Morgunblaðið - 18.05.2012, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. MAÍ 2012
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Hermann Jónasson
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
✝ Bergsteinn Ey-fjörð Garð-
arsson fæddist 14.
ágúst 1925, á Felli,
Glerárþorpi, Ak-
ureyri. Foreldrar
Sigurveig Guð-
björg Jónsdóttir, f.
15 sept.1901, látin
19. júní 1989, og
Garðar Júlíusson, f.
20. júlí 1901, látinn
20. febr. 1986.
Bergsteinn var elstur af 4 systk-
inum næst honum er Sumarrós
Lillian, f. 15. sept. 1932, Júlía, f.
8. jan. 1932, og Laufey Anna Ey-
fjörð, f. 24. jan. 1935, búsettar á
Akureyri.
Eiginkona Bergsteins var Jú-
dith Sveinsdóttir, fædd 13. maí
1924 á Blönduósi, látin 14. ágúst
1994. Bergsteinn og Judith áttu
saman 2 börn, fyrir átti Judith
dótturina Barböru. Sigurveig
Sumarrós, f. 19. des. 1953, gift
sett á Akureyri, börn þeirra
Daði Hrannar, f. 1998, Val-
garður Nói, f. 2001, Hanna Vig-
dís, f. 2009. Ómar Valur Jón-
asson, f. 1992, búsettur á
Akureyri. Svala Ástríðardóttir,
f. 1980, gift Steingrími Guðna
Árnasyni, f. 1981, búsett í
Reykjavík, börn þeirra, Gabríel,
f. 2006, Ástríður Kristín, f. 2010,
Óskírð, f. 2012, Heiðrún
Ástríðardóttir, f. 1986, búsett á
Akureyri. Barbara Ármanns, f.
27. jan. 1945, búsett í Reykjavík,
börn hennar, Vignir Þór Jóns-
son, f. 1965, búsettur í Namibíu,
börn hans. Anna Margrét, f.
1986, sonur Jesse Levi, f. 2009,
búsett í London. Marta, f. 1994,
búsett á Akureyri. Róbert Orri,
f. 1997, Brynja Bjarney, f. 1999,
búsett á Bifröst í Borgarfirði.
Arnar Freyr Jónsson, f. 1966,
kvæntur Heiðdísi Smáradóttur,
f. 1972, búsett á Akureyri. Börn
þeirra, Gauti Elfar, f. 1999, Nína
María, f. 1996, Smári Jónsson, f.
2001, Hildur Jónsdóttir, f. 2003.
Guðrún Jóna Jónsdóttir, f. 1978,
búsett í Reykjavík.
Útför Bergsteins fer fram frá
Glerárkirkju í dag, 18. maí 2012,
kl. 13.30.
Gunnari Björgvins-
syni, f. 2. ágúst
1951, búsett á Ak-
ureyri, börn þeirra
eru Matthildur
Björg, f. 1972, son-
ur Bjarmi Dagur, f.
2000, búsett á Ak-
ureyri. Bergsteinn
Eyfjörð, f. 1974,
giftur Virgine Tis-
sier, f. 1979, dóttir
Amelía Eyfjörð, f.
2005, búsett í Reykjavík. Gunn-
ar Örn, f. 1985, í sambúð með
Sesselíu Úlfarsdóttur, f. 1986,
sonur Mikael Danival, f. 2008,
búsett á Akureyri. Fannar Ingi,
f. 1992, búsettur á Akureyri.
Jónas Sveinn Eyfjörð, f. 10.
febrúar 1957, í sambúð með
Ástríði Sigurðardóttur, f. 29.
apríl 1962, búsett á Akureyri,
börn þeirra Berglind Júdith
Jónasdóttir, f. 1976, gift Davíð
Rúnari Gunnarssyni, f. 1971, bú-
Ég kynntist Begga fyrst þeg-
ar ég fór að draga mig eftir
systur hans. Þau góðu kynni við
hann hafa dugað vel, fengið að
dafna og þróast allt til lokadags.
Ég var jafnan þiggjandinn í
þeim kynnum. Hann hafði þá
þegar markað sér sinn sess í líf-
inu. Eignast góða eiginkonu,
sem varð hans lífsförunautur á
langri ævi og valið sitt lífsstarf,
sem hann hafði áhuga á og getu
til að sinna vel. Beggi var sjó-
maður alla tíð. Honum var þó
ýmislegt fleira til lista lagt, því
hann var afar laghentur og
smíðaði mikið, en sjómennskan
varð ofan á og hann keypti sína
fyrstu trillu 1945.
Beggi var ekki „maður
margra orða“, og ef til var það
einmitt þess vegna sem ávallt
var tekið eftir því sem hann
sagði. Það var helst þegar hann
tjáði sig um ýmis málefni sjó-
manna að hann fylltist eldmóði
og lá þá ekki á skoðunum sín-
um. Annað sem mér fannst ein-
kenna Begga var að hann var
aldrei að flýta sér, en þó vildu
allir njóta starfskrafta hans.
Hann var verklaginn, honum
féll aldrei verk úr hendi og af-
köstin árangursrík.
Þegar ég fór á sjóinn með
mági mínum fannst mér að
hann þekkti sjávarbotninn í
Eyjafirði eins og lófann á sér.
Hann virtist alltaf vita hvar
væri von á fiski og var með það
á hreinu hve djúpt væri til
botns. Frá því um 1950 og þar
til hann hætti útgerð skráði
hann ætíð hve mikið hefði veiðst
í hverri veiðiferð og þær fisk-
tegundir sem veiddust. Þetta er
athyglisverð og verðmæt
skýrsla.
Beggi var einn af forgöngu-
mönnum þess að koma upp að-
stöðu fyrir smábátaeigendur í
Sandgerðisbót og stofna félag
smábátaeigenda hér á þessu
svæði. Hann naut virðingar
allra þeirra sem tengdust smá-
bátaútgerð hér í firðinum. Það
styður líka frásögn sonar míns
af atviki sem gerðist fyrir um
fjörutíu árum: „Ég man eftir því
að einhvern tíma fóru ég og
pabbi með Begga út á Poll að
veiða. Aflinn var mikill í kílóum
talið. Ég var svo ánægður með
sjálfan mig að ég sagði öllum
sem heyra vildu af þessari sjó-
ferð. Einhver sem þekkti vel til
veiða á Pollinum og heyrði mig
gorta af þessu, sagðist ekki trúa
þessu, það veiddi enginn svona
mikið á trillu rétt fyrir utan
land. Ég sagðist segja alveg satt
með veiðina, hefði sjálfur staðið
við vigtina. Þá spurði hann hver
hefði verið með mér, ég sagðist
hafa verið með pabba og Begga
frænda. Nú, varstu með Begga.
Jú, þá trúi ég þér.“
Það rifjast upp margar góðar
samverustundir með Júddu og
Begga og börnum þeirra, Bar-
böru, Sigurveigu og Jónasi. Þær
fyrstu í Mólandi í Glerárþorpi
og þær síðustu í Mólandi austur
í Heiði. Það var alltaf gott að
koma á hlýlegt heimili hans og
Júddu.
Við Laufey, börn okkar og
fjölskyldur þeirra þakka fyrir
langa og góða samveru og við
sendum afkomendum Begga og
öllum ástvinum hugheilar sam-
úðarkveðjur. Ykkar huggun á
þessari saknaðarstundu er að
hafa fengið að alast upp og
starfa með ágætum og traustum
manni, góðum föður, afa og
langafa, manni sem allir voru
þakklátir fyrir að eiga að vini.
Sigurður Jóhannesson.
Á árunum upp úr 1960 var
verið að byggja húsin við Lang-
holtið. Ungt fólk með tóma vasa
en vinnufúsar hendur og bjart-
sýnina eina að vopni var að
byggja framtíðarheimili fyrir
fjölskylduna. Samheldni varð
strax mikil, hjálparhönd rétt
fram þegar einhver þarfnaðist
og svo var flutt inn strax og
húsin héldu vatni og vindi þó að
vantaði dúk á gólf, eldhúsinn-
réttingu, jafnvel hurðirnar líka.
Það kom allt smátt og smátt. Í
öllum húsum voru börn sem
léku sér saman og húsmæðurn-
ar fengu lánað kaffi eða sykur
ef á lá. Áður hétu húsin í Þorp-
inu nöfnum en nú hétu þau eftir
götum og númerum. Í daglegu
tali voru þó húsin nefnd eftir
byggjendunum. Það var Gu-
brandarhús, Barðahús, Styrm-
ishús, Andrahús og Þórshús en
númer 14 var held ég Júdduhús
eða Júddu og Beggahús. Við
köllum þau svo enn í dag þó all-
ir séu farnir úr þeim húsum í
dag.
Sigurveig móðir Begga var
sterk kona sem lét mikið að sér
kveða einkum í kvenfélaginu
Baldursbrá, þær höfðu lag á því
kvenfélagskonurnar að snúa
bændum sínum og sonum í
kringum sig þegar kvenfélagið
þarfnaðist, svo margir synirnir
tengdust félaginu traustum
böndum og urðu harla glaðir
þegar konur þeirra gengu í
Baldursbrá og Beggi var einn af
þeim heppnu. Júdda var sterk
kona og máttarstólpi í kven-
félaginu. Við kvenfélagskonur
hittum þau hjón oft í búðunum,
Nettó eða Hagkaup og þá
spjölluðum við lengi við Júddu.
Beggi stóð fyrir aftan hana
steinþegjandi og sýndi engin
merki óþreyju þó að spjallað
væri lengi og við dáðumst að
honum fyrir þolinmæðina. Eftir
að Júdda dó héldum við áfram
að hitta hann og nú gaf hann sig
á tal við okkur og hafði margt
til málanna að leggja. Beggi var
ekki kúgaður sonur og eigin-
maður, hann hafði þann eigin-
leika sem flest okkar skortir í
dag, hann hlustaði á aðra.
Við áttum margar góðar
stundir með þessum góðu ná-
grönnum. Minnisstæð er mér
ferð kvenfélagsins til Færeyja.
Á leiðinni út með Norrænu fór-
um við upp að dansa. Þegar við
Andri vorum orðin syfjuð fórum
við niður og Beggi líka. Morg-
uninn eftir sagði hann: „Andri
minn, þetta var misskilningur
hjá þér, ballið var ekki búið.“
Á leiðinni heim fórum við aft-
ur upp að dansa en þá kom
Beggi ekki niður með okkur.
Morguninn eftir sagði hann:
„Andri minn, nú skákaði ég þér,
ég dansaði í alla nótt.“
Að endingu vil ég þakka fjöl-
skyldunni allri fyrir allar vin-
astundirnar sem við höfum átt
saman í hálfa öld og vottum að-
standendum Begga innilega
samúð, en við vitum að honum
líður vel nú.
Andri og Guðrún.
Bergsteinn
Eyfjörð Garðarsson
✝ Halldór Ibsenfæddist 25.
febrúar 1925 á Suð-
ureyri við Súg-
andafjörð. Hann
lést 9. maí sl.
Hann var sonur
hjónanna Ibsens
Guðmundssonar út-
gerðarmanns og
formanns og
Lovísu Kristjáns-
dóttur húsmóður.
Halldór var fimmti í röð átta
systkina. Elstur var Þorgeir, f.
1917, d. 1999, Kristján, f. 1920,
d. 1963, Lovísa, f. 1921, d. 2009,
Arína, f. 1923, d.1994, Guð-
mundur, f. 1926, d. 2007, Helgi,
f. 1928, d. 2004, Guðfinnur, f.
1930, d. 1991.
Halldór kvæntist Sigþrúði
Jórunni Tómasdóttur 28. des.
1946. Foreldrar hennar voru
Jórunn Tómasdóttir og Tómas
Snorrason. Börn þeirra eru: 1)
Brynjar, kvæntur Jutta Hall-
dórsson, börn hans eru Guð-
mundur, kvæntur Nancy Ibsen,
þau eiga einn son, Brynja Sif,
gift Óðni Ásgeirssyni, þau eiga
tvær dætur, og Isaac Leif
kvæntur Amethyst Halldórsson.
2) Eygló, hún á tvö börn Jórunni
d. 2007, hún átti tvo syni og tvær
dætur, annar sonurinn er látinn
og Halldór Ibsen. 3) Tómas Ib-
sen, kvæntur Laufeyju Dani-
valsdóttur, börn þeirra eru
kvæmdastjóra Útvegsmanna-
félags Suðurnesja og gegndi því
til ársins 1995. Frá árinu 1990 til
1995 var hann einnig fram-
kvæmdastjóri Vinnuveitenda-
félags Suðurnesja. Í mörg ár var
Halldór í stjórn Ú.F.S. og V.F.S.
og stjórnarformaður Ú.F.S.
1967-1968.
Hann var varamaður í banka-
ráði Seðlabanka Íslands í 12 ár, í
Undanþágunefnd varðandi skip-
stjórnarmenn og vélstjóra, og
Mönnunarnefnd í 15 ár, 1980-
1995, í stjórn Aflatrygging-
arsjóðs 1980 – 1990, í stjórn Líf-
eyrissjóðs Suðurnesja frá 1990-
1995 þar af 2 ár sem formaður
stjórnar, sat í nokkur ár í úthlut-
unarnefnd atvinnuleysisbóta,
var í sóknarnefnd Keflavík-
urkirkju 1992-1997 og stjórn-
arformaður Kirkjugarða Kefla-
víkur 1994-1997. Halldór var
félagslyndur að eðlisfari. Hann
var sjálfstæðismaður og var
lengi virkur í Sjálfstæð-
isflokknum og sinnti þar ýmsum
trúnaðarstörfum. Hann var
varamaður í bæjarstjórn Kefla-
víkur um tíma og sat í ýmsum
nefndum á vegum bæjarins. Ár-
ið 1975 gekk hann í Rotaryklúbb
Keflavíkur og hlaut æðsta heið-
ursmerki Rotaryhreyfing-
arinnar, Paul Harris orðuna ár-
ið 1995. Hann var forseti
klúbbsins árið 1987-1988 en hef-
ur einnig sinnt öðrum emb-
ættum Rotaryklúbbs Keflavík-
ur. Hann var gerður
heiðursfélagi í Rotaryklúbbi
Keflavíkur árið 1998.
Útför Halldórs verður gerð
frá Hafnarfjarðarkirkju, föstu-
daginn 18. maí kl. 13.
Danival kvæntur
Liliane do Espirito
Santo, hann á einn
son, Sigþrúður Jór-
unn, hennar maður
er Jóhannes Hin-
riksson eiga þau
fjögur börn, Ólafur
Ibsen, kvæntur
Kristínu Evu Pét-
ursdóttur þau eiga
þrjú börn og Tómas
Davíð Ibsen,
kvæntur Helgu Lind Pálsdóttur,
þau eiga einn son. 4) Snorri,
kvæntur Ólöfu I. Davíðsdóttur,
þeirra börn eru Ágúst Ibsen,
sambýliskona hans er Ólína Ein-
arsdóttir, og Elías.
Barnaskóla lauk hann árið
1939. Lengri varð skólaganga
hans ekki heldur fór hann til
sjós og reri með föður sínum til
að byrja með. Leið hans lá til
Keflavíkur þar sem hann stund-
aði sjósókn. Árið 1952 hóf Hall-
dór störf hjá Olíufélaginu Esso á
Keflavíkurflugvelli og starfaði
hann þar til ársins 1962. Árið
1963 stofnaði hann ásamt ásamt
nokkrum félögum útgerðar- og
fiskvinnslufyrirtækið Útvör hf.
Þeir félagar stofnuðu einnig út-
gerðarfélagið Hag hf. og út-
gerðarfélagið Útey hf. Halldór
var framkvæmdastjóri allra
þessara félaga. Halldór hóf störf
hjá Keflavíkurradíói árið 1980
tók hann að sér starf fram-
Í fáum orðum vil ég minnast
föður míns, Dóra Ibsens, eins og
hann var oft kallaður. Pabbi sleit
barnsskónum í Súgandafirði þar
sem hann ólst upp á stóru heimili.
Ungur var hann sendur með
steinbít í soðið til ömmu og afa í
Bæ, en til að komast þangað gekk
hann út fyrir fjörðinn í fjörunni
undir klettabelti og þurfti stund-
um að sæta lagi og hlaupa yfir á
útsoginu þegar sjórinn náði upp
að klettunum.
Níu ára gamall var hann send-
ur í sveit til afa síns á Bæ og var
hans aðalhlutverk lengi vel að
vera kvíasmali, var hann trúlega
sá síðasti sem sinnti því starfi hér
á landi.
Skólagöngu lauk hann 14 ára
gamall, þá tók sjómennskan við
og reru hann og bræður hans með
Ibsen föður þeirra á Sigurvoninni.
Á gamlársdag 1943 kom pabbi
fyrst til Keflavíkur, tæplega 18
ára gamall og hóf sjósókn með,
Angantý mági sínum, en síðar lá
leiðin á togarana og hvalveiðara.
Árið 1952 hóf hann störf hjá Ol-
íufélaginu á Keflavíkurflugvelli
og vann þar vaktarvinnu allt til
ársins 1962. Pabbi vann alltaf
mikið og á frívöktum fór hann á
sjóinn eða vann við að beita. Það
sama átti við þegar pabbi og fé-
lagar hans hófu útgerðarrekstur
og fiskvinnslu að hann fór til
vinnu eldsnemma að morgni kom
aðeins heim í hádegismat og
kvöldmat og vann síðan langt
fram á kvöld.
Þrátt fyrir að vera mikið fjar-
verandi vegna vinnu fékk maður
að reyna kærleika og hlýju frá
pabba líkt og mömmu, heimilið
var fullt af ást og umhyggju.
Þegar leið á ævina gaf pabbi
sér meiri tíma heima við og var
hugur hans og mömmu hjá okkur
börnunum, tengdabörnum og
barnabörnum, þeim var ávallt
umhugað um velferð okkar og vel-
líðan. Þegar á reyndi var gott að
leita til pabba með málefni sem
brunnu á manni, hann var ávalt
tilbúinn að hlusta og veita góð ráð
og jafnvel koma með lausnir ef
það var á hans valdi. Pabbi var
hvetjandi, uppörvandi og var
ávallt bjartsýnn á framtíðina fyrir
okkar hönd.
Pabbi var félagslyndur, hann
tók þátt í hinum ýmsu félagsstörf-
um, sat í stjórnum hinna ýmsu fé-
laga og stofnana, hann var úr-
ræðagóður og gat sett sig inn í hin
ýmsu mál. Stutt skólaganga virt-
ist ekki há honum þegar kom að
því að taka á sig ábyrgðarstöður.
Vinnan og athafnasemin var sá
skóli sem pabbi ólst upp í og var
það veganesti sem hann hafði út í
lífið. Hann átti sterk tengsl við
systkini sín og mágfólk.
Pabbi var heilsteyptur og lagði
áherslu á að vera heiðarlegur og
sannur í því sem hann tók sér fyr-
ir hendur. Hann hafði sterkar
skoðanir og gat látið í sér heyra
þegar hann var ósammála mönn-
um, en sýndi virðingu og vinsemd
þrátt fyrir skoðanamun.
Ég er Guði þakklátur fyrir föð-
ur minn, hvernig hann með lífi
sínu og breytni var mér fyrir-
mynd. Ég er stoltur af því að hafa
verið sonur Halldórs Ibsen, minn-
ingin um hann mun lifa í huga mér
og hjarta svo lengi sem ég lifi.
Ég bið þess að Guð gefi að
minningin um hann megi lifa í
hjörtum þeirra sem hann þekktu,
en umfram allt óska ég þess að
pabbi megi ganga á gullnum
strætum réttlætisins í ríki okkar
himneska föður og sonar hans
Jesú Krists, með mömmu sér við
hlið.
Tómas Ibsen Halldórsson.
Halldór Ibsen frændi minn er
sá síðasti til að kveðja okkar heim,
úr röð 8 systkina, barna Lovísu og
Ibsens Guðmundssonar, for-
manns frá Suðureyri í Súganda-
firði. Börn Lovísu og Ibsens voru
8 talsins og afkomendur þeirra
eru fjölmargir. Nú er svo komið
að ég er elst afkomenda þeirra.
Öll þessi 8 börn Lovísu og Ib-
sens, 6 drengir og tvær stúlkur,
settu góðan svip á samtíð sína.
Þau höfðu öll sterka nærveru,
lögðu sitt af mörkum til sam-
félagsins eins og sagt er, og voru
öll frændrækin svo eftir var tekið.
Flestir bræðurnir sóttu sjóinn,
sem þeir áttu kyn til. En pabbi
þeirra, Ibsen, átti bátinn „Sigur-
von“ frá Súgandafirði og gerði
hann út þaðan.
Þeirra saga er saga fyrri kyn-
slóða. Halldór frændi minn var
góður maður, maður sterkra
skoðana, en umfram allt, mjög
frændrækinn. Frændrækni hans
og vináttu Siggu konu hans og
barna þeirra, naut ég góðs af þeg-
ar ég flutti til Keflavíkur. Fyrir
það allt vil ég þakka af alhug. Þeg-
ar við bæði höfðum flutt okkur um
set nær höfuðborginni hringdi
hann iðulega til mín og sagði:
„bara til að vita af þér frænka“.
Ég kveð þig Halldór Ibsen með
þessari ferðabæn sem er letruð á
legstein foreldra þinna að Stað í
Súgandafirði.
Út á hafi í alvaldsnafni.
Er ei hugur veill.
Guð í hjarta, guð í stafni,
gefur fararheill.
Far þú í friði kæri frændi.
Þín frænka,
Heiðrún Þorgeirsdóttir.
Halldór
Ibsen
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um innsend-
ingarmáta og skilafrest. Einnig
má smella á Morgunblaðslógóið
efst í hægra horninu og velja við-
eigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birt-
ingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minning-
argreina er 3.000 slög. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda stutta
kveðju, Hinstu kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem aðstandendur
senda inn. Þar kemur fram hvar
og hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann lést
og loks hvaðan og hvenær útförin
fer fram. Þar mega einnig koma
fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn, svo og
æviferil. Ætlast er til að þetta
komi aðeins fram í formálanum,
sem er feitletraður, en ekki í
minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja mynd
skal senda hana með æviágripi í
innsendikerfinu. Hafi æviágrip
þegar verið sent má senda mynd-
ina á netfangið minning@mbl.is.
Minningargreinar