Helgafell - 01.12.1943, Síða 13

og réttir í hryllingi risafingur
róslitra fjalla
hátt yfir brennda akra og eyddar borgir
og úfin blásandi höf,
sem kasta í örvilnun milli sín mannlausum flekum.
— Og öldurnar hjala í óráði um sokkin skip,
sem halda fyrir þeim vöku og vilja heim.
En hvorki jörð né haf
mun framar festa yndi
við fjöll sín og kóralskóga.
Því jörðin þráir borgir á sævarbotni,
sem brimið lokkaði til sín í hafsins fang,
og útsærinn tregar strendur, sem hurfu að heiman
með hafsins skeljar og þang.
Og jafnvel þó að riddarinn stoltur stöðvi
sinn bleika fák við bústað hins hinzta manns
og jörðin vakni ei framar við hófþyt hans
mun hennar angist samt enginn friður gefast.
Og fyrr mun ei heldur sævarins heimþrá sefast
en síðasta fjallið ver sínum hinzta tindi
í fjörusand.
Þá sofnar riddarinn blindi.
Og særinn gengur á land.
i
Tómas Guðmundsson