Morgunblaðið - 22.02.2012, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. FEBRÚAR 2012
✝ Ragnhildur Að-alsteinsdóttir
fæddist í Reykjavík
7. júlí 1923. Hún lést
29. janúar 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Kristín Jak-
obína Árnadóttir, f.
26. júní 1886, d. 3.
júní 1967 og Að-
alsteinn Jónsson, f.
19. ágúst 1880, d.
17. ágúst 1962.
Hálfsystir Ragnhildar sam-
mæðra var Þórdís Hansen, f. 7.
júlí 1921, d. 22. mars 2009. Börn
Ragnhildar eru: Kristín Rut
Jónsdóttir, f. 10. febrúar 1946, d.
20. febrúar 1996. Hennar börn
eru: 1) Guðlaug, f. 19. ágúst 1966,
maki Axel. Börn Guðlaugar eru
Hafsteinn, Arnar Freyr og Dag-
ur Ingi. 2) Guðjón Ármann, f. 22.
júní 1976, maki Hildur. Börn
Guðjóns eru Eiður Andri, Kristín
Rán og Hrafn Darri. Guðrún M
Jónsdóttir, f. 23. júlí 1948. Sveinn
Austmann, f. 2. október 1950.
Ragnhildur fæddist í Reykja-
vík og ólst upp með systur sinni
við fremur kröpp kjör þar sem
móðir þeirra, sem var ein með
þær, þurfti að vinna mikið til
þess að sjá þeim farborða. Þær
bjuggu í Reykjavík í
fyrstu en móðir
hennar flutti síðar
með þær systur vest-
ur í Haukadal þar
sem hún gerðist
kaupakona í nokkur
ár. Síðan lá leiðin aft-
ur til Reykjavíkur
þar sem hún bjó upp
frá því.
Ragnhildur veikt-
ist mjög ung af heila-
himnubólgu og bar andlegt at-
gervi hennar upp frá því merki
þeirra veikinda. Ragnhildur bjó
með börnin sín hjá móður sinni á
meðan hennar naut við og eftir
andlát hennar með yngri börnum
sínum tveimur allt þar til hún
fluttist í þjónustuíbúð við Norð-
urbrún. Eftir að heilsu hennar tók
að hraka fluttist hún fyrst á hjúkr-
unardeild á Víðinesi og svo þaðan
á hjúkrunarheimilið Mörk við
Suðurlandsbraut. Á öllum þessum
stöðum naut hún góðrar umönn-
unar og fór vel um hana þar.
Börnin hennar sýndu henni ætíð
mikla tryggð og umhyggju og var
hún mjög tengd þeim alla tíð.
Ragnhildi var sungin sálumessa
frá Landakotskirkju 6. febrúar
2012.
Elsku amma.
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
– augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin – amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
– lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir – amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Takk fyrir allt.
Guðlaug og Guðjón.
Ragnhildur
Aðalsteinsdóttir
✝ Ingibjörg Hall-dórsdóttir
fæddist í Hólshjá-
leigu í Hjaltastað-
arþinghá 24. desem-
ber 1921. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 5. febrúar
2012.
Foreldar hennar
voru hjónin Sig-
urbjörg Þorláks-
dóttir og Halldór
Gíslason, ábúendur í Hólshjá-
leigu. Ingibjörg var yngst í sínum
systkinahópi en systkini hennar
voru Guðmundur, Vilborg,
Björg, Sigvarður og Geir sem öll
eru látin.
Eiginmaður Ingibjargar var
Gunnþór Þor-
steinsson frá Húsa-
vík í Borgarfirði
eystra, f. 3. júní
1911, d. 4. apríl
2006. Þau eignuðust
soninn Sigurbjörn,
f. 29. janúar 1955,
sem lést af slysför-
um 25. ágúst 1974.
Ingibjörg og og
Gunnþór bjuggu á
Akureyri nær alla
sína búskapartíð, lengst af í ein-
býlishúsi sem þau reistu sér að
Kambsmýri 6. Ingibjörg starfaði
lengst af í Sambandsverksmiðj-
unum á Akureyri.
Útför Ingibjargar fór fram í
kyrrþey 15. febrúar 2012.
Imba mín, ég ætla ekki að fara
að skrifa um þig langa minning-
argrein enda yrðir þú sjálfsagt
ekki hrifin af því þó að margs sé
að minnast frá liðinni tíð. Mér
verður sérstaklega hugsað til
æskuáranna okkar heima í
Hólshjáleigu. Við vorum báðar
hestkærar og áttum sinn hestinn
hvor. Þú Bleik og ég Fák. Oft var
nú sprett úr spori á þeim, enda
reiðvegir góðir þarna á eyjunum.
Kom fyrir að sundriðið var í
tjörnunum sem nóg var af þarna.
En það var nú ekki vel séð af
fullorðna fólkinu.
Þegar þú varst tæplega þrítug
fluttuð þið Gunnþór til Akureyr-
ar. Ég elti þig svo norður þrem-
ur árum seinna og þú tókst mig
undir þinn verndarvæng. Ég átti
heimili hjá ykkur næstu árin.
Fyrst meðan þið bjugguð í Norð-
urgötu 1 og síðan að Kambsmýri
6 þar sem þú áttir þitt fallega
heimili til æviloka. Á þessum ár-
um styrktist okkar góða vinátta
enda varst þú vinur vina þinna.
Það var eftirtektarvert hvað
þú lagðir mikla rækt við húsið og
garðinn í Kambsmýrinni. Þar
var snyrtimennskan í hávegum
höfð. Þú lést hlutina aldrei reka
á reiðanum og ótal stundum
eyddir þú í að fegra umhverfi
þitt. Blómarækt var eitt af
áhugamálum þínum og þú lagðir
mikla alúð í umhirðu þeirra
hvort sem um var að ræða blóm í
garðinum eða pottablóm inni í
gluggunum. Hannyrðir voru líka
eitt af áhugamálunum þínum og
ótal blómamyndir saumaðir þú
út í gegnum árin. Þú virtist hafa
óbilandi starfsþrek sem Elli
kerling virtist ekki bíta á og
varst ætíð tilbúin að rétta hjálp-
arhönd.
Það var ekki í kot vísað þegar
litið var í heimsókn til þín í
Kambsmýrina. Þá var allt besta
meðlætið borið fram og hitað nóg
af kakói. Þú varst alltaf með fulla
könnu af kakói og slepptir henni
helst ekki fyrr en allt var búið úr
henni. Þá var nú eins gott að
standa sig í kakódrykkjunni!
Addi frændi þinn þakkar þér
óteljandi kakóbolla síðustu árin.
Ég minnist líka allra ferðalag-
anna sem við fórum saman á
bernskuslóðirnar austur á land. Í
þeim ferðum naust þú þín því þér
þótti svo vænt um æskustöðv-
arnar. Þar lágu ræturnar okkar.
Að endingu vil ég þakka þér
fyrir samfylgdina í gegnum árin
og allan velvilja og umhyggju
sem þú sýndir mér alla tíð. Ég
og fjölskylda mín þökkum þér
hjartanlega fyrir allt sem þú
varst okkur, þú varst alltaf til
staðar.
Hvíl í friði, elsku frænka.
Sigurbjörg (Didda)
og fjölskylda.
Ingibjörg
Halldórsdóttir
✝ Kjartan JónHjartarson vél-
stjóri fæddist á
Hvanneyri í Borg-
arfirði 28. febrúar
1933. Hann and-
aðist á Hrafnistu í
Hafnarfirði 30. jan-
úar 2012. Foreldrar
hans voru hjónin
Hjörtur Jónsson
kennari og ráðs-
maður og Guðný
Margrét Runólfsdóttir húsfreyja.
Börn þeirra hjóna voru fjögur og
var Kjartan þeirra elstur, en
systkini hans eru þau Geir, f.
1936, Ingólfur Þórir, f. 1939 og
Kristín Guðrún, f. 1943.
Kjartan kvæntist Sigríði Svan-
laugu Heiðberg, f. 30.3. 1938, d.
22.2. 2011, þau skildu. Með seinni
eiginkonu sinni Ásdísi Finns-
dóttur, f. 22.8. 1957, þau slitu
samvistum, eignaðist hann þrjá
vel gerða syni. Jóhannes Andri, f.
5.2. 1979, er þeirra elstur, kona
hans er Ragnheiður Björgvins-
dóttir og synir þeirra þeir Atli
Þór og Axel Óli.
Næstur er Guðbjörn
Ívar, f. 11.1. 1980,
kona hans er Allyah
og börn þeirra eru
þau Gabríel Jusef
og Ísabella. Ágúst
Ingi er yngstur, f.
19.5. 1989, unnusta
hans er Freydís
Halla Friðriks-
dóttir.
Kjartan lauk
gagnfræðaprófi frá Gagnfræða-
skóla Austurbæjar og tók síðan
stefnu á iðnnám. Hann hafði mik-
inn áhuga á allri véltækni og vél-
smíði og lagði því stund á vél-
virkjanám hjá vélsmiðjunni
Hamri hf. Próf tók hann frá Iðn-
skólanum í Reykjavík, vélstjórn-
arpróf frá Vélskóla Íslands í
Reykjavík og einnig próf frá raf-
magnsdeild sama skóla. Eftir
nám starfaði Kjartan í landi og
síðar til sjós við fag sitt.
Útför Kjartans fór fram í
kyrrþey frá Hafnarfjarðarkap-
ellu 9. febrúar 2012.
Kjartan var oft langtímum
saman að heiman vegna starfs
síns. Þegar hann var í landi sinnti
hann hugðarefnum sínum af
áhuga og mikilli ástundunarsemi.
Hann var alla tíð áhugamaður um
vélar og vélsmíði og gat dundað
sér tímunum saman utan heimilis-
ins. Hann var listasmiður á járn
og vélar. Þá höfðaði ljósmyndun
einnig til hans og var hann dugleg-
ur að taka myndir og íhuga
myndavélatæknina.
Kjartan var afar hlédrægur
maður. Hann hafði ekki mörg orð
um hlutina heldur kaus að láta
verkin tala. Hann átti ekki marga
vini, en þeir sem hann eignaðist
voru traustir. Sumarið 1999 fékk
hann heilablóðfall með alvarlegum
afleiðingum. Missti þar með mál
og mátt í hægri hluta líkamans.
Hann náði sér aldrei eftir áfallið
og fluttist á Hrafnistu í Hafnar-
firði þar sem hann dvaldist uns
hann lést.
Starfsfólki Hrafnistu er þakkað
fyrir velvild og einstaka umönnun.
Guð blessi minningu Kjartans.
Systkinin,
Geir, Ingólfur Þórir
og Kristín Guðrún.
Kjartan Jón
Hjartarson
✝ Páll ArnarGeorgsson
fæddist í Vest-
mannaeyjum 4.
mars 1958. Hann
lést á sjúkrahúsinu
í Vestmannaeyjum
12. febrúar 2012.
Hann var sonur
Georgs Stanleys
Aðalsteinssonar og
Arndísar Páls-
dóttur.
Fyrrverandi eiginkona hans
er Guðrún Jóna Reynisdóttir
bæði með föður sínum og
Heiðari bróður sínum ásamt
fleirum. Hann vann ötullega að
ýmsum félagsstörfum, var í
Björgunarfélagi Vest-
mannaeyja, Skátafélaginu
Faxa, var trúnaðarmaður hjá
verkalýðsfélaginu Drífandi,
var í mótorhjólaklúbbnum
Drullusokkum o.fl. Síðustu
áratugina vann hann í Fiski-
mjölsverksmiðjunni FES í
Vestmannaeyjum.
Útför Páls fór fram frá
Landakirkju 18. febrúar 2012.
og áttu þau saman
Reyni, f. 1978 og
Arndísi, f. 1982,
barnabörnin eru
fjögur.
Páll kláraði
grunnskólann í
Eyjum og fór að
honum loknum í
Vélskólann í Vest-
mannaeyjum það-
an sem hann út-
skrifaðist sem
vélstjóri. Hann fór fljótlega á
sjóinn sem vélstjóri og reri
Ég man fyrst eftir Palla þegar
hann rak vídeóleigu heima í Eyj-
um og ég sem peyi var að þvælast
þar að leigja myndir. Í kring um
1985 lágu síðan leiðir okkar sam-
an þegar hann gekk í Björgunar-
félag Vestmannaeyja. Það má
segja um Palla að þegar hann tók
sér eitthvað fyrir hendur þá hellti
hann sér af fullum krafti út í það
og þannig var um starfið hans hjá
Björgunarfélaginu. Þær voru
ófáar æfingarnar og ferðirnar
sem við Palli fórum saman á og
margar minningar sem koma upp
í kollinn þegar ég hugsa til baka,
vaktir á Þjóðhátíð standa þar
kannski einna helst upp úr.
Seinna meir störfuðum við um
allnokkurt skeið saman í dyra-
vörslu og vorum því ekki óvanir
því að vinna saman á ýmsum
vettvangi.
Eftir að ég flutti frá Eyjum var
það fastur liður að kíkja í kaffi
þegar ég kom heim og alloft kíkt-
um við á kaffihús þegar hann
kom í borgina. Þar gátum við set-
ið og rifjað allt það sem við höfum
brallað saman í gegn um tíðina.
En eftir sitja minningar um
góðan félaga sem kvaddi allt of
snemma.
Elsku Reynir, Arndís, Stanley
og Heiðar. Ég votta ykkur samúð
mína og vona að góður Guð veiti
ykkur styrk á þessum erfiðu tím-
um.
Takk fyrir samveruna, vinur.
Aðalsteinn.
Páll Arnar Georgsson
✝ Helgi Þór Sig-urðsson fædd-
ist á Sauðárkróki
10. nóvember 1935.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 13. febrúar
2012. Móðir hans
var Anna Sig-
urbjörg Helgadótt-
ir, fædd á Haf-
grímsstöðum í
Lýtingsstaðahreppi
í Skagafirði 20. maí 1913, d. 15.
október 1976. Helgi Þór var
elstur þriggja hálfsystkina en
þau eru Elín Ingigerður Karls-
dóttir, f. 1938, Ólafur Guð-
mundsson, f. 1947, og Sig-
urbjörg Guðmundsóttir, f. 1951.
Helgi Þór giftist Guðbjörgu
Guðjónsdóttur, f. 6.7. 1950, árið
1984, þau skildu
1994. Þau eign-
uðust þrjú börn: 1)
Anna Lýdía Helga-
dóttir, f. 3.3. 1978,
leikskólakennari,
gift Ólafi Ívari
Jónssyni húsa-
smiði, f. 25.4. 1975,
þau eiga eina dótt-
ur; Emelíönu Líf, f.
15.8. 2005, og einn
son Guðjón Helga,
f. 4.11. 2010. 2) Elín Þóra
Helgadóttir, f. 7.2. 1981, hún
lést í bílslysi 22.10. 2000. 3)
Theódór Helgi Helgasson, f.
31.3. 1984.
Helgi Þór var bifvélavirki.
Útför Helga Þórs var gerð
frá Keflavíkurkirkju 21. febr-
úar 2012.
Elsku pabbi minn.
Frá því ég man eftir mér hef
ég alltaf verið mikil pabbas-
telpa. Þú varst góður maður og
vildir að öllum liði vel og máttir
ekkert aumt sjá, þá þurftir þú
að fara að bjarga málunum. Við
eigum svo margar góðar minn-
ingar ég og þú. Ég ætla að rifja
upp nokkrar; ég man eftir að í
hádeginu á föstudögum kíktu
ég og mamma oftast á þig í
vinnuna og færðum þér hádeg-
ismat frá Villabar, mér fannst
alltaf svo gaman að kíkja til þín
á bílaverkstæðið. Ég man líka
eftir að ein jólin gafstu mér
veiðistöng í jólagjöf, og eftir
veiðiferðunum sem við fjöl-
skyldan fórum í saman eftir að
þú hættir að vinna. Man ég
hvað þú varst mikill húsfaðir,
einu sinni þegar ég kom heim
úr skólanum gekk ég inn í eld-
húsið og borðið var fullt af jóla-
kökum sem þú hafðir verið
baka.
Ég var 12 ára gömul þegar
þú fékkst hjartaáfall, ég var
svo hrædd um þig en jafnframt
mjög stolt af þér að taka málin
í þínar hendur, þú varst svo
duglegur að fara út að ganga
og hugsa um heilsuna sem
gerði það að verkum að við gát-
um átt fleiri minningar saman,
þar má nefna giftinguna mína
og tvö barnabörn. Þú varst svo
flottur afi og ég veit að Eme-
líana Líf og Guðjón Helgi eiga
eftir að sakna afa Helga, en
minning þín lifir í hjörtum okk-
ar allra. Við eigum eftir að
sakna þess að vakna á morgn-
ana og finna Fréttablaðið í lúg-
unni og heyra brakið í hurðinni
þegar þú varst að koma kíkja á
okkur eftir að ég kom heim úr
vinnunni og um helgar.
Ég hefði aldrei getað trúað
því að þú værir orðinn svona
veikur þegar þú varst hjá okk-
ur á aðfangadag enda sýndir þú
engin merki um það. En ég
hafði miklar áhyggjur af þér
annan í jólum þegar þú varst
farinn að finna til. Ég hugsaði
strax um hjartað en lungna-
bólga sögðu þeir og þú fórst
heim með lyf. Ég skildi ekki al-
veg af hverju þér batnaði ekki.
En hinn 4. janúar hringdi ég á
sjúkrabíl, mér leist ekkert á
þetta og var mjög hrædd um
þig en aldrei hugsaði ég um
krabbamein en 6. janúar var
hringt í mig, læknarnir höfðu
fundið meinvörp og seinna kom
í ljós að þetta var lungna-
krabbamein sem var búið að
dreifa sér víða og leiðin lá ekki
aftur heim. Þú varst ótrúlega
duglegur, tókst öllu með svo
miklu jafnaðargeði, ég er svo
stolt af þér. Ég var þakklát að
fá að vera hjá þér og halda í
höndina á þér þegar þú kvaddir
þennan heim. Ég var ekki
tilbúin að kveðja þig en þér leið
ekki vel, þú varst orðinn svo
veikur. En ég er jafnframt
mjög þakklát fyrir allar stund-
irnar sem við áttum saman.
Þú tókst af mér loforð tveim-
ur dögum áður en þú kvaddir
að ég ætti ekkert að vera að
gráta, en pabbi, ég á erfitt með
halda það loforð, ég get stund-
um ekki haldið aftur af mér, ég
sakna þín svo mikið. En veistu
hvað, pabbi, þegar þessu verk-
efni er lokið er ég nokkuð viss
um að ég verð sterkari og mun
halda áfram að brosa framan í
lífið.
Takk, pabbi, fyrir að vera
besti pabbi sem ég hefði getað
hugsað mér. Þú ert mín fyr-
irmynd.
Ástar- og saknaðarkveðja,
Anna Lýdía.
Vinur okkar Helgi gamli eins
og við kölluðum hann er látinn.
Leiðir okkar Helga lágu saman
þegar nýir eigendur tóku við
Áhaldaleigu Suðurnesja. Segja
má að Helgi hafi fylgt með í
kaupunum. Það tókst strax með
okkur góð vinátta. Við áttum
oft leið í áhaldaleiguna og þar
var Helgi alltaf með heitt á
könnunni og tilbúinn að taka
vel á móti gestum og gangandi.
Þeir voru ófáir fastagestirnir
sem komu til að sýna sig og sjá
aðra. Þar var oftast glatt á
hjalla enda Helgi mikill húm-
oristi og minnumst við hans
varla öðruvísi en með bros á
vör og segjandi skemmtilegar
sögur. Helgi var einstaklega
hjálpsamur maður og leituðu
margir til hans með ýmis erindi
bæði stór og smá. Helgi fór að
koma við hjá okkur hjónunum
oftast á sunnudagsmorgnum
enda nokkuð víst að allavega
húsbóndinn var kominn á ról.
Hér voru þjóðmálin rædd, oftar
en ekki á léttu nótunum og yf-
irleitt fundin lausn á þeim öll-
um.
Við kveðjum góðan vin og
þökkum honum samfylgdina.
Ættingjum og vinum Helga
sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Kristinn Arnar og Hrönn.
Helgi Þór
Sigurðsson