Helgafell - 02.12.1943, Page 35

ARTUR LUNDKVIST:
MALBIK
Ég er rjúkandi hörund, heitt og sveitt,
yfir heimsborgarstrætanna kviku breitt,
ég er Malbikið,
kolsvart og þjakað þý,
þolið í lægingu minni.
Forlátið yðar fótaskinni!
Engin hádegisskúr getur hvítþvegið mig,
— en hafið þið séð mig á regnværu kveldi,
eins og blökkustúlku, sem baðar sig
við bjarma frá rjóðureldi,
tindrandi svart,
blindandi bjart? ...
þegar baktýrum vagnanna breyti ég
í blikandi, kvikandi flugnasveima,
... var sú frumskógamótt ekki furðuleg,
— í Fimmtutröð eða heima?
í sumarsins glóð ber minn svertingjaþef
um sérhverja stórborg á yðar valdi.
í þögn mína ljúfsára launung ég gref
um léttklædda stúlku undir sólhlífar tjaldi.
Ég gleð mig við laufskuggans ljósbrugðna vef
og líknsvalan blæþyt af konunnar faldi.