem
vígslubiskup á Hólum og ég er tilbúin til að taka
það að mér fái ég til þess stuðning. Það er starf
sem er líkara prestsstarfinu og felst meðal annars í
því að hlúa að prestum og starfsfólki sóknanna og
leita sátta þar sem deilur koma upp og í því hef ég
mikla reynslu.“
Barin kona fer ekki aftur heim
Hvernig var að vera á sínum tíma eini kven-
presturinn á höfuðborgarsvæðinu?
„Það var mikið að gera og sérstaklega í sálgæsl-
unni. Fólk var ekki farið að sjá konu fyrir sér sem
jarðarfaraprest þannig að ég fékk ekki mikið af
slíkum verkefnum en það var mikið leitað til mín
sem sálusorgara. Konur komu í miklum mæli til
mín og þá alls staðar að af landinu. Þarna öðlaðist
ég strax afskaplega mikla reynslu. Og svo kom að
því að kvennaathvarfið fór þess á leit við mig að ég
gerðist prestur athvarfsins.“
Af hverju leituðu þær til þín?
„Konur sem fóru í Kvennaathvarfið og ákváðu
síðan að skilja við menn sína þurftu að fá sátta-
vottorð hjá presti til að geta skilið. Þegar þær fóru
til sóknarpresta sinna til að fá sáttavottorð var það
vinnuregla hérna áður fyrr hjá mörgum prestum
að segja við þær: Þú verður að reyna einu sinni
enn að bjarga hjónabandinu. Þær fóru aftur heim
og komu svo aftur viku eða mánuðum seinna og
þá var oft búið að berja þær af enn meiri krafti en
áður. Starfskonur Kvennaathvarfsins voru afar
ósáttar við þetta og vildu fá sér til aðstoðar kven-
prest sem skildi að barin kona fer ekki aftur heim
til sín. Þær leituðu til mín og ég tók starfið að mér.
Ég þurfti að tala við ofbeldismennina, sem var
mjög ögrandi verkefni. Þegar ég hitti þá voru þeir
yfirleitt í iðrunarkasti og vildu gera allt til að fá
konuna heim og fullyrtu að þeir myndu aldrei
lemja hana aftur. Ég sagði þeim að þegar kona
hefði verið lamin þá ætti hún ekki að vera áfram í
slíku sambandi. Þeir urðu mjög hissa á að heyra
það. Ég hvatti konurnar til að koma sér út úr
þessum samböndum fremur en að halda sambúð-
inni áfram. Ég lærði mjög margt á þessum tíma.“
Hefurðu lært að taka hluti ekki inn á þig?
„Já, ég held að ég sé ótrúlega flink í því. Ég segi
stundum að ég geti skrúfað fyrir og frá og þá er ég
að tala um tárin mín. Á ferli mínum hef ég þurft
að jarðsyngja mjög nána vini mína og sérstaklega
eftir að ég flutti í sveitina. Ég er svo lánsöm að ég
þarf ekki að hafa áhyggjur af því að það renni tár
við jarðarfarir. En þegar ég er komin heim get ég
líka skrúfað frá. Ég þarf aldrei að hafa áhyggjur af
því að geta ekki grátið. Ég tala um það í bókinni
minni hversu hollur gráturinn er sem útrás fyrir
tilfinningar. Ég segi stundum að Guð hafi gefið
okkur grátinn eins og hláturinn til að fá útrás fyrir
tilfinningar.“
Nýtt tímabil hjá kirkjunni
Hvað með þitt líf, hefur þú gengið í gegnum áföll?
„Ég er 55 ára gömul og átti mína góðu barnæsku
og mín fullorðinsár og á þrjú börn og tvö barna-
börn. Ég gekk í gegnum skilnað og giftist aftur.
Allir lenda í einhverjum erfiðleikum í lífinu og ég
hef lært hversu mikilvægt það er að vinna alltaf
jafnóðum úr reynslu minni. Ég er alveg sannfærð
um að það hefur gert mig sterka að ég gat unnið
jafnóðum úr áföllum, eins og til dæmis skiln-
aðinum. Ég á óskaplega gott fólk að og á alveg sér-
legan góðan mann, Gylfa Jónsson, sem líka er
prestur, og auk þess á ég marga góða vini sem eru
sálusorgarar. Þannig að ég er afar lánsöm.“
Hvað finnst þér um stöðu þjóðkirkjunnar, sem
virðist ekki með öllu góð nú um stundir?
„Staða þjóðkirkjunnar hefur verið mjög erfið og
hún hefur orðið að taka á afar flóknum málum.
Það varð mikil togstreita innan kirkjunnar í sam-
bandi við réttindi samkynhneigðra. Það mál
leystist farsællega og ég fagna því mjög vegna þess
að í tuttugu ár barðist ég fyrir réttindum samkyn-
hneigðra innan kirkjunnar. Þegar friður virtist
kominn á komu í ljós erfið mál vegna kynferð-
isafbrota. Það kostaði mikinn sársauka. Núna er
þeim málum að ljúka með sanngirnisbótum.
Kirkjan hefur síðan í kjölfarið breytt verklags-
reglum sínum til að koma í veg fyrir að nokkuð
slíkt geti hent aftur.
Kirkjan er að hefja nýtt tímabil með nýjum
áherslum. Ég sé bjarta tíma framundan. Nýir
biskupar munu koma til starfa og brýnasta verk-
efni þeirra er að höfða til þess fólks sem af mjög
skiljanlegum ástæðum sagði sig úr þjóðkirkjunni.
Það er sömuleiðis verkefni nýrra forystumanna að
gera kirkjuna að samtalsvettvangi um lífið og til-
veruna þar sem hlustað er á allar raddir sam-
félagsins og efla samræðu í söfnuðum landsins. Ég
skil það fólk sem fór úr þjóðkirkjunni en vil biðla
til þess að koma aftur við breyttar aðstæður.“
Eru Íslendingar trúuð þjóð?
„Já, við erum mjög trúuð þjóð. Það er und-
antekning að ég tali við fólk sem segist ekki eiga
neina trú. Íslendingar eiga hins vegar mjög breiða
trúarflóru og það kemur vel í ljós í samtölum í
tengslum við útfarir. Helstu samtöl um trú fara
fram þegar fólk er við dánarbeð og í samtölum
vegna útfara því það er á þessum stundum sem
trúin skiptir svo miklu máli. Þá skiptir svo miklu
að eiga þá trú að lífið er ekki bara blóð, kjöt og
bein heldur andi og sál þar sem andinn og sálin
lifa áfram.“
Solveig Lára: „Ég er búin að vinna
mikið með frábærar konur og ég
hef séð hverju úrvinnsla tilfinninga
skilar. Ég hef einnig séð hversu
sterkar konur geta verið.“
Morgunblaðið/Ómar