Helgafell - 01.01.1943, Síða 102

88
HELGAFELL
Ég get nú ekki skrifað þér meira og því miður ekki betra, og þó nú von bráðar kynni að
lúkast upp einbverjar inngöngulegri dyr fyrir mér, get ég ekki látið þig það vita vetrarlangt.
Verra en það er getur það ekki orðið, ef guð ljær mér líf og heilsu. Ég segi ekki verra af því
það færi ilja um mig, því það væri mesta lygi. — Ég lifi í góðu gengi hjá séra Frænda, og
að öllu á hans kosti fyrir lítinn betaling, og er hann mér í öllum hlutum sem hlynntastur, og
það eitt veit ég víst að segja þér til huggunar að lokunum, að hann láti okkur ekki verða húsvillt
eitt ár, ef ekki annað verður fyrir. Heilsaðu frá mér móður þinni og systur og þeim, sem þú
vilt þar fyrir utan, — og lifðu ætíð svo farsæl, sem þér ann og óskar
þinn elskandi,
S. BreiSfjörS
Ef þú kemur landveg, þá áttu að taka beizlisbúninginn minn hjá honum Þorsteini, því
nóg var efnið í hann látið.
Þegar SigurSur fór úr Vestmannaeyjum skildi hann Sigríði eftir algjörlega
félausa, og var henni því ekki hægt um vik. Enda sagði hún síSar, aS hún
hefði ekki komizt vestur, sökum fátæktar. Árin 1828 og 1829 stóðu þau í
bréfaskiptum. SigurSur skrifaði henni þrjú bréf, en hún svaraði honum aft-
ur með sex bréfum. SíSan fóru engin bréf milli þeirra, og hafa þau þá ver-
ið farin að sjá, hvað verSa vildi. Oll þessi bréf munu glötuð, nema þetta
eina. Eftir að SigurSur fór vestur, var SigríSur í vanda stödd. Otti Jónsson,
verzlunarmaður, sem keypti BreiSfjörSshús af SigurSi, bauS henni að taka
að sér bústjórn fyrir hann, og varð hún allshugar fegin. Er frá leið virðast
þau hafa fellt hugi saman, en fyrri en árið 1831, þegar hún hafði frétt, að
SigurSur væri dauður í Grænlandi, kvaðst hún ekki hafa tekið saman við
Otta, og gæti það verið rétt, er þess er gætt, hvenær barn þeirra fæddist.
Þau bjuggu í BreiSfjörSshúsi, þangað til Otti andaðist 27. desember 1841.
Otti var kvæntur maður, en kona hans var langdvölum í Danmörku. Sig-
ríður og Otti eignuðust eina dóttur, og fæddist hún árið 1832. Sögusagnir
gengu um þær mundir í Vestmannaeyjum um það, að SigurSur, sem þá var í
Grænlandi, væri dáinn, og þess vegna vottaði séra Jón Austmann í „sakafalls-
attesti" sínu fyrir 1832, að SigríSur hefði alið barn í legorði, en ekki hór-
dómi.
Gott hefur verið með þeim Otta og SigríSi, og athyglisverð er umhyggja
hans fyrir henni eftir, að hans nyti ekki lengur við. Hinn 30. júlí 1839 skrif-
aði hann Abel sýslumanni eftirfarandi bréf:
,,Det gode Haab har jeg til Dem, at Fald jeg ved en pludselig Hendelse kom för eller
senere at göre den lange Rejse, at De da vilde bevise mig den Godhed og udbetale af mit
Efterladne til Sigrid Nicolásdatter hendes hos mig, for en tro Tjeneste, tilgodehavende Lön,
som jeg önsker skal slaa til og videre ikke uddeles".
Hefur hann fundið feigðina steðja að. SigríSur fékk BreiSfjörSshús upp í
ógoldið bústýrukaup sitt. SigríSur andaðist 16. maí 1859 hjá dóttur sinni, Mar-
grétu Skúladóttur, IjósmóSur í Hólshúsi í Vestmannaeyjum.