Morgunblaðið - 21.09.2012, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. SEPTEMBER 2012
✝ Karl Guð-mundsson Sig-
urbergsson fæddist
á Eyri í Fáskrúðs-
firði 16. júlí 1923.
Hann andaðist á
heimili sínu á Suð-
urgötu 26 í Reykja-
nesbæ 11. sept-
ember sl.
Foreldrar hans
voru hjónin Oddný
Þorsteinsdóttir, f.
19. ágúst 1893 á Eyri í Fá-
skrúðsfirði, d. 30. október 1983,
og Sigurbergur Oddsson, f. 6.
febrúar 1894 í Hvammi í Fá-
skrúðsfirði, d. 14. mars 1976.
Þau bjuggu á Eyri til 1947, en
síðar í Reykjavík. Þeim varð tíu
barna auðið auk Karls, en þau
voru: Stefanía, f. 1915, d. 2000,
Guðlaug, f. 1916, d. 2011, Odd-
ur, f. 1917, d. 2001, Þórunn, f.
1919, d. 2004, Guðbjörg, f. 1921,
búsett í Reykjavík, Sigsteinn, f.
1922, d. 1986, Arthur, f. 1924, d.
1991, Valborg, f. 1926, d. 2010,
Bragi, f. 1929, d. 1985, og Bald-
ur, f. 1929, d. 1986.
f. 7.11. 1958. Dætur þeirra: a)
Valgerður, f. 11.9. 1987, sam-
býlismaður Egill Fivelstad, f.
23.12. 1986. b) Sigríður, f. 2.12.
1989.
Karl tók próf frá Héraðsskól-
anum á Laugarvatni 1943. Flutt-
ist til Reykjavíkur 1947. Fiski-
mannapróf frá Stýrimanna-
skólanum í Reykjavík 1952.
Stundaði sjómennsku, lengst af
sem skipstjóri, á bátum og tog-
urum til 1970, að undanteknum
átta mánuðum 1948 er hann var
lögregluþjónn í Hafnarfirði.
Karl og Valgerður fluttust til
Keflavíkur 1955 og bjuggu þar
síðan. Eftir að Karl lét af skip-
stjórn var hann hafnarvörður í
Keflavík og Njarðvík til 1993.
Hann var formaður Skipstjóra-
og stýrimannafélagsins Vísis í
Keflavík 1961-1980 og fulltrúi
þess á þingum Farmanna- og
fiskimannasambands Íslands.
Karl var varaþingmaður fyrir
Alþýðubandalagið í Reykjanes-
kjördæmi 1963-1979 og tók níu
sinnum sæti á Alþingi. Hann sat
í bæjarstjórn Keflavíkur 1970-
1982. Karl tók virkan þátt í
starfi Félags eldri borgara í
Reykjanesbæ eftir að hann lét af
störfum.
Útför Karls verður gerð frá
Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag, 21.
september, og hefst hún kl. 13.
Karl kvæntist 10.
mars 1949 Valgerði
Bjarnadóttur, f. 26.
apríl 1925, dóttur
hjónanna Guðnýjar
Ragnhildar Þór-
arinsdóttur frá Jór-
vík í Hjalta-
staðaþinghá,
N-Múl., f. 21. októ-
ber 1900, d. 27. júlí
1976, og Bjarna
Óskars Frímanns-
sonar bónda og oddvita á Efri-
Mýrum í Engihlíðarhreppi, f. í
Hvammi í Langadal 12. mars
1897, d. 10. nóvember 1987. Syn-
ir Karls og Valgerðar eru: 1)
Bjarni Frímann, f. 20.9. 1949,
maki Sólveig Diðrika Ögmunds-
dóttir, f. 30.12. 1948. Synir
þeirra: a) Ögmundur, f. 24.1.
1974, sambýliskona Sóley Jök-
ulrós Einarsdóttir, f. 19.2. 1976.
Saman eiga þau Aldísi, f. 21.5.
2009, og Andra, f. 16.11. 2011. b)
Bjarni Frímann, f. 26.8. 1989. c)
Karl Jóhann, f. 20.9. 1991. 2)
Ragnar, f. 6.7. 1959, sambýlis-
kona Þóra Ólafía Eyjólfsdóttir,
Elsku afi, það er svo erfitt að
hugsa til þess að við munum
aldrei aftur hitta þig, knúsa þig
eða hlæja með þér. Við eigum
ótal margar minningar um þig
sem munu alltaf vera í hjörtum
okkar. Alltaf vissir þú allt –
skipti ekki máli hverju það
tengdist – þú gast alltaf miðlað
visku þinni áfram og hjálpað
okkur með hin ýmsu verkefni
og spurningar.
Við litum alltaf svo mikið
upp til þín og munum ávallt
gera. Þú varst svo athafnasam-
ur, hraustur og kátur, lést lífið
alltaf líta út fyrir að vera svo
auðvelt og hélst alltaf áfram
þótt á móti blési. Þrátt fyrir að
þú hefðir alltaf eitthvað fyrir
stafni gastu alltaf fundið tíma
fyrir okkur systurnar. Þú leyfð-
ir okkur að taka þátt í svo
miklu, t.d. mini-golfinu með
gömlu körlunum, spilamennsk-
unni með prestinum, kóræfing-
um heima við og svo ótal mörgu
öðru.
Þórsmörk er staður sem mun
alltaf minna okkur á þig og
ömmu. Oft fórum við þangað á
sumrin með ykkur, gistum í
skálanum í Langadal og fórum
í gönguferðir þar í kring þar
sem þú fræddir okkur um heiti
fjallanna í kring, fræddir okkur
um blómin, fuglana og allt sem
við sáum.
Guð megi vera með þér,
elsku afi okkar, við munum
aldrei gleyma þér og hversu
hlýr og góður þú varst alla tíð.
Þínar afastelpur,
Valgerður og Sigríður.
Kveðja frá Félagi eldri
borgara á Suðurnesjum
Einn af máttarstólpum fé-
lags okkar, Karl G. Sigurbergs-
son f.v. skipstjóri, er látinn.
Hann var lengi í forystusveit
Félags eldri borgara á Suður-
nesjum, varaformaður um skeið
og þá var hann sjálfsagður
fundarstjóri á aðalfundum fé-
lagsins. Karl hvatti mig til þátt-
töku í starfi félagsins og tók ég
sæti hans í stjórn eftir að hann
dró sig í hlé.
Karl var ráðagóður og sann-
gjarn var hann , þekkti vel til
starfsemi félagsins og sótti ég
oft ráð til hans og naut þekk-
ingar hans þegar mér fannst að
ástæða væri til og mig skorti
þekkingu um mál sem upp
koma ætíð í félagsstarfi. Ég
naut þess sérstaklega að eiga
stund með Karli og Valgerði
konu hans á heimili þeirra þar
sem við ræddum saman fé-
lagsmál og þjóðmál og má
segja að þar höfum við verið
sammála á flestum sviðum
þjóðlífsins. Félagslegar lausnir
og jöfnuður voru lausnarorðin.
Stefna að því að jafna kjör
meðal okkar.
Ég vil þakka fyrir það að
hafa haft tækifæri til þess að
starfa með Karli G. Sigur-
bergssyni og notið ráða hans og
votta Valgerði og sonum þeirra
samúð mína um leið og við í
Félagi eldri borgara Suðurnesj-
um þökkum fyrir framlag hans
fyrir félagið.
Eyjólfur Eysteinsson,
formaður Félags eldri
borgara á Suð-
urnesjum.
Kveðja frá gönguhópnum.
Nú er hann Kalli Sigurbergs,
göngustjórinn okkar til margra
ára, fallinn frá. Við félagar
hans í gönguhópnum „Alltaf á
röltinu“ minnumst hans með
söknuði og virðingu. Kalli var
kletturinn í hópnum, alltaf
mættur, allt árið, tvisvar í viku
og sama hvernig viðraði. Hann
réð ferðinni og hvert stefnan
var tekin ýmist í suður, Vestur-
eða Austurbæinn og stundum
tekinn strætó í Innri-Njarðvík
og gengið til baka. Kaþólska
leiðin var mikið notuð en nafnið
var fengið frá hvíldarstað hóps-
ins við kapellu kaþólskra hér í
bæ. Kalli stóð einnig fyrir því
og gerði það að föstum lið að
hópurinn safnaði dósum og
flöskum sem á vegi okkar urðu
og sá hann um að andvirði
þeirra var afhent Þroskahjálp á
Suðurnesjum. Það er stutt síð-
an Kalli gekk með okkur eins
og venjulega, glaður og léttur
með sinn skemmtilega húmor.
Við munum sakna hans og
minnast með hlýhug og þakk-
læti fyrir góða og örugga for-
ystu og óskum honum alls hins
besta á þeirri braut sem hann
er nú lagður á. Góða ferð, Kalli
okkar.
Við sendum Lóu og börnum
þeirra okkar samúðarkveðjur.
F.h. gönguhópsins „Alltaf á
röltinu“,
Garðar Sigurðsson.
Við fráfall Karls G. Sigur-
bergssonar er fallinn frá einn
af máttarstólpum og frum-
kvöðlum félagshyggju- og
vinstrimanna á Suðurnesjum.
Hann var í framvarðarsveit Al-
þýðubandalagsfélagsins hér um
árabil og sat fyrir það í bæj-
arstjórn Keflavíkur frá 1974-
1982, einn af stofnfélögum
Vinstri hreyfingarinnar - græns
framboðs og virkur félagi til
dauðadags.
Karl var maður með sterkar
skoðanir, stóð gjarnan fast á
sínu en gaf eftir þegar á þurfti
að halda. Hann var fámáll en
ráðagóður, traustur félagi sem
ávallt var hægt að leita til þeg-
ar á reyndi. Kalli var maðurinn
sem brýndi okkur til dáða og
ávann sér virðingu allra sem til
hans þekktu. Við sendum eig-
inkonu hans og aðstandendum
öllum innilegar samúðarkveðj-
ur.
F.h. stjórnar VG á Suður-
nesjum,
Agnar Sigurbjörnsson,
Þorvaldur Örn Árnason,
Þormóður Logi Björnsson
og Þórunn Friðriksdóttir.
Karl G.
Sigurbergsson ✝ Jón Björnsson,fræðiritahöf-
undur frá Bólstað-
arhlíð, var fæddur
17. júní 1924 í Víði-
dal í Vestmanna-
eyjum. Hann and-
aðist 4. september
sl. á Landakotsspít-
ala, 88 ára að aldri.
Foreldrar Jóns
voru Ingibjörg
Ólafsdóttir og
Björn Bjarnason frá Bólstað-
arhlíð í Vestmannaeyjum. Hinn
3. júní 1956 kvæntist hann Guð-
ríði Bryndísi Jónsdóttur. For-
eldrar hennar voru Jón Jónsson
og Þorgerður Þorgilsdóttir. Jón
og Bryndís eignuðust fjögur
börn: 1) Halldóru Björk, gift
Ingimari Haraldssyni. Eiga þau
Kristínu Björk, fyrir átti Hall-
dóra Hannes Þorstein og Ingi-
mar Ylfu og Matthías. 2) Þor-
gerði, gift Boga Agnarssyni.
Átti Þorgerður fyrir Telmu og
Rakel og Bogi Jóhönnu og Gísla.
3) Birnu Ólafíu, gift Ásmundi
Jóni Þórarinssyni. Eiga þau
Bjarteyju, Bryndísi Björk, Re-
bekku og Kristófer Leví. 4)
Björn Jón, dóttir hans er Mar-
ína.
Jón ólst upp í Vest-
mannaeyjum og var í sveit flest
sumur til 16 ára aldurs undir
vélbátaflotanum og hann byrjaði
um 1980 að taka saman allt sem
hann fann um Eyjaskipin fyrst
og síðan smám saman um önnur
skip og aðra báta. Verkefnið,
sem var í upphafi tómstunda-
starf í stopulum frítíma, vatt
fljótlega upp á sig og hann fór
margar ferðir um landið til að
taka myndir, afla heimilda,
heimsækja söfn vítt og breitt,
sannreyna gögn, ræða við þá er
gleggst vissu o.s.frv. Útkoman
varð heildstæðasta ritsafn um
skipaflota Íslendinga, óþrjótandi
brunnur fyrir komandi kyn-
slóðir. Ritverkið Íslensk skip var
gefið út í fimm bindum árið 1990
og Íslenskir bátar fylgdu á eftir
árið 1999 í fjórum bindum. Þá
var Jón einnig kominn vel á veg
með söfnun heimilda um ís-
lensku áraskipin og eru þær
heimildir varðveittar í Safna-
húsi Vestmannaeyja. Þar fyrir
utan var Jón mikill áhugamaður
um íslenskar kirkjur og gamla
kirkjustaði og eru þau gögn
varðveitt á Biskupsstofu.
Jón var sæmdur fyrsta heið-
ursmerki sjómannadagsráðs
Vestmannaeyja 18. júní 1992 og
riddarakrossi hinnar íslensku
fálkaorðu á nýársdag 2003 fyrir
fræði- og ritstörf, auk margra
annarra viðurkenninga í ræðu
og riti.
Útför Jóns fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag, föstudaginn 21.
september 2012, og hefst athöfn-
in kl. 13.
Eyjaföllum. Sautján
ára fór hann til sjós
og var á ýmsum
góðum aflabátum
og -skipum í Vest-
mannaeyjum. Árið
1945 starfaði hann
um tíma í Reykja-
vík, m.a. á Vöru-
bílastöðinni Þrótti,
en réðst síðan til
starfa á fyrsta ný-
sköpunartog-
aranum, Ingólfi Arnarssyni,
1947. Hann var á vélbátnum
Guðrúnu VE 163 þegar hún
fórst 23. febrúar 1953. Jón vann
hjá Olíusamlaginu í Eyjum og
síðar við múrverk hjá Íslenskum
aðalverktökum, var verkstjóri
yfir Röra- og hellusteypunni í
Vestmannaeyjum og seinna
einnig yfir Steypustöðinni í Eyj-
um, 1957-1965. Hann keypti
1965 Hraunsteypuna í Hafn-
arfirði og rak hana næstu átta
árin, en eftir að hann seldi réðst
hann fljótlega til starfa hjá
Landsvirkjun. Síðustu 17 starfs-
ár sín vann hann hjá Bæjarsíma
Reykjavíkur. Þar lauk Jón
starfsferli sínum sjötugur að
aldri.
Jóns verður lengst minnst fyr-
ir brautryðjandaverk sitt um ís-
lensk skip og íslenska báta. Upp-
hafið má rekja til mikils áhuga á
Faðir minn, Jón Björnsson frá
Bólstaðarhlíð, Vestmanneyjum,
er látinn, 88 ára að aldri. Mig
langar að minnast hans með örfá-
um orðum og bregða upp mynd-
um frá liðnum atburðum. Um leið
vil ég þakka góðum Guði fyrir að
gefa mér yndislegan pabba,
manni mínum góðan tengdapabba
og börnum okkar skemmtilegan
afa og langafa.
Það var kaldur vetrardagur,
snjór yfir öllu og dimmt úti. Við
systurnar vorum að búa til mynd-
arlegan snjókarl í garðinum við
Boðaslóðina í Eyjum. Pabbi kom
gangandi eftir stéttinni. Við báð-
um hann að hjálpa okkur að búa
til fætur á snjókarlinn. Pabbi var í
jakkafötum en lét það ekki aftra
sér. Hann fór strax að skera út A-
laga bút úr neðstu kúlunni. Ég leit
upp í gangagluggann, þar stóð
Bjössi bróðir og horfði á, nýorðinn
tveggja ára. Þegar pabbi var að
ljúka við verkið, seig snjókarlinn
yfir hann. Pabbi var hokinn undir
hrúgunni og reisti sig upp, hvítur
eins og snjókarl. Við systurnar
sprungum úr hlátri. Mamma var
hlæjandi í eldhúsglugganum.
Í svefnherbergi okkar systkina
var koja, barnarúm, vagga og
beddi. Þegar við fórum að sofa
kom pabbi, lagðist á beddann með
hendur fyrir aftan hnakka og
sagði okkur sögur. Venjulega
voru þetta þessar hefðbundnu
sögur um Búkollu, Litlu-Gunnu
og Litla-Jón. En auðvitað gátu
þær ekki verið hefðbundnar í
hans frásögn, þær urðu miklu
skemmtilegri því nýjar og fyndn-
ar persónur eins og Stóra-Gunna
og Stóri-Jón komu til sögunnar
eða þau flæktust inn í Búkollusög-
una.
Þegar pabbi var strákur skaut-
aði hann mikið á Vilpunni í Eyjum
og æfði ýmsar listir og kúnstir.
Þegar hann var 24 ára var honum
boðið að taka þátt í fyrsta skauta-
landsmóti á Íslandi. Því miður
hafði hann ekki tök á því vegna
vinnu sinnar. Þegar hann var fer-
tugur slasaðist hann illa á fæti og
átti það eftir að hrjá hann alla tíð
síðan. Hann átti mjög erfitt með
að skauta en fór samt með okkur
systkinum og kenndi okkur. Það
var góður og dýrmætur tími.
Eftir að við fluttum til Hafn-
arfjarðar voru mamma og pabbi
óþreytandi að ferðast um landið
með okkur. Mamma venjulega
með bók í fanginu og sagði okkur
sögu landsins og jarðfræði. Inn á
milli tókum við lagið, enda hafði
pabbi gaman af söng og þá radd-
aði hann gjarnan lögin sem við
sungum. Pabbi endaði oft sönginn
á því að jóðla glaðlega.
Þegar við systkinin vorum
komin á unglingsár var alltaf
kvöldkaffi. Þá bakaði pabbi
pönnukökur, mamma hellti upp á,
svo var kallað: „Kaffi!“ og við hóp-
uðumst upp í eldhús.
Pabbi var skapgóður og
skemmtilegur maður og jafnan
stutt í glettni og jákvætt hugar-
far. Þó átti hann sára minningu
um sjóslys en ásetti sér að reyna
að leiða hugann frá því af fremsta
megni. Hann var harðduglegur og
greiðvikinn og vílaði aldrei fyrir
sér að takast á við erfið verkefni.
Ási, maðurinn minn, á margar
góðar minningar um góðan
tengdapabba, vinnuferðir upp í
bústað og margt fleira. Við sökn-
um pabba sárt en vitum að hann
er Guði falinn. Hann átti trú sem
var samtaka verkum hans.
Jesús mælti:
„Ég er upprisan og lífið. Sá sem trúir á
mig, mun lifa, þótt hann deyi.“
(Jóh.11:25)
Birna Ólafía Jónsdóttir.
Elsku yndislegi Nonni afi.
Við munum alltaf muna hlátur-
inn þinn, fallega brosið þitt og
hlýju augun þín, hlýleg orð þín og
kveðjur. Við munum alltaf muna
hve heiðarlegur þú varst, góð-
hjartaður, réttsýnn og jákvæður.
Við munum líka, þegar þú jóðlaðir
stundum þegar við vorum litlar og
lést okkur hlæja með allskyns
grettum og bröndurum. Við mun-
um líka alltaf muna eftir pönnu-
kökunum góðu – hans Nonna afa.
Elsku afi, það er svo miklu,
miklu meira sem við munum aldr-
ei gleyma, af okkar samveru-
stundum og listinn er langur og
minningarnar margar og allar
góðar, jákvæðar og skemmtileg-
ar.
Við kveðjum þig, elsku afi, með
miklum söknuði, en erum jafn-
framt stoltar og þakklátar fyrir að
hafa haft þig sem afa okkar, þú
varst okkur frábær fyrirmynd og
minningin um þig lifir áfram.
Bjartey og Bryndís
Björk Ásmundsdætur.
„Ég lifi og þér munuð lifa“
(Jóh. 14:19)
Elsku afi minn. Þú hefur alltaf
verið góður og skemmtilegur og
verið mér mikil og góð fyrirmynd.
Ég mun aldrei gleyma þér og mun
segja börnum mínum fullt af sög-
um af þér. Ég er svo stolt af þér
og þakklát fyrir að hafa átt þig
sem afa minn.
Mér hefði aldrei dottið í hug
þegar ég sá þig á Landakoti að
það væri í síðasta sinn sem ég
myndi sjá þig. Ég náði ekki að
kveðja þig almennilega, elsku afi.
En ég veit að þú ert á betri stað
núna.
Þú komst í draumi til mín. Þú
varst svo glaður, alveg heilbrigð-
ur og þér leið svo vel. Þú talaðir
svo fallega til mín, brostir síðan og
knúsaðir mig. Í mínu hjarta
varstu að kveðja mig. Þetta var
besti draumur í heimi.
Ég mun aldrei gleyma sögum
sem þú sagðir mér eða ráðlegg-
ingum sem þú gafst mér um lífið
og tilveruna.
Takk fyrir yndislegan tíma,
elsku Nonni afi.
Ástarkveðja,
þitt stolta barnabarn,
Rebekka.
Hann Nonni frændi er búinn að
kveðja. Við erum búnir að ganga í
gegnum lífið svo lengi sem við
munum eftir okkur. Það var alltaf
gaman að spjalla við Nonna, ljúf-
ur og góður maður. Að ekki sé
minnst á það þegar mætt var á
Ægisíðuna, þá skellti hann á sig
svuntunni og bauð upp á þessar
líka fínu pönnukökur.
Það var alltaf bjart yfir Nonna,
skapið gott, og svo var hann frá-
bær sögumaður og þá var nú hleg-
ið. Það var mikið þrekvirki hjá
honum á sínum tíma að ráðast í að
koma skipabókunum út, svo
glæsilegar sem þær eru. Við sam-
hryggjumst Bryndísi, börnum,
tengdabörnum og barnabörnum.
Björn Bjarnar
Guðmundsson,
Guðmundur Guðmundsson,
Ólafur Guðmundsson.
Jón Björnsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi.
Ég sakna þín mjög mik-
ið. Þú varst besti afi sem ég
get hugsað mér. Þú kennd-
ir mér að galdra og þú
gerðir svo margt fyndið og
skemmtilegt. Mér finnst þú
mjög flottur og indæll. Ég
elska þig mjög mikið.
Kær kveðja.
Þinn,
Kristófer (7 ára).