Helgafell - 01.01.1943, Blaðsíða 49

TIL HÖFUÐS ÖRBIRGÐINNI
35
konur 3s.') Greiðsluskyldan er jöfn
fyrir alla, hvort sem tekjur þeirra eru
háar eða lágar, en börn til 16 ára ald-
urs, húsmæSur og
þeir, sem hættir
eru vinnu fyrir
aldurs sakir,
greiSa þó ekkert.
GreiSsluskyldan
nær og ekki ein-
ungis til launþega, heldur og til at-
vinnurekenda í iSnaSi, verzlun og land-
búnaSi og sömuleiSis til þeirra, sem
alls ekki eru þátttakendur í atvinnulíf-
inu — frænkunnar, sem annast heimili
skyldmenna, mannsins, sem lifir á
vöxtum af fé sínu o. s. frv.
Eins og allir, sem á annaS borS eru
greiSsluskyldir, greiSa yfirleitt jafnt til
tryggingarsjóðsins, hverjar svo sem
tekjur þeirra kunna aS vera, njóta allir
jafnra hlunninda úr honum, ef þeir á
annaS borð þarfnast þeirra, hvort sem
þeir eru ríkir eða fátækir. Hver sá,
sem er sviptur tekjum sínum, á kröfu
til greiðslu úr tryggingarsjóðnum og
það jafnhárrar,
hver svo sem
orsök tekjumiss-
isins kann aS
vera. Hjón fá
2 £ á viku auk
styrks til hvers
barns undir 16
ára aldri (að
meðaltali 8 s á
viku, en þó mis-
hás eftir aldri barnanna), hvort sem
um það er að ræða, að heimilisfaðirinn
sé atvinnulaus, óvinnufær sökum veik-
') Gengi £ er nú (í febrúar 1943) 26,22 kr.
en það gefur þó ekki rétta hugmynd um kaup-
mátt brezku peningaupphæSanna aS breyta þeim
í ísl. krónur, því aS verSlag hér er tiltöluega mun
haerra en í Bretlandi.
inda eða slysa eða setztur í helganstein.
Undantekning frá reglunni um jafna
greiðslu úr sjóðnum er aðeins gerð,
þegar um er að ræða varanlega örorku
vegna atvinnuslyss eða sjúkdóms.
Beveridge er sannfærður um, að með
þessu móti sé það tryggt, að engan
þurfi að skorta beinar lífsnauðsynjar.
Sé miðað við verðlagið 1938, gerir hann
ráð fyrir, að hjón þurfi vikulega 13 s
til matar, 3 s til fæðis, 10 s til húsa-
leigu, 4 s í hita, ljós og ýmislegt annað
og 2 s sem uppbót vegna þess, aS ekki
takist að ráðstafa tekjunum, sem skyn-
samlegast. Þetta eru samtals 32 s, en
2 £ greiðslan er miðuS við þaS, aS
framfærslukostnaður að stríðinu loknu
verði 25% hærri en 1938.
I tillögum Beveridge er gert ráS fyrir
því, að öllum sé tryggður lífeyrir í elli.
Vilji karlmaður
setjast í helgan
stein 65 ára og
kona 60 ára, eiga
þau kröfu á 2 £
vikulegri greiðslu,
ef um hjón er að
ræða, og 24 s, ef
um einstakling er að ræða. Þeir sem
vilja vinna áfram, geta það að sjálf-
sögðu og fá þá fyrir hvert ár hækkun
á ellilí^ununum, þegar þeir taka að
njóta þeirra. Hér yrði því um að ræða
allsherjar ellitryggingar, sem hvergi
munu nú tíðkast nema í Nýja-Sjálandi.
Beveridge telur vera um að ræða 8
atriði, sem tryggingum hans sé fyrst og
fremst ætlaS að ná til, en þau og bæt-
ur fyrir þau eru svo sem hér segir:
1) Attíinnuleysi. GreiSa á atvinnu-
leysisstyrk, sem er vikuleg greiðsla, 40
s fyrir hjón, en 24 s fyrir einstaklinga,
innt af hendi skilyrðislaust, meðan