Morgunblaðið - 09.03.2012, Síða 24

24 | MORGUNBLAÐIÐ
Þó að Norðmenn séu mótmælendatrúar hafa þeir ögn
öðruvísi siði og venjur í kringum ferminguna en Íslend-
ingar eiga að venjast. „Norsk börn eru fermd ári eldri en
þau íslensku og skipar þjóðbúningurinn mjög mikilvægt
hlutverk þennan dag. Ekki er eins mikil áhersla lögð á
dýrar fermingargjafir, þó ég heyri útundan mér að gjaf-
irnar stækki með hverju árinu. En í staðinn fær ferming-
arbarnið oft veglegan þjóðbúning með silfurskrauti og
öllu tilheyrandi. Búningurinn kostar sitt og ekki óalgengt
að á milli 50 til 100.000 krónur norskar séu reiddar af
hendi fyrir alklæðnaðinn. Síðan er búningurinn mikið
notaður við hátíðleg tækifæri upp frá því, og ég upplifi
mig oft eins og illa klædda 17. maí þegar borgir og bæir
fyllast af prúðbúnum Norðmönnum í þjóðbúningunum
sínum.“
Norðmennirnir halda svo fermingarnar sem sér-
athöfn. „Í stað þess að ferminginn sé hluti af venjulegri
sunnudags- eða hátíðarmessu er oft fermt í sérstakri at-
höfn svipað og algengt er á Íslandi við skírnir, og jafnvel
fer athöfnin fram að kvöldi dags.“
Arna segir að á margan hátt geti fermingin skipt meira
máli fyrir Íslensk börn sem búa í Noregi en ef þau
byggju enn á Íslandi. Fermingarfræðslan reynist oft
vera góður staður til að kynnast öðrum íslenskum
unglingum; sumum sem hafa búið í Noregi alla ævi og
einnig öðrum sem eru hér um bil nýlentir í landinu.
Sumir velja íslenska fermingu til að rækta tengslin við
land sem þau hafa sáralítið kynnst, en önnur upplifa
ferminguna sem kærkominn anga af gamla landinu í
því nýja.
Stundum getur undirbúningur fermingarinnar líka
hjálpað til við að aðlagast nýjum stað. „Mér er minn-
isstætt eitt tilvik um ungan dreng sem var alls ekki
ánægður með að fjölskyldan hefði flutt til Noregs.
Hann hafði búið hér í heilt ár og í mótmælaskyni lagt
sig fram við að aðlagast samfélaginu sem minnst, læra
ekki norsku og eignast ekki vini,“ segir Arna. „En svo
kom hann í fermingarfræðsluna og urðu strax mikil
umskipti. Hann sá að hér voru fjölmargir aðrir krakkar
í sömu sporum og hann, og mér er sagt að hann hafi
ákveðið þá þegar að fyrst hinir krakkarnir gátu plumað
sig svona vel þá gæti hann það líka. Fyrr en varði hafði
hann byrjað að eignast norska vini og var farinn að
fóta sig mun betur í samfélaginu.“
S
éraArna Grétarsdóttir
gætir íslenska söfnuðar-
ins í Noregi. Þar er heil-
mikið um Íslendinga og
fjöldinn allur af ungling-
um sem vilja láta ferma sig. Arna er
nú að ljúka sínum fimmta vetri hjá
frændum okkar. Íslenski söfnuður-
inn hefur sína miðstöð í Ósló en
Arna vísiterar um allt land. „Söfn-
uðurinn var
formlega stofn-
aður árið 1996 og
hefur farið ört
stækkandi, sér-
staklega síðustu
ár. Starfið er
mjög blómlegt og
töluvert um
fermingar, skírn-
ir, hjónavíslur og
útfarir,“ segir
Arna og henni
telst til að um 8.000 manns séu í
söfnuðinum.
Þegar komið er í nýtt land virðast
margir Íslendingar eiga það til að
leita í trúarstarfið sem leið til að
halda góðu sambandi við samland-
ana og rækta íslenskar menningar-
hefðir. „Það er mjög merkilegt hve
margir gerast mjög tíðir gestir á
messum þegar flutt er úr landi, en
höfðu ekki komið í kirkju um langt
skeið meðan búið var uppi á Íslandi.
Íslendingafélagið sér enda um lífleg
og skemmtileg kaffisamsæti að
messu lokinni. Mörgum þykir gott
að eiga þar stund í félagsskap ann-
arra Íslendinga og fá sér dæmigerð-
ar íslenskar kaffiveitingar.“
Mikill vaxtarkippur hefur komið í
söfnuðinn síðustu ár og er í takt við
fréttir af auknum fólksflutningum
frá Íslandi til Noregs. Arna segir
breytingarnar greinilegastar á
stærð fermingarbarnahópsins en
hún er með nærri 60 íslensk börn í
fermingarfræðslu hjá sér í ár. Á
sama tíma hefur líka orðið þreföldun
í skírnum.
Halda sambandi á Facebook
Eins og gefur að sklija er ekki létt
verk fyrir einn prest að fræða ferm-
ingarbörn í jafnvíðfeðmu landi og
Noregi. Eitt fermingarbarnið býr
meira að segja allra nyrst á landinu,
stutt frá landamærunum við Rúss-
land. „Það er því óhjákvæmilegt að
ég ver meiri tíma með börnunum
sem búa hér í Ósló og svo á þeim
stöðum sem mér tekst að heimsækja
yfir árið. Annars erum við í netsam-
bandi í gegnum Fésbókarhóp sem
við erum með, þar sem ég minni þau
á að halda sig við lesefnið og læra
helstu atriði. Síðan fljúga börnin
hingað inn til höfuðstaðarins í tví-
gang og við tökum góðar og langar
fermingarfræðslutarnir,“ útskýrir
hún en ferðakostnaðurinn er greidd-
ur með rausnarlegum framlögum
norska ríkisins og sveitarfélaganna.
Arna mun svo sjálf ferma um
helming barnanna. Stór hluti velur
að fermast á Íslandi um sumartím-
ann en Arna og hópurinn halda þá til
Íslands með foreldrum sínum enda
hægara um vik fyrir stóran hóp
gesta að koma til athafnarinnar og
veislunnar þar en ef hún færi fram í
Noregi. „Samt er ekki óalgengt að
börn fermist líka hér úti og gera þá
nánustu ættingjar sér ferð hingað til
að samgleðjast þeim,“ segir Arna.
„Svo er líka alltaf hluti hópsins sem
lætur fermast hjá norskum prestum
eftir að hafa farið í ferming-
arfræðslu hjá mér. Norska og ís-
lenska kirkjan eru mjög svipaðar og
prestarnir á hverjum stað boðnir og
búnir að ferma íslensk börn.“
ai@mbl.is
Með 60 börn í sinni umsjón um allan Noreg
Skiptir máli fyrir mörg
börnin að fá að fermast og
fræðast með jafnöldrum
sínum frá gamla landinu.
8.000 sóknarbörn hjá Ís-
landsprestinum í Noregi.
Norskir prestar eru sem
boðnir og búnir að ferma
íslensk börn.
Fermingarbörn „Svo lætur alltaf hluti hópsins fermast hjá norskum prestum eftir að hafa farið í fræðslu hjá mér,“ segir sr. Arna Grétarsdóttir.
Arna
Grétarsdóttir
Þjóðbúningurinn í aðalhlutverki hjá Norðmönnum
Stuðningur sem getur munað um á viðkvæmum aldri
Hannaðu persónulega
myndabók á oddi.is
Oddi – umhverfisvottuð prentsmiðja. Höfðabakka 7, 110 Reykjavík, sími 515 5000, www.oddi.is
VERÐ FRÁ
6.990 KR.
EINTAKIÐ
NÝR
END
URB
ÆTT
UR
VEF
UR
Fermingardagurinn hefur verið í tiltölulega föst-
um skorðum hér á landi og fátt við siðinn hefur
tekið stórum breytingum síðustu áratugina.
Gjafirnar breytast svosem í takt við tíðarand-
ann, og verðmiði þeirra þenst og dregst saman
eftir hvernig vindar blása í efnahagslífi lands-
manna. En eftir sem áður gengur dagurinn út á
það að bjóða einstakling velkominn í kristinna
manna tölu, að lokinni hefðbundinni athöfn, oft-
ast í kirkju, og viðkomandi er svo fagnað með
veislu að athöfn lokinni. Eins og sjá má á þess-
um myndum, sem teknar eru fyrir um 40 árum
tekur tískan sínum breytingum en hátíðleikinn
ekki.
Morgunblaðið/Ólafur K. Magnússon
Fermingar á árum áður