Kjarninn - 17.07.2014, Qupperneq 55

04/05 áliT
veikleiki ÖSE, þar sem hvert og eitt ríki hefur í rauninni
neitunarvald og útkoman því gjarnan lægsti samnefnari.
Vegna þessarar sérstöðu er oftast hægt að koma böndum á
átök sem blossa upp á milli þátttökuríkja með því að setja
þau í sérstakt ferli innan ÖSE en nánast vonlaust er að finna
endanlega lausn á þeim.
hagsmunir kænugarðs
Tíminn vinnur gegn úkraínskum stjórnvöldum í átökunum,
þar sem stuðningur við stjórnvöld í Kænugarði mun þverra
eftir því sem líður á haustið og almenningur finnur fyrir
áhrifum hefts innflutnings á rússnesku gasi. Einnig reynir á
þolinmæði auðmanna í austurhluta landsins, þar sem vopnuð
átök koma illa niður á efnahag svæðisins og takmarka gróða
viðskiptamanna og verksmiðjueigenda. Auk þess hefur
Rússland gefið til kynna að það muni hefta innflutning á
landbúnaðarafurðum frá Úkraínu, en slíkar aðgerðir kæmu
helst niður á landbúnaðarsvæðum í vesturhluta landsins og
myndu grafa undan stuðningi við stjórnvöld.
Það er því skiljanlegt að úkraínsk stjórnvöld kjósi að
sækja áfram með fullum þunga þrátt fyrir að alþjóða-
samfélagið hvetji þau til friðarviðræðna við aðskilnaðar-
sinna. Til þess að tryggja það að deilan í Austur-Úkraínu
dragist sem mest á langinn þurfa rússnesk stjórnvöld hins
vegar að styðja við bakið á aðskilaðarsinnum og aðstoða
þá við að halda uppi hernaðaraðgerðum í Donetsk- og
Lugansk-héruðum. Bein hernaðarleg íhlutun er hins vegar
of kostnaðar söm, bæði efnahagslega og pólitískt, til að
rússneski herinn fari opinberlega yfir landamæri Úkraínu.
Samtímis hvetur Kreml til þess að lausn deilunnar verði
komið í diplómatískan farveg og leggur áherslu á mikilvægi
ÖSE við lausn hennar og við eftirlit á svæðinu. Með þessari
tvöföldu nálgun fylgja rússnesk stjórnvöld því langtíma-
markmiði að ýta undir óstöðugleika í Úkraínu, gera ríkinu
þannig ófært að taka virkan þátt í vestrænni samvinnu og
tryggja áhrif sín á stefnumótun í Kænugarði.