Helgafell - 01.12.1943, Síða 40

FÁST Já, þegar slíks er þörí á klerksins hlið.
En þetta gæti líka snúizt við.
WAGNER Æ. vér, sem þraukum lengst í lærdóms veri
og lífið grillum rétt um páska og Jól
sem út úr þoku eða sjónargleri,
— hversu orkum vér á það úr ræðustól?
FÁST Að i n n a n vænzt þú óms, er hrífil
Það eitt, sem vex af djúpri þrá
með uppsprettunnar eðli og lífi,
á öðrum hug mim valdi ná!
Tín þér í sarp með elju og orku
annarra dæmi, ný og forn,
særðu úr ösku og orðastorku
andvana lærdóms gneistakom:
Óvita klapp og apa hylli
auðkeypt mun reyndar fyrir það.
En hjörtum fer aldrei orð á milli,
sem ekki er runnið úr hjartastað.
WAGNER En undir flutningi á þó mælskan mest.
Á mér ég veit þar ærinn brest.
FÁST Refjalaus sé þín ræðugrein!
Rásaðu ekki á við bjöllukálf!
Skynsamleg hugsun, skýr og hrein,
skilar sér rétt án listar, sjálf!
Og mælir þú af heilum huga,
þér heimatökin munu duga!
Sú ræðumælgi rakablind,
sem rembist við að klingja og glóa,
er þys í ætt við þokuvind
í þurru laufi bleikra skóga!
WAGNER Æ, stutt er ævin, listin löng!
Það liggur við, að mörgu sinni
í ofurkvíða og andarþröng
ég örvænti yfir syrpu minni!
Hve torgæt eru fararföng
til frumhndanna bröttuhlíða!
Og fyrr en hálfnast íerðin ströng,
er feigðarinnar skammt að bíða!