Helgafell - 02.12.1943, Síða 43

SKÁLDIÐ Á LITLU-STRÖND
425
lagi. Hann er gildur meðalmaður að
vexti, og ég vissi, aS hann var þaS
aS burSum. Beinvaxinn er hann,
brjóstið hvelft og höfuðkeikur, ennið
bratt og þvert fyrir hársrætur, nefið
beint, jafnvaxið og eigi stórt, vanga-
sléttur, hökufríður og varir luktar,
ljósjarpur á hár — og bar á efri ár-
um alskegg með rauðleitum blæ, —
gráeygur og skúfbrýndur, og festuleg-
ur svipurinn.
i baSstofunni var eitt lítið borð, ó-
málaS, og skúffa undir plötunni. Jón
sezt við borðiS og tekur upp úr skúff-
unni blöð og skriffæri. Hann tekur
pennastöngina vinatri ,hendi, vætir
pennann og færir svo í þá hægri. Svo
örvhentur var hann, að hann flutti
pennann með vinstri hendi hvert
skipti, er hann drap í blekið. Hann
skrifaSi á óstrikaSan pappír, bar hönd-
ina fram hægt og jafnt, hverja línu,
og sá ég tilsýndar, hvað hrein var rit-
höndin og afbragðsvel sett.
Steinþór Björnsson ólst upp á
BjarnarstöSum, þar sem foreldrar hans
voru búandi. ÞaS er heiðarbýli ná-
lægt Gautlöndum. Steinþór var á ald-
ur viS hin yngri af bömum Jóns á
Gautlöndum. UrSu æskukynni hans
þar heima og í náinni samfylgd meS
Gautlandasystkinum.
Snemma kom í ljós, aS Steinþór var
mannsefni, skarpur til náms og list-
fengur til verka. Um tvítugsaldur réðst
hann í aS sigla til Kaupmannahafnar
og nam þar múr- og trésmíði jafn-
framt því, aS hann vann fyrir sér. Og
samfara handiðn lagSi hann kapp á
aS afla sér nokkurrar bóklegrar fræðslu
og menningar. LeitaSi hann eftir kynn-
um viS íslenzka námsmenn í háskól-
anum og naut félagsskapar meS þeim.
Þar átti hann kost á leiðbeiningum
um fræðsluskilyrði og val á lestrar-
efni. Fárra missira dvöl í Höfn notaði
Steinþór meS þeim árangri auk smíða-
kunnáttunnar, aS hann varS fær í
dönsku máli og hafði náS góðum
undirbúningi annarrar menntunar.
Heim kominn í sína sveit bar Stein-
þór af jafnöldrum aS ýmsu. Hann var
auðkenndur í annarra hóp, hár vexti,
réttur og karlmannlegur, klæddist vel
og prúður framgöngu, svartur á hár
og alskegg, fölleitur, stálgráeygur og
svipmikill. Hann var hagur maður
á hvert verk og laginn til verk-
stjórnar, fáorður oftast, en flutti mál
sitt hugsaS og meS festu, ef til
þess kom. Frjálslyndur var hann í
skoðunum, fastlyndur aS manndómi,
heitur í geði, heitur í ástum, drengur,
þegar á reyndi.
Steinþór Björnsson kvæntist Sigrúnu,
dóttur Jóns SigurSssonar á Gautlönd-
um og SigríSar Jónsdóttur, hálfsystur
Jóns Stefánssonar. En SigríSur móðir
Sigrúnar varS, sem áður segir, kona
Jóns Hinrikssonar. Steinþór byrjaði
búskap í ÁlftagerSi, en fluttist þaðan
aS Gautlöndum og hafSi þar nokkur
jarðarnot.
Átti Steinþór á þessum árum kost
á aS stunda iðn sína bæði á Akureyri
og Húsavík auk þess, sem meS þurfti
í sveitinni. Vann hann jafnframt bú-
skap sínum að smíðum utan heimilis,
stóS fyrir húsabyggingum og bryggju-
og brúagerð á ýmsum stöðum. Og
þegar til þess kom, aS gerS var brú
á Jökulsá í AxarfirSi, veitti hann því
forstöðu. BæSi af þessum ástæðum og
fyrir skort á jarðnæði í Mývatnssveit
hugði Steinþór ekki á stóran búskap
fyrir sig. Með þeim Jóni Stefánssyni
og Steinþór voru góS kynni. Steinþór
var meS öruggustu fylgismönnum
vakningar í sveitarlífi og félagsmál-