Kjarninn - 26.06.2014, Blaðsíða 79

02/03 kjaftÆði
hans bralli á milli þegar eitthvað skemmtilegt hendir, og
oftar en ekki er ömmu og afa hersingin CC-uð með. Það er
ekkert meðlag. Við skiptumst á að borga leikskólagjöld og
öðrum tilfallandi kostnaði er deilt þegar hann kemur upp.
Það er engin kergja. Ekkert passíft agressíft viðmót. Engin
kaldhæðni eða biturð. Pilturinn er ekki yfirheyrður um gang
mála á hinu heimilinu, eða bannað að tala um hvað mótorhjól
afa síns sé flott. Mér fannst fyndið að heyra að stjúppabbi
hans svæfi alltaf á typpinu og ég veit að þeim finnst gaman
að heyra hann tala um litlu systur sína, sem er að hans sögn
með mjúkt bak. Þetta er bara lífið eins og
það á að vera. Allir kátir.
ég í „aldrei án dóttur minnar“-gír
Þar sem drengurinn fæddist ekki inn í
skráða sambúð eða hjónaband hefur hún
haft forræðið. Við ætluðum að breyta þessu
um daginn. Fyrir mér var þetta ofsalegt
réttlætismál og ég var í massífum Aldrei án dóttur minnar-gír
niðri í Skógarhlíð, þar sem sýslumaðurinn í Reykjavík er með
sitt klúbbhús.
Konan sem tók á móti okkur var indæl. En viðmót hennar
var eins og hún væri að sætta deilur.
Í fljótu bragði virðast réttindi mín ekki hafa breyst neitt,
nema ég varð að skrifa undir pappír þar sem ég skuldbind
mig til þess að borga meðlag, gagnvart löggjafanum að
minnsta kosti. Kerfið á víst engin úrræði fyrir fólk sem vill
bara deila kostnaði. Hún ætlar svo sem ekki að innheimta
meðlagið, en mér finnst mjög óþægilegt að vita til þess
að löggjafinn heimti að ég borgi þetta. En ef þau lenda í
klóm mannræningja þegar hann verður 17 ára? Óbilgjarnra
náunga sem fara að búa heima hjá þeim og krefja hana um
að rukka allt meðlagið aftur í tímann? Þetta er ekkert mjög
óþægilegt fyrir mig, en samt.
Konan ítrekaði oft að réttindin væru algjörlega þeim
megin þar sem barnið er með lögheimili og ef deilumál kæmi
upp væri hægt að leita til sýslumanns upp á sættir.
„Mér fannst
fyndið að heyra
að stjúppabbi
hans svæfi alltaf
á typpinu.“