Morgunblaðið - 27.04.2012, Blaðsíða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. APRÍL 2012
✝ Evelyn ÞóraHobbs fæddist í
Reykjavík 5. mars
1918. Hún andaðist
á Hjúkrunarheim-
ilinu Sóltúni í
Reykjavík 19. apríl
2012.
Foreldrar Eve-
lynar voru Jósefína
Antonía Helgadótt-
ir Zoëga húsfreyja,
f. í Reykjavík 1893,
d. 1974, og Clifford Laurie
Hobbs fiskkaupmaður, f. í Liver-
pool í Englandi 1884, d. 1935.
Systur Evelynar voru 1) Cather-
ine Geirþrúður sem lést á fyrsta
aldursári 1916, og 2) Helga
Hobbs, húsfreyja, f. 1919. 3)
Guðrún María Skúladóttir, f.
1943, kjördóttir Jósefínu og
seinni eiginmanns hennar Skúla
Guðmundssonar, f. 1900, d. 1969.
Evelyn giftist 1938 Hróbjarti
Bjarnasyni stórkaupmanni, f.
1.1. 1913, d. 5.6. 1975. Foreldrar
hans voru Jóhanna Hróbjarts-
dóttir húsfreyja, f. 1879, d. 1969,
og Bjarni Grímsson útvegsbóndi
og yfirfiskimatsmaður, f. 1870,
Jónsdóttir fv. bankamaður, f.
14.12. 1940.
Evelyn fæddist í Reykjavík,
en fluttist með foreldrum sínum
til Englands þegar hún var á 1.
árinu. Þau fluttu út í sveit í Hert-
fordshire og bjuggu þar, þar til
að Evelyn var 8 ára að hún flutt-
ist heim til Íslands með Jósefínu
móður sinni og Helgu systur.
Eftir barnaskólann innritaðist
Evelyn í Verzlunarskóla Íslands
og lauk þaðan verslunarprófi. Í
Verzlunarskólanum kynntist
hún eiginmanni sínum Hró-
bjarti. Hún sinnti heimilinu
fyrstu búskaparárin á Hávalla-
götunni í Reykjavík, en hóf störf
hjá Pósti og síma 1952. Síðar
varð hún deildarstjóri hjá Póst-
inum og allt til starfsloka 1988.
Evelyn sinnti velferðarmálum,
starfaði mikið með Thorvald-
sensfélaginu og var varafor-
maður þess í 21 ár og formaður í
3 ár. Hún gerðist félagi í
Oddfellow-hreyfingunni 1969 og
hafði mikla ánægju af hvoru
tveggja. Evelyn hafði alltaf
mikla gleði af útivist, ferðalög-
um og tónlist, en einnig lestri
góðra bóka og ljóða. Síðustu ár-
in hefur Evelyn notið kærleiks-
ríkrar aðhlynningar á
Hjúkrunarheimilinu Sóltúni.
Útför Evelynar Þóru fer fram
frá Dómkirkjunni í Reykjavík í
dag, 27. apríl 2012, kl. 13.
d. 1944. Synir Eve-
lynar og Hróbjarts
eru 1) Hróbjartur
Hróbjartsson arki-
tekt, f. 18.8. 1938,
kvæntur Karin
Hróbjartsson-
Stuart, fé-
lagsráðgjafa, f.
24.12. 1937, þau
eiga Úlf Helga, f.
8.7. 1965, maki
Sjöfn Evertsdóttir,
f. 1969, þau eiga Ólaf Evert og
Karin Sigríði. 2) Skúli Hró-
bjartsson lagermaður, f. 13.4.
1946. Fyrrverandi eiginkona
Svala H. Steingrímsdóttir, f.
1942. þau eiga a) Kristján Þór, f.
4.2. 1970, maki Lena Iversen, f.
1971, þau eiga Jóhönnu og Eskil,
en hann Anton Inga frá fyrra
sambandi. b) Jósef Anton, f. 1.4.
1973, maki Dagrún Ingv-
arsdóttir, f. 29.7. 1976, þau eiga
Evelyn Þóru og Dag. c) stjúp-
dóttir Jónína Sighvatsdóttir, f.
20.9. 1960, maki Hafsteinn Sig-
urjónsson, f. 1958, þau eiga Sam-
úel Arnar og Hafstein Erni.
Sambýliskona Skúla er Unnur
Mín elskulega móðursystir,
Evelyn, er látin. Nú, þegar kom-
ið er að kveðjustund, sem mörk-
uð er djúpum söknuði, er efst í
huga mínum innilegt þakklæti
fyrir að hafa átt slíka konu að
sem hana. Hún var óvenjulega
vel gerð manneskja í öllu tilliti.
Henni fylgdi einhver andleg
heiðríkja, friður og kúltúr, sem
var henni í blóð borinn og lét
engan ósnortinn. Evelyn var
glæsileg kona og „lady“ í orðsins
fyllstu merkingu. Eitt það fyrsta,
sem ég man úr frumbernsku
minni tengist henni og hennar
heimili að Hávallagötu 47 hér í
borg. Þar stofnaði Evelyn ynd-
islegt heimili ásamt eiginmanni
sínum Hróbjarti Bjarnasyni
stórkaupmanni. Þau eignuðust
tvo syni, Hróbjart og Skúla.
Heimili þeirra varð fljótt mið-
stöð fjölskyldu og vina. Þar var
oft gestkvæmt, en þau hjónin
voru miklir höfðingjar heim að
sækja. Í mínum huga var þetta
heimili þeirra ætíð unaðsreitur
og það var alltaf tilhlökkunarefni
að eiga í vændum heimsókn
þangað. Þær systur, Evelyn og
móðir mín, Helga, voru ætíð
mjög nánar. Vinátta þeirra og
samband á löngum lífsferli var
einstaklega fallegt og kærleiks-
ríkt. Þetta tengdi fjölskyldur
okkar traustum vináttuböndum
alla tíð. Allt lék í höndunum á
Evelyn frænku, hvort sem það
voru hannyrðir, píanóleikur,
þekking á bókmenntum, uppeldi,
veisluhöld eða annað, sem krafð-
ist sérþekkingar.
Trygglyndi hennar, hjálpsemi
og einlægur vilji til að láta öðrum
líða vel var öllum augljós. Einu
sinni þegar dóttir okkar Guðnýj-
ar, Karól, var lítil þurftum við
hjónin að fara í tónleikaferð er-
lendis. Þegar Evelyn frétti af
þessu, þá komin vel á áttræðis-
aldur, bauðst hún strax til þess
að hjálpa okkur. Hún fluttist inn
í húsið okkar og tók að sér gæslu
og umönnun dóttur okkar. Þetta
er einungis örlítið dæmi um
hjálpsemi og alúð þessarar konu
í garð annarra. Hún var virt,
elskuð og dáð af öllum sem
kynntust henni. Evelyn var hóg-
vær og af hjarta lítillát. Þess
vegna virtist hún geta gefið,
ómeðvitað, eins og fuglarnir,
blómin og sólin, áreynslulaust og
blátt áfram. Slíkir mannkostir
kalla á virðingu og þakklæti.
Evelyn fór ekki varhluta af
mótlæti á lífsleiðinni fremur en
aðrir. Þá komu sér vel áður-
nefndir eiginleikar hennar. Ekk-
ert gat hindrað hana í að ganga
þann veg og sinna þeim verkefn-
um, sem henni voru ætluð. Það
gerði hún af mikilli trúmennsku
og reisn allt til hinstu stundar.
Nú er elskuleg frænka mín laus
úr viðjum þess líkama, sem hafði
þjónað henni dyggilega í 94 ár.
Umhverfi hennar nú er mótað af
þeirri fegurð, alúð og ástríki,
sem líf hennar einkenndist af.
Við Guðný sendum Hróbjarti,
Skúla og fjölskyldum þeirra okk-
ar hjartanlegustu samúðarkveðj-
ur.
Guð blessi minningu Evelyn
Þóru Hobbs.
Gunnar Kvaran.
Þegar ég heyri þrastasöng
hugsa ég ávallt til Evelýnar
frænku, móðursystur minnar.
Svo hefur verið frá því að ég
fyrst fór að muna eftir mér. Og
söngur þrasta er fegurstur fugla-
söngur.
Í bernsku minni bjó Evelýn
ásamt manni sínum, Hróbjarti,
kölluðum Batta, og sonum í par-
húsi við Hávallagötu. Í garðinum
við húsið óx gras og há reynitré
og í trjánum sungu þrestir. Þar
voru fyrstu kynni mín af þessum
undrum, og þau tengdi ég sér-
staklega við frænku; þetta var
hennar heimur, hennar bústað-
ur, og þótt ungur væri fann ég
fyrir dálæti hennar á öllu tengdu
náttúrunni.
Þær systur, móðir mín og
Evelýn, voru afar nánar alla tíð
og miklir vinir. Á milli heimila
okkar var því sterkt samband.
Til Evelýnar og Batta var sér-
lega gott að koma því að þangað
vorum við svo velkomin. Batti
bjó yfir einstakri barngæsku
sem var einkar aðlaðandi þáttur í
fari hans og setti sinn blæ á anda
heimilisins. Það var í senn spenn-
andi og notalegt fyrir ungan
mann að koma þangað. Heimilið
var fallegt, búið vönduðum þung-
um húsgögnum, sumum leður-
klæddum, bókaskápum fullum af
bókum; þar ríkti góður andi, al-
varlegur og dulúðarfullur með
mjúkum eim af vindlum, blómum
og ókunnu kryddi. Í garðinum
var sláttuvél og garðstólar,
nokkuð sem var mér alveg fram-
andi. Á Hávallagötu var því lokk-
andi undraveröld sem sameinaði
það sem var spennandi og for-
vitnilegt því sem var traust, frið-
sælt og gott.
Í þá tíð var undirritaður ekki
mikið gefinn fyrir að dvelja ann-
ars staðar en heima hjá sér, en
hjá Evelýn var gaman að gista.
Samt var hún alvörugefin og lét
vita ef henni mislíkaði eitthvað í
hegðun manns, óvarlegt orð eða
athöfn. Þá leit frænka á mann
opnum alvarlegum augum.
Meira þurfti ekki; það var á við
þungar ávítur. En hún var svo
gegnumgóð og réttlát að það var
allt í lagi.
Evelýn og Batti áttu sumarbú-
stað við Þingvallavatn. Evelýn
var svo góð að bjóða litla frænda
sínum stundum með þeim. Það
var stórkostlegt að fá að dvelja í
unaðslegri náttúru Þingvalla, við
vatnið fagra, í svo góðum fé-
lagskap. Evelýn naut sín sér-
staklega í þessu umhverfi, gaum-
gæfði plöntur og blómgunartíma
þeirra, fylgdist með fuglum,
varpi þeirra og ungum, renndi
fyrir silung, kynti upp í kolaelda-
vélinni og bjó til ljúffengan mat.
Í þessari sælu rann íslensk nátt-
úra undirrituðum í merg og bein
svo honum finnst hvergi sé nær
því að vera paradís en einmitt
þar. Þessa ómetanlegu innlögn á
hann Evelýn frænku að þakka,
eins og svo margt annað.
Evelýn var vaxin upp úr þeirri
gömlu menningu er konur voru
bindiefnið í samfélaginu, kær-
leikurinn í verki. Þær létu hlut-
ina ganga upp, líknuðu, læknuðu
og kenndu, hugguðu og milduðu
og unnu mörg erfiðustu störfin
þegjandi og hljóðlaust. Evelýn
var einstaklega vönduð mann-
eskja og vann allt sem hún tók að
sér af stakri samviskusemi og
trúmennsku. Hún var afar fróð-
leiksfús og því sílesandi og
spannaði lesefnið vítt svið: skáld-
skap, ferða- og fræðibækur, ævi-
og spennusögur. Einnig hafði
hún unun af því að ferðast, ekki
síst um landið sitt, Ísland.
Ég kveð kæra frænku með
sorg og þökk í hjarta.
Guðmundur Hafsteinsson.
Kveðja
frá Thorvaldsensfélaginu
Í dag verður jarðsungin mín
kæra frænka og mæt félagskona
í Thorvaldsensfélaginu, Evelyn
Þóra Hobbs. Hún gekk í félagið í
janúar 1952, var því búin að vera
í félaginu í rösk 60 ár.
Evelyn var ekki búin að vera
lengi i félaginu þegar hún var
kosin þar til ábyrgðarstarfa.
Hún var fyrst kosin í stjórn fé-
lagsins 1954 og frá þeim tíma var
hún viðriðin aðalstjórn eða stjórn
Barnauppeldissjóðs félagsins.
Hún bar ætíð hag Barnauppeld-
issjóðsins sérstaklega fyrir
brjósti. Hlutverk sjóðsins er
meðal annars að styrkja veik
börn og ein af fjáröflunarleiðum
sjóðsins er útgáfa jólamerkis, en
á næsta ári verða 100 ár frá út-
gáfu fyrsta jólamerkis Thorvald-
sensfélagsins. Evelyn var búin
að sitja í stjórn sjóðsins í árarað-
ir.
Tíminn er afstæður, mér
finnst ekki svo langt síðan Eve-
lyn frænka mín var með okkur á
jólafundi félagsins fyrir nokkr-
um árum. Í mínum huga og sjálf-
sagt fleiri félagskvenna er vart
hægt að hugsa um Evelyn öðru-
vísi en að Helga systir hennar
komi þar við sögu. Þær systur
voru ávallt saman á fundum fé-
lagsins og það var aðdáunarvert
að sjá hversu samrýndar þær
voru og duglegar að mæta á fé-
lagsfundum. Það vantaði mikið
þegar þær systur vantaði.
Evelyn var kosin formaður fé-
lagsins árið 1985 og gegndi því
starfi í fjögur ár. Hún var sæmd
gullmerki félagsins 19. nóvem-
ber 1989 á afmæli Thorvaldsens-
félagsins. Þegar maður les yfir
hennar feril í félaginu sér maður
að hún hefur notið bæði virðing-
ar og trausts á meðal fé-
lagskvenna.
Margt hefur breyst í sam-
bandi við störf félagskvenna frá
því að Evelyn kom fyrst til starfa
í félaginu. Það má nærri geta að
það hefur farið meiri tími til
hinna ýmsu verkefna áður fyrr,
en í dag eru öll samskipti mun
auðveldari með tilkomu tölvunn-
ar og margt fleira kemur þar til.
Evelyn var glæsileg kona, hún
hafði fágaða og ljúfmannlega
framkomu. Hún hélt reisn sinni
allt til hins síðasta.
Það var fyrir tilstilli ömmu
okkar Geirþrúðar Zoëga sem var
félagskona í Thorvadlsensfélag-
inu að hún gekk í félagið. Evelyn
var elst af barnabörnum ömmu
okkar og afa og ég leit alltaf upp
til minnar kæru frænku. Það var
einnig gott að geta leitað til
hennar eftir að ég tók við for-
mennsku í félaginu.
Það koma margar minningar
upp í hugann á svona tímamótum
eins og til dæmis þegar við fé-
lagskonur fórum sumarferð til
Hvammstanga en þar heimsótt-
um við Heilsugæsluna en það var
móðir Evelynar, Jósefína Helga-
dóttir Zoëga sem var afgerandi
driffjöður við byggingu Heilsu-
gæslustöðvarinnar, en hún bjó
þá á Laugarbakka með sínum
eiginmanni, Skúla Guðmunds-
syni alþingismanni. Það kom mér
á óvart hvað þetta hafði farið
hljótt í fjölskyldunni á sínum
tíma. Kvenfélagið á Hvamms-
tanga tók á móti okkur í Heilsu-
gæslunni með veitingum og rak-
in var saga uppbyggingar
Heilsugæslunnar og þar kom
skýrt fram þáttur Jósefínu móð-
ur Evelynar.
Við minnumst Evelynar með
þakklæti og virðingu fyrir öll þau
góðu störf sem hún innti af hendi
fyrir Thorvaldsensfélagið.
Að leiðarlokum sendi ég fyrir
hönd Thorvaldsensfélagsins fjöl-
skyldu hennar og öðrum að-
standendum mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Kristín Zoëga, formaður.
Evelyn Þóra
Hobbs
Hrönn Andrésdóttir, mín
hægri hönd í uppbyggingu Dim-
ars (Vogue, Lystadún-Marco,
Sólar- og pílugluggatöld) er fallin
frá. Árið 2002 lágu leiðir okkar
saman þegar ég keypti Vogue og
ákveðið var að Hrönn fylgdi með
sem bókari. Sú ákvörðun reynd-
ist gríðalegur happafengur, því
jákvæðari og heiðarlegri mann-
eskju er erfitt að finna. Hvernig
hún tók á málum af jákvæðni og
eldmóð var aðdáunarvert og
hvernig hún lagði alla sína krafta
inn í sitt starfsumhverfi var ein-
stakt. Hún hafði sérstakt lag á að
sjá það jákvæða í umhverfinu og
var fljót að drepa niður neikvæða
tóna, því hennar lífsmottó var að
láta sér og öðrum líða vel. Hún
kom eins fram við alla og hafði
ávallt hagsmuni fyrirtækisins í
fyrsta sæti. Hún hikaði ekki við
að láta eigendur eða starfsfólk
heyra ef henni mislíkaði eitthvað
og komst hún upp með það, því
heiðarleikinn var svo tær.
Allan þann tíma sem hún vann
mér við hlið var áræðið og vinnu-
semin til staðar og aldrei kvartaði
hún yfir sjúkdómnum. Hún var
mér stoð og stytta og kom stund-
um fram við mig sem móðir frek-
ar en starfsmaður enda voru
samskipti okkar þannig að mér
þótti vænt um það og það gaf mér
kraft til að halda áfram.
Framkoma hennar vann hug
og hjörtu allra hjá fyrirtækinu.
Hrönn var fljót að kynnast öllum
og laða það besta fram í fólki.
Sannur liðsmaður.
Hrönn
Andrésdóttir
✝ Hrönn Andr-ésdóttir fædd-
ist í Reykjavík 11.
mars 1950. Hún lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 16. apríl 2012.
Útför Hrannar
fór fram frá Frí-
kirkjunni í Reykja-
vík 25. apríl 2012.
Fyrir hönd
starfsfólks Dimars
vil ég þakka Hrönn
fyrir allar þær góðu
stundir sem hún
kom með inn í okkar
umhverfi. Allar
skemmtisögurnar,
hláturinn og gleðina
og ekki má gleyma
handverki Hrannar
en hún var sannköll-
uð listakona.
Starfsfólk Dimars og ég viljum
votta Villa, börnum, mökum og
öðrum aðstandendum okkar
dýpstu samúð.
Valdimar Grímsson.
Elsku Hrönn.
Ótrúlegt hvernig lífið getur
stundum verið ósanngjarnt. Mér
finnst eins og það hafi veri í gær
sem Andrea sagði mér að þú vær-
ir lasin og í dag ertu búin að
kveðja.
Ég minnist þess þegar ég og
Andrea vorum að vinna saman í
bæjarvinnunni og þú smurðir
alltaf nesti fyrir mig líka. Ég var
alltaf svo öfundsjúk út í fína nest-
ið hennar Andreu og eftir það var
góðmennska þín svo mikil að þú
sendir hana með nesti fyrir mig
allt sumarið. Og mikið sem þetta
var nú alltaf vel smurt hjá þér.
Mér þótti ótrúlega vænt um að
fá að koma og kveðja þig. Nú veit
ég að þú ert komin til englanna
sem munu passa þig og varðveita.
Himnaríki er betra núna þegar
þú ert komin þangað.
Ég lofa þér því, elsku Hrönn
mín, að ég skal passa hana And-
reu þína.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Elísabet Gunnarsdóttir.
Að skrifa minningagrein
Ekkert gjald er tekið fyrir birtingu minningagreina.
Þær eru einnig birtar á www.mbl.is/minningar.
Skilafrestur minningagreina er á hádegi tveimur virkum
dögum fyrir útfarardag, en á föstudegi vegna greina til
birtingar á mánudag og þriðjudag.
Fjöldi greina í blaðinu á útfarardag ræðst af stærð blaðsins
hverju sinni en leitast er við að birta allar greinar svo fljótt
sem auðið er. Hámarkslengd minningagreina er 3.000
tölvuslög með bilum. Lengri greinar eru vistaðar á vefnum,
þar sem þær eru öllum opnar.
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Hermann Jónasson
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Erfidrykkjur af alúð
HÓTEL SAGA, REYKJAVÍK
S ími 525 9930
hote lsaga@hote lsaga.is
www.hote lsaga.is
Hótel Saga annast erfidrykkjur af virðingu og hlýju.
Fágað umhverfi, góðar veitingar og styrk þjónusta.