Helgafell - 02.12.1943, Qupperneq 30

412
HELGAFELL
sent þá til Póllands, þar sem fangar nazista, einkum af Gyðingakyni, eru
þjáðir miskunnarlausast. í einum síðasta hópnum var Gyðingakona
á 102. ári, sem þýzku hetjurnar höfðu hremmt til þess að hegna
henni fyrir þann glæp, að hún var fædd af foreldrum af Ísraelsætt. Ekki
þarf að geta þess, að fjárhagur Dana er hruninn í rústir, — landið hefur
verið rúið inn úr skyrtunni á hernámstímabilinu. Blóðspor nazista má nú
rekja um endilanga Danmörku, en þrátt fyrir það, að landið er konungslaust
og sljórnlaust, berast þó jafnan fréttir þaðan af hinni skæðustu mótstöðu,
sem einstakir menn og flokkar veita böðlum sínum. En einmitt á þessum
misserum virðist hraðskilnaðarmönnum óskastundin komin til þess að vinna
það óþarfaverk að slíta sambandi, sem þegar er slitið, — því að til þess
hyggja þeir sig menn. Ennfremur ætla þeir að setja konunginn af, — en
það er löglaust verk, því að konungsvald Kristjáns X. byggist ekki á sam-
bandslögunum. Því miður er líklegt, að allt þetta fari fram ekki hvað sízt
í þeim tilgangi, að frægð og virðing alþingis verði nokkru meiri en hún er nú.
Svo sem kunnugt er, hafa einstakir alþingismenn kvartað yfir því, að þeim
væri ekki alltaf sýnd tilhlýðileg virðing. Vera má að svo sé, því að það er
ekki mjög fátítt, að Islendingar bregði fyrir sig ókurteisi hverir við aðra.
En ef satt skal segja hef ég lítt orðið þess var, að menn hreyttu úr sér fár-
yrðum, hvorki um einstaka þingmenn né þingið í heild sinni, nú á þessum
síðustu tímum. Ef á alþingi er minnzt, hafa fæstir gaman af að fara fúkyrð-
um um það, heldur sitja menn hnípnir og höggdofa og vita varla, hvernig
þeir eiga að koma orðum að örvæntingu sinni um framtíð þings og þjóðar.
Ég hygg að virðing þingsins vaxi ekki, þó að það setji Kristján X. af að ólög-
um, því að það er víst og satt, að Islendingum stendur miklu meiri stuggur af
því, hvernig högum alþingis nú er komið, heldur en af Kristjáni X., sem
jafnan hefur verið mjög vinsæll maður hér á landi. Hann hefur ekki haft rík-
isstjórn nú á fjórða ár og er mjög ólíklegur til þess að taka aftur við konungs-
völdum yfir íslandi. En ef þingflokkarnir halda áfram sinni iðju, — jæja,
það er víst bezt að láta það mál falla niður að þessu sinni.
VIII.
1 ,,rökum Bjarna (þ. e. Islendinga) í sjálfstæðismálinu“ er einn stuttur
kafli, sem kastar skínandi björtu ljósi yfir sálarkvöl höfundarins.erhannsamdi
bæklinginn. En hann hljóðar svo: „Samkvæmt kenningum undanhalds-
manna eiga Islendingar því að búa sig undir friðarsamningana á þá leið að
hrekja ríkisstjórann frá völdum og fá konunginum í Kaupmannahöfn aftur í
hendur hið æðsta vald í málefnum ríkisins. Með því að vísa sendiherrum er-
lendra ríkja til Kaupmannahafnar og segja, að nú skuli þeir tala við utan-
ríkisráðuneytið danska, hjá okkur fái þeir ekki framar áheyrn. Með því að
kalla sendimenn okkar úti í löndum heim eða að gera þá að undirtyllum í