SunnudagsMogginn - 22.04.2012, Blaðsíða 16

16 22. apríl 2012
frábært að sem flestir höfundar skrifi
beint fyrir leiksvið. Það er alltaf gaman
að kynnast nýjum leikskáldum sem eiga
erindi, ekki síst konum. Þær mættu að
ósekju vera fleiri í hópi leikskálda. Í
gegnum aldirnar hafa leikbókmenntirnar
meira og minna verið skrifaðar af körlum
– fyrir karla.“
Þú hefur verið áberandi í sýningum
Borgarleikhússins undanfarin misseri.
Hvernig kanntu við þig hér?
„Ég flutti hingað úr Þjóðleikhúsinu
fyrir þremur, nei fjórum árum. Djöfull er
tíminn fljótur að líða! Það er ótrúlega
gaman að vinna hérna. Það er svo mikill
kraftur í þessu húsi. Það hefur verið nóg
að gera hjá mér, ætli ég verði ekki að
leika í níu sýningum á viku fram á sumar,
eftir að þessi verður frumsýnd. Ég kvarta
ekki undan skorti á verkefnum.“
Og hlutverkin blandast vel.
„Já, mjög vel. Mér finnst alveg jafn-
skemmtilegt að leika lítil hlutverk og
stór. Síðan eru þau svo fjölbreytt. Ég leik
lík í Nei, ráðherra og svo mann sem berst
um á hæl og hnakka í þessu verki. Þetta
er allur skalinn.“
Paradís á jörð
Hvað tekur svo við þegar leikárinu lýk-
ur í júní?
„Þá fer ég í langþráð sumarfrí vestur á
Bíldudal. Þar á ég hús og vil helst hvergi
annars staðar vera á sumrin. Vestfirðirnir
eru algjör paradís á jörð.“
Ferðu ennþá á sjó?
„Það er lítið í seinni tíð. Ég læt mér
nægja að veiða silung í fjörunni. Núorðið
finnst mér mikilvægast að slappa af og
safna kröftum.“
Tölur staðfesta að leikhúsaðsókn hef-
ur verið mjög góð eftir hrunið. Hverju
sætir það?
„Já, þetta er mjög ánægjuleg staðreynd
og maður finnur mjög sterkt fyrir þessu.
Mín kenning er sú að leikhúsið virki sem
eins konar sálfræðingur fyrir fólk. Um-
ræðan í þjóðfélaginu er neikvæð og
margir eiga erfitt uppdráttar fjárhags-
lega. Hvað er þá betra en að gefa sig leik-
húsinu á vald, gleyma stund og stað og
fara í ferðalag, þó ekki sé nema í eina
kvöldstund? Þetta gildir líka fyrir okkur
leikarana, það getur verið ágætt að
hverfa inn í einhverja allt aðra persónu
um stund.“
Hefur þá jafnvel aldrei verið betra að
vera leikari á Íslandi en einmitt nú?
„Það má alveg segja það.“
Hann hlær dátt.
Alltaf jafngaman
Framboð á sýningum hefur líka sjaldan
verið meira.
„Það er alveg rétt. Framboðið er alveg
ótrúlegt í íslenskum leikhúsum. Og það
eru ekki bara þessi dæmigerðu kassa-
stykki sem ganga vel. Leikhúsin eru líka
að taka áhættu – og það borgar sig.“
Þú ert um fimmtugt. Hvernig aldur er
það fyrir leikara?
„Það er fínn aldur. Ég verð 51 árs á
mánudaginn og það eru 26 ár síðan ég út-
skrifaðist úr Leiklistarskóla Íslands. Það
er langur tími. Samt hef ég alltaf jafn-
gaman af þessu. Ég byrjaði á því að leika
synina, nú leik ég oftar pabbana og jafn-
vel einstaka afa. Það er fínt. Þegar ég lít
yfir ferilinn get ég ekki annað en verið
mjög sáttur við minn hlut. Það eru for-
réttindi að hafa fengið að leika allt sem ég
hef fengið að leika. Ég sá til dæmis á ein-
hverjum kvikmyndavef um daginn að ég
er búinn að leika í um fjörutíu kvik-
myndum. Mér krossbrá, hélt að þær
væru ekki nema á bilinu tuttugu til þrjá-
tíu.“
En kannastu ekki við þær allar?
„Jú, flestallar!“
Hlustirðu vel, lesandi góður, geturðu
heyrt glottið!
Þröstur Leó í Borgarleikhúsinu: Fólkið í kjallaranum.
Kirsuberjagarðurinn.
Fjölskyldan.
Nei, ráðherra.
’
Það hefur verið nóg
að gera hjá mér, ætli
ég verði ekki að leika
í níu sýningum á viku fram
á sumar, eftir að þessi
verður frumsýnd.
Höfundur: Bergsveinn Birgisson
Leikgerð: Ólafur Egill Egilsson
Leikstjórn: Kristín Eysteinsdóttir
Leikmynd: Snorri Freyr Hilmarsson
Búningar: Stefanía Adolfsdóttir
Lýsing: Björn Bergsteinn Guðmundsson
Tónlist: Frank Þórir Hall
Leikarar: Þröstur Leó Gunnarsson,
Ilmur Kristjánsdóttir, Sigrún Edda
Björnsdóttir
Svar við bréfi
Helgu