Morgunblaðið - 17.02.2012, Qupperneq 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. FEBRÚAR 2012
✝ Guðjón Þor-steinsson fædd-
ist að Efri-Hreppi í
Skorradal í Borg-
arfirði 17. október
1933. Hann lést 6.
febrúar 2012.
Guðjón var son-
ur hjónanna Þor-
steins Jónssonar
frá Neðri-Hreppi, f.
25.6. 1886, d. 15.4.
1967, og Guðrúnar
Jóhönnu Guðmundsdóttur frá
Melshúsum í Leiru, f. 30.6.
1896, d. 14.9. 1967. Systkini
Guðjóns eru: Aðalheiður, f.
1917, d. 2008, Einar, f. 1919, d.
1982 og Guðmundur, f. 1928.
Guðjón giftist eftirlifandi
eiginkonu sinni 16. október
1955, Elsu Borg Jósepsdóttur
frá Borgum á Skógarströnd, f.
10.9. 1934. Foreldrar hennar
voru Jósep Einarsson frá Borg-
um og Guðbjörg Eysteinsdóttir
frá Snóksdal í Miðdölum. Börn
Guðjóns og Elsu eru: 1) Guð-
björn Jósep, f. 9.7. 1955, hann
var kvæntur Kristínu Emmu
Finnbogadóttur og eiga þau
þrjú börn, Guðjón Eðvarð, í
sambúð með Söndru Björk
Gunnarsdóttur og eiga þau eina
dóttur saman, fyrir á hún þrjú
Arnar Óla. 4) Kolbrún, f. 26.
september 1969, gift Finni Ingi-
marssyni og eiga þau þrjú
börn. Sigmar Jósep, Katrínu
Rós og Ingibjörgu Sólveigu.
Guðjón stundaði nám við
Héraðsskólann í Reykholti og
árið 1952 lauk hann bú-
fræðinámi frá Bændaskólanum
á Hvanneyri. Guðjón var í
kringum tvítugsaldurinn þegar
hann flutti til Keflavíkur þar
sem hann fór að vinna í slippn-
um og við vörubílaakstur. Árið
1964 hóf Guðjón nám í húsa-
smíði en þá voru þau hjónin
komin með þrjú börn. Sveins-
prófið tók hann 1966 og meist-
araréttindi fékk hann árið
1971. Guðjón og Elsa hófu sinn
búskap í Keflavík en fluttu í
Kópavoginn árið 1966 og
bjuggu þar alla tíð síðan, lengst
af í Furugrund 14. Guðjón vann
við smíðar alla sína tíð og
byggði meðal annars sjálfur
eigin hús í Keflavík og í Kópa-
vogi. Hann starfaði hjá Bygg-
ingarfélaginu Byggingaveri en
einnig sjálfstætt til margra ára.
Síðast starfaði hann á Skálat-
únsheimilinu í Mosfellsbæ þar
sem hann sá um viðhald og ný-
byggingar. Guðjón stundaði
hestamennsku ásamt Elsu í
mörg ár og voru þau félagar í
Hestamannafélaginu Gusti í
Kópavogi.
Útför Guðjóns fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 17. febr-
úar 2012, og hefst athöfnin
klukkan 13.
börn. Finnborgu
Elsu, gifta Bene-
dikt Elvari Jóns-
syni og eiga þau
fjögur börn. Heimi
Loga, í sambúð
með Guðbjörgu
Söndru Óðins-
dóttur og eiga þau
eina dóttur. Guð-
björn Jósep eign-
aðist síðan tvö
börn með Rann-
veigu Harðardóttur, þau heita
Jósep Friðrik og Sóley Huldr-
ún. 2) Þorsteinn Rúnar, f. 17.
ágúst 1960. Á hann fjögur börn,
Ámunda, móðir hans er Ásdís
Sigurðardóttir, er hann í sam-
búð með Tinnu Margréti Val-
garðsdóttur, eiga þau einn son.
Valgerður, móðir hennar er
Guðmunda Jenný Her-
mannsdóttir, er Valgerður í
sambúð með Sigurði Magnúsi
Árnasyni og á hún eina dóttur.
Guðjón, móðir hans er Lára
Sigrún Hannesdóttir og Ágúst
Snær, móðir hans er Ása Hrönn
Ásbjörnsdóttir. 3) Sigrún Borg,
f. 6. febrúar 1964, gift Jóni
Kristjánssyni og eiga þau fjög-
ur börn. Hilmar Már, d. 2005.
Elsa Borg, Ester Ýr Borg og
Signý Borg. Fyrir á Jón soninn
Elsku pabbi minn, það er sárt
að sakna og að hafa ekki fengið
tækifæri til að kveðja þig, svo
hratt fórstu á brott. Hlýjar minn-
ingar fylla hugann þegar ég
minnist þín. Fallega brosið þitt og
opni faðmurinn, öll ferðalögin, út-
reiðartúrarnir, stundirnar þegar
þú sveifst með mig sem barn um
stofugólfið í ljúfum dansi, ég
standandi á fótum þér á meðan þú
dansaðir, eru nokkrar af óteljandi
minningum sem ég á um þig.
Innilegar þakkir fyrir allar sam-
verustundirnar og hjálpina við
húsbygginguna okkar. Ég knúsa
þig í huga mér og set hér með ljóð
sem mamma þín samdi fyrir
margt löngu:
Þó finnist sárt að sjá af vinum
svarta ofan í gröf.
Er fögur von að fá með hinum
flogið yfir höf.
Til sælulandsins ljúfa líða
lausnarann að sjá.
Og fagra vita framtíð bíða
föður allra hjá.
(Guðrún Jóhanna Guðmundsdóttir
frá Efri-Hrepp)
Kolbrún Guðjónsdóttir.
Einhvern veginn bjóst ég ekki
við þessu núna. Eftir allt sem
elsku afi minn hefur gengið í
gegnum hefur hann alltaf lifað af
og orðið sprækur á ný. En nú hafa
örlögin ákveðið að hans tími væri
kominn sem er okkur öllum mjög
þungbært og erfitt. Hann situr
örugglega uppi hjá Guði á fáki
sínum og fylgist með okkur og
verndar. Hann er beinn í baki
með öllum sínum ástkæru vinum
og fjölskyldumeðlimum sem þeg-
ar eru komnir upp. Hann getur
spilað á spil og farið í boccia eins
og honum þykir svo gaman. Ég
man þegar hann keppti í boccia
og fékk verðlaunapening og það
kom mynd af honum í blaðinu
sem hann varð svo montinn af.
Síðast þegar ég hitti hann sagði
hann brandara sem hann hló svo
mikið að. Brandarinn var á þenn-
an veg: Konan heyrði læti í eld-
húsinu og spurði manninn sinn
hvað gengi eiginlega á. Þá sagði
maðurinn: „Ég var bara að drepa
flugur, tvær karlkyns og þrjár
kvenkyns.“ Þá spurði konan:
„Hvernig veistu hvort kynið það
er?“ „Nú, þrjár voru í símanum
og tvær í bjórnum.“
Jæja, nú segir hann örugglega
þennan sama brandara, ásamt
fleirum, þeim sem hjá honum eru.
Óskin hans varð allavega upp-
fyllt, að deyja hratt og án þess að
kveljast á lokastundinni.
Ég veit að hann elskaði mig
mikið og var mjög montinn af mér
eins og hinum barnabörnunum
sínum, alveg eins og ég er montin
af honum, elska hann rosalega
mikið og sakna hans.
Svo þegar okkar tími kemur á
hann eftir að glotta framan í okk-
ur, sparka í rassinn á okkur og
hrópa: „Ég var á undan.“
Katrín Rós Finnsdóttir.
Elsku afi minn. Ég sakna þín
mikið og elska þig mikið. Ég man
hvað það var gaman að leika við
þig. Við spiluðum saman á spil og
fórum í krikket. Mér finnst þú
bestur í golfi.
Það var líka gaman að fara í
ferðalag í húsbílnum ykkar ömmu
sem heitir Hrímnir.
Það var líka gaman með þér í
hesthúsinu að moka og gefa hest-
unum hey. Síðast þegar við fórum
upp í hesthús fór ég á hestbak á
Snóker og þá sagðir þú: Hott,
hott á hesti og halaró. Og svo
fórstu að skellihlæja. Mamma tók
það upp á símann sinn svo að ég
get alltaf hlustað á röddina þína.
Það finnst mér mest gaman.
En núna ert þú á himnum hjá
Hilmari Má, bróður mínum, og
vonandi verðið þið glaðir að hitt-
ast aftur.
Þú ert besti afi í öllum heim-
inum og ég mun aldrei gleyma
þér.
Þín afastelpa,
Signý Borg.
Þegar við drengirnir mínir
komum inn í líf fyrrverandi
tengdaföður míns opnaði hann
faðm sinn, sýndi okkur hlýhug og
kærleika, sem var okkur dýr-
mætt. Ég minnist hans með
þakklæti með þessu litla ljóði:
Minningin er mild og góð,
man ég alúð þína,
stundum getur lítið ljóð,
látið sorgir dvína.
Drottinn sem að lífið léði,
líka hinsta hvílu bjó,
dýrð sé yfir dánarbeði,
dreymi þig í friði og ró.
(Bjarni Kristinsson frá Hofi)
Hvíl í friði. Elsku Elsa, börn og
barnabörn, megi Guð styrkja
ykkur og vernda á þessum erfiðu
tímum.
Ása Hrönn Ásbjörnsdóttir.
Nú þegar Guðjón móðurbróðir
minn er fallinn frá, eða Jonni
frændi eins og hann var oftast
kallaður, þá leita gömul minn-
ingabrot fram um kynni okkar.
Hann og Einar heitinn bróðir
hans bjuggu og störfuðu í Kefla-
vík þegar ég man fyrst eftir mér.
Það var alltaf spennandi þegar
heimsókn til þeirra stóð til hjá
fjölskyldunni og síðar með
bræðrum mínum. Í þá daga var
það heilmikið ferðalag eftir gamla
malarveginum sem þræddi sig í
gegnum hraunið upp og niður
sem ég hafði bara gaman af. Við
Jonni byrjuðum snemma að vinna
saman, fyrst við blokk sem Einar
var með í byggingu í Keflavík, ég
bara á táningsaldri, og fann ég þá
strax að við náðum vel saman og
hvað hann og þeir bræður báðir
reyndar gættu mín vel að ekkert
kæmi fyrir mig við smíðarnar
enda móðir mín „stóra“ systir
þeirra! Síðan þegar við bræðurnir
fengum lóð við Efstaland undir
sex íbúða stigahús ásamt þremur
öðrum þá fóru bræður mínir til
Jonna og spurðu hvort hann væri
til í að slá upp fyrir því og koma
því í fokhelt ástand sem kallað er
og nota mig, „litla“ bróður þeirra,
sem aðstoðarmann! Það gekk eft-
ir og varð mjög gott samstarf hjá
okkur öllum þá um sumarið og
lærði ég mikið á því. Seinna varð
mikil skiptivinna á milli okkar
þegar við vorum að byggja okkur
einbýlishús á áttunda áratugnum
og unnum saman þegar hann kom
mér til að læra húsasmíði til við-
bótar við húsgagnasmíðina sem
ég var búinn að læra. Það má því
segja að hann hafi kennt mér nán-
ast allt handbragð sem ég kann
við húsasmíðar og er afar stoltur
af því. Þá gleymi ég því aldrei
þegar hann varð fyrir þessu
hræðilega slysi þar sem við unn-
um saman. Þá kom í ljós úr hverju
hann var gerður eins og sagt er
og var ótrúlegt að sjá hversu vel
hann náði sér miðað við aðstæður
og það var ekki hans háttur að
vera að kvarta og kveina og láta
vorkenna sér þó að hann hafi
örugglega haft ærna ástæðu til á
stundum. Að lokum votta ég og
fjölskylda mín Elsu og börnum
þeirra, Guðbirni, Þorsteini, Sig-
rúnu og Kolbrúnu, innilegustu
samúð. Blessuð sé minning Guð-
jóns Þorsteinssonar.
Hlynur Smári Þórðarson.
Það er undarlegt með vinátt-
una, hún verður til óháð aðstæð-
um, aldri og reynslu.
Ég kynntist Guðjóni Þor-
steinssyni eins og svo mörgum
öðrum í tengslum við hesta-
mennskuna í félaginu okkar Gusti
í Kópavogi. En það var eitthvað
sérstakt sem gerði það að verkum
að þau kynni leiddu til meira en
kunningsskapar, þau leiddu til
vináttu. Ekki svo að skilja að við
værum í daglegum samskiptum
en þegar mikið lá við vissum við
Guðjón hvor af öðrum og áttum
margar samverustundir í
tengslum við áhugamálið. Guðjón
var einstaklega hjálpsamur og
úrræðagóður maður. Hann taldi
aldrei eftir sér að greiða götu
annarra og eigum við hjónin hon-
um og Elsu konu hans margan
greiðann að gjalda. Samband
þeirra var einstakt og ekki hægt
að minnast á annað án þess að hitt
komi upp í hugann. Velvildin sem
streymdi frá Guðjóni var einstök.
Ævinlega spurt um hagi og líðan
barna og barnabarna, sér í lagi
þess sem minna mátti sín. Sam-
glaðst yfir því sem vel gekk og
full hluttekning í því sem betur
mætti fara. Ósérhlífni var dyggð í
huga Guðjóns. Hann var dugnað-
arsmiður, útsjónarsamur, áræð-
inn og úrræðagóður. Hann var
sannur vinur vina sinna og oft
sagði hann: „jæja, góði minn“ og
fór það þá eftir tóninum hver
meiningin var. Fjölskyldan var
Guðjóni mikils virði og gladdist
hann þegar vel gekk. Síðustu ár
hefur Guðjón átt við veikindi að
stríða en hann mætti þeim af yf-
irvegun. Þau hjónin nutu þess að
ferðast á húsbílnum á sumrin og
sinna hestunum á veturna. Dag-
inn áður en Guðjón lést fór hann í
útreiðartúr og síðan í afmælis-
kaffi til dóttur sinnar. Daginn eft-
ir þegar hann var að ljúka við að
gefa kvöldgjöfina í hesthúsinu var
hann allur.
Ég kveð góðan vin með sökn-
uði og þakklæti. Elsu og fjöl-
skyldu sendi ég innilegar samúð-
arkveður.
Daníel Gunnarsson.
Guðjón
Þorsteinsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi minn, ég sakna
þín og elska og mun alltaf
gera. Þú varst mikill dýra-
vinur og varst góður og
skemmtilegur. Hvíl í friði
elsku afi minn, þú átt stað
innst í hjarta mínu sem
fylgir mér út ævina.
Knús og kossar.
Þín
Ingibjörg Sólveig
Finnsdóttir.
✝ Dagur Bene-diktsson fædd-
ist í Reykjavík 15.
júní 1964. Hann lést
á lungnadeild
Landspítalans í
Fossvogi 7. febrúar
2012.
Foreldrar hans
eru Benedikt Þor-
móðsson, f. 11. maí
1935, og Kristveig
Sveinsdóttir, f. 12.
apríl 1935, d. 15. september
2007. Systur Dags eru Sig-
urveig, f. 30. desember 1958, og
Kristjana Björg, f. 4. september
1966.
Eftirlifandi eiginkona Dags
er Maricris Castillo De Luna, f.
20. nóvember 1980.
Dætur þeirra eru
María Kristveig, f.
1. október 2008, og
María Kolbrún, f.
26. ágúst 2011.
Dagur á einn son,
Emil, f. 8. apríl
1993, með fyrrver-
andi sambýliskonu.
Dagur útskrif-
aðist úr Mennta-
skólanum í Reykja-
vík 1984 og úr hjúkrunarfræði
frá Háskóla Íslands 1994. Hann
starfaði síðan á Kleppsspítala
frá 1994-2011.
Útför Dags fer fram frá Hall-
grímskirkju í dag, 17. febrúar
2012, kl. 13.
Tveir systkinahópar ólust upp
saman á Fjölnisvegi 13, krakk-
arnir „uppi“ og krakkarnir „í
kjallaranum“. Á miðhæðinni
bjuggu Siva og frændi sem voru
afi og amma Dags og Didda
frænka í risinu. Þetta var sann-
kallað fjölskylduhús þar sem við
krakkarnir gátum hlaupið milli
hæða að vild. Eitt árið var von
var á systkini í báðum hópunum
og í byrjun sumars fæddist lítill
fallegur drengur með græn augu
og sérlega löng augnhár. Það var
Dagur. Um haustið fæddist lítil
systir „uppi“ og okkur stóru
krökkunum fannst upplagt að
hún yrði skírð Nótt þó að foreldr-
arnir væru ekki á sama máli.
Við munum eftir Degi sem
skemmtilegum athugulum dreng,
skoppandi milli hæða. Það var
hann sem uppgötvaði að stóri
kaktusinn hennar Sivu var ekki
hálffullur af vatni, heldur var eins
og gutlaði í honum þegar nálarn-
ar strukust saman. Lengi vel
höfðu gestir verið dregnir inn á
skrifstofu frænda til að skoða
undrið.
Við munum Dag í veiðiferð á
Þingvöllum, brosandi með fisk
sem var næstum eins stór og
hann sjálfur.
Við munum Dag með mynda-
vélina og myrkraherbergið hjá
Sivu og eigum við fínar myndir
frá þeim tíma.
Við munum Dag með Tinna-
bækurnar.
Við munum Dag í stórfiskaleik
í garðinum.
Við munum Dag á skíðasleð-
anum á Mímisveginum.
Síðan leið tíminn. Við urðum
eldri og fluttum af Fjölnisvegin-
um og samverustundunum fækk-
aði en alltaf var jafn gaman þegar
við hittumst og rifjuðum upp
æskuárin. Við áttum þó áfram at-
hvarf í gamla húsinu okkar því
Dagur, Kristjana Björg og Didda
bjuggu þar áfram.
Elsku Benni, Sigurveig og
Kristjana Björg. Nú eru tveir úr
hópnum okkar fallnir frá og við
yljum okkur við góðar minningar.
Elsku Maricris, Emil, María
Kristveig og María Kolbrún,
minningin lifir um góðan eigin-
mann og föður.
Blessuð sé minning hans.
Björg, Jón, Hildur,
Sveinn og Sigrún.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Með innilegustu samúðar-
kveðjum til fjölskyldu Dags.
Fyrir hönd bekkjarfélaga í 6.
M, útskriftarárgangi MR 1984.
Gyða Björnsdóttir.
Dagur
Benediktsson
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
GUÐMUNDUR MAGNÚSSON
húsasmíðameistari
frá Hellissandi,
Sóleyjarima 7,
sem andaðist á Landspítalanum í Reykjavík
þriðjudaginn 14. febrúar, verður jarðsunginn frá Árbæjarkirkju
miðvikudaginn 22. febrúar kl. 13.00.
Þorbjörg Gísladóttir,
Gísli Guðmundsson, Margrét Geirsdóttir,
Magnús Guðmundsson, Þórunn Sveinsdóttir,
Elín S. Guðmundsdóttir, Freygarður Þorsteinsson,
Jón H. Guðmundsson, Hanna Antonsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
BJÖRG BJÖRGVINSDÓTTIR,
Sóleyjarima 1,
áður Bogahlíð 18,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
þriðjudaginn 7. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Barnaspítala Hringsins.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhann Þorsteinsson, Guðrún Guðmundsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
EIRÍKUR HANSEN,
Hafnargötu 47,
Reykjanesbæ,
varð bráðkvaddur á heimili sínu mánudaginn
30. janúar.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey, að ósk hins látna.
Þórunn Jóhannsdóttir,
Jóhann Gunnar,
Jörgen Friðrik, Jenný Lára Magnadóttir,
Eiríkur Þór, Kitiya Boonkasam,
Þórunn María Jörgensdóttir,
Magni Þór Jörgensson.