Morgunblaðið - 07.11.2012, Blaðsíða 23

UMRÆÐAN 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. NÓVEMBER 2012
V/Reykjalund - Mosfellsbæ - Sími 562 8500 - www.mulalundur.is
Múlalundur - fyrir betri framtíð
SÉRPRENTAÐAR MÖPPUR
hannaðar að utan sem innan eftir þínum þörfum
HRINGDU
OG FÁÐU
UPPLÝSINGAR
 562 8500
Fyrir fundi, ráðstefnur,
markaðssetningar
eða kynningar
Viðhaldsfríar
hurðir
Hentar mjög vel
íslenskri veðráttu
Viðhaldsfríir sólskálar og svalalokanir
Við höfum framleitt viðhaldsfría
glugga og hurðir í 28 ár
Nánari upplýsingar á www.solskalar.is
Yfir 40 litir í boði!
Smiðsbúð 10 • 210 Garðabær • Sími: 554 4300 • Fax: 564 1187
Til að efla atvinnu-
lífið á Íslandi er það
brýnna en nokkru
sinni fyrr að hlúa að
litlum og meðalstórum
fyrirtækjum, fyr-
irtækjum hinna sjálf-
stætt starfandi at-
vinnurekenda sem
hafa í gegnum tíðina
veitt þúsundum
manna atvinnu. Það
þarf að senda skýr
skilaboð um að við, sjálfstæðismenn
fáum við til þess umboð, munum
lækka skatta á fyrirtæki til þess að
þau sjái sér hag í að fjárfesta og ráða
til sín fólk. Atvinnulausir fá þá
vinnu, þeir endurheimta sjálfstraust
og sjálfsvirðingu, ráðstöfunartekjur
fólks aukast og hagur ríkissjóðs
vænkast samhliða því.
En til þess að svo megi verða, þarf
að endurskoða þá reglu sem nú virð-
ist ríkjandi að afskrifa eigi einungis
skuldir stórra fyrirtækja sem mörg
hver fóru óvarlega í aðdraganda
hruns en láta fyrirtæki, lítil og með-
alstór, sem ekki söfnuðu skuldum,
sigla sinn sjó. Æði mörg smærri fyr-
irtæki sem leituðu til bankanna,
fengu ekki þá aðstoð sem til þurfti
og voru sett í þrot á meðan stóru fyr-
irtækin fengu að lifa. Slíkt vinnulag
er ekki boðlegt og kallar á gagngera
endurskoðun á vinnureglum bæði
banka og lífeyrissjóða.
Það geta ekki þótt eðlilegir við-
skiptahættir að lífeyrissjóðir lands-
manna gangi inn í ógagnsætt sölu-
ferli banka og eignist hér stærstan
hlut í fyrirtækjum í landinu og taki
með því þátt í áhætturekstri með líf-
eyri okkar landsmanna.
Tímabært er að breyta
lögum um lífeyrissjóði,
jafnt um ávöxtun, hert-
ar reglur um fjárfest-
ingar og síðast en ekki
síst aðkomu eigenda að
stjórnum lífeyrissjóð-
anna.
En hvernig breytum
við? Við þurfum ein-
faldar og gegnsæjar
vinnureglur fjár-
málastofnana sem
standa öllum fyr-
irtækjum til boða. Það þarf að auka
umsvifin í þjóðfélaginu og við gerum
það með því að lækka skatta og búa
til stöðugt efnahagsumhverfi. Við
gefum fólkinu í landinu tækifæri til
þess að sýna í verki viljann og kraft-
inn og ryðjum burt hindrunum sem
birtast m.a. í flóknu regluveldi og
rándýru eftirlitskerfi.
Við sköpum svigrúm fyrir ein-
staklinga og fyrirtæki til þess að
nýta þau fjölmörgu tækifæri sem
felast í auðlindum, hugviti og fram-
taksemi þjóðarinnar – til handa
bjartri framtíð með fjölbreyttu og
öflugu atvinnulífi á Íslandi.
Hagur hverra
ræður för?
Eftir Ragnheiði
Ríkharðsdóttur
Ragnheiður
Ríkharðsdóttir
» Við þurfum einfaldar
og gegnsæjar vinnu-
reglur fjármálastofnana
sem standa öllum fyrir-
tækjum til boða.
Höfundur er þingmaður Sjálfstæðis-
flokksins og óskar eftir stuðningi í 2.
sæti í prófkjöri 10. nóvember nk.
Ég er oft spurð að
því hvernig ég geti
unnið á slysa- og
bráðamóttöku.
Hvernig ég geti verið
allan daginn innan
um fólk sem líður illa
og upplifir sína
verstu stund, jafnvel
sína síðustu stund.
Sonur minn spurði
mig einu sinni hvort
það væri ekki skrýtið að vera bara
að sinna óheppnu fólki. En það
skrýtna er að ég hef aldrei spurt
sjálfa mig þessarar spurningar. Í
vinnunni minni hef ég verið föðm-
uð, kysst, störf mín verið vegsöm-
uð, blessuð, mér hefur verið hótað,
það hefur verið migið á mig,
hrækt á mig, ráðist á mig ófríska,
sendur fingurinn í kveðjuskyni,
verið kölluð öllum illum nöfnum
og ég hef haldið í hönd fólks sem
er að taka sinn síðasta andardrátt.
Ég hef verið svo óheppin að stinga
mig á nál sem hafði mínútu áður
verið á kafi í handlegg sprautufík-
ils. Er þetta svona á öðrum vinnu-
stöðum?
Ég spyr mig stundum hvort það
sé eðlilegt að sofa í hálfan sólar-
hring eftir erfiða vakt í vinnunni?
Hvort það sé eðlilegt að geta ekki
sofnað fyrir verkjum í fótunum?
Hvort það sé eðlilegt að nokkrum
sinnum í mánuði komi ég heim
aftur með allt nestið mitt því ég
hafði ekki tíma til að borða í
vinnunni? Hvort það sé eðlilegt að
komast ekki á klósettið á átta
tíma vakt? Hvort það sé eðlilegt
að loksins þegar ég
næ að setjast niður þá
pompa ég niður því
stólarnir eru brotnir?
Er eðlilegt að vera
kvíðinn fyrir næstu
vakt? Er eðlilegt að
þurfa lögregluvernd í
vinnunni?
Ég elska vinnuna
mína. Ég á besta sam-
starfsfólk í heimi. Á
slysadeildinni vinnur
samheldinn, sterkur
hópur sem vinnur sem
eitt að sama markmiði. Því mark-
miði að sinna skjólstæðingum okk-
ar sem allra best. Láta fólki líða
betur, koma því í rétt úrræði,
halda því á lífi þar til það kemst á
skurðstofu eða gjörgæslu. En það
er ekki auðvelt. Róðurinn er þung-
ur og húsnæðið er ekki nógu stórt.
Flæðið inn á deildina er oft mun
meira en flæðið út af deildinni.
Spítalinn er fullur flesta daga og
deildir eiga erfitt með að taka við
sjúklingum af bráðamóttökunni.
Það sjá allir að dæmið gengur
ekki upp.
Hvernig leysir vaktstjóri það að
eiga bara eitt rúm eftir þegar 3
sjúkrabílar eru á leiðinni með fár-
veika sjúklinga og biðstofan er
full? Það koma vaktir þar sem
ekkert okkar kemst að borða.
Þegar þannig er statt eru hjúkr-
unarfræðingarnir oft með margt á
sinni könnu. Þeirra bíða mörg
krefjandi verkefni þegar þau ljúka
því sem þau eru að gera þá stund-
ina. Og þá kemur hræðslan og
samviskubitið. Er ég að sinna
sjúklingunum nógu vel? Er í lagi
með sjúklinginn á stofu 10? Ég
hef ekki náð að heilsa öllum sjúk-
lingunum mínum og það eru liðnar
2 klukkustundir frá vaktaskiptum.
Hvað ef ég geri mistök? Mistök á
þessum vinnustað geta verið dýr-
keypt og sum þeirra verða ekki
tekin til baka.
Það getur verið erfitt að halda
andlitinu gagnvart hinum sjúk-
lingum deildarinnar vitandi af því
að verið er að endurlífga unga
manneskju í næsta herbergi.
Brosa til næsta skjólstæðings eftir
að hafa nokkrum mínútum áður
tilkynnt aðstandendum andlát ást-
vinar. Það er erfitt að vinna á
slysa- og bráðamóttöku.
Nú er eitt og hálft ár síðan
kjarasamningar hjúkrunarfræð-
inga voru undirritaðir. Samkvæmt
þeim á sjúkrahúsið að gera við
okkur stofnanasamning. Sá samn-
ingur er ekki ennþá í smíðum og
verður ekki í bráð. Það eru 18
flokkar í launatöflu hjúkr-
unarfræðinga. Mér er sagt að
Landspítalinn nýti aðeins 12
þeirra. Flestar deildir geta ekki
raðað starfsfólki sínu hærra en í
flokk 8. Eftir 13 ár í starfi er ég í
flokki 5. Er það eðlilegt? Okkur er
sagt að það verði ekki samið því
ekki séu til peningar. Getum við
sætt okkur við það?
Þessi hugleiðing er ekki skrifuð
sem áfellisdómur yfir heilbrigð-
iskerfinu, stjórnendum sjúkra-
hússins eða deildarstjórum. Við
skiljum að það er erfitt að reka
stórt heimili þegar þröngt er í búi.
En það hlýtur að vera sanngjörn
krafa að öll stig launatöflunnar
okkar séu nýtt. Það hlýtur að vera
sanngjörn krafa að geta séð fyrir
fjölskyldu sinni eftir fjögurra ára
háskólanám. Það er nefnilega líka
þröngt í búi heima hjá okkur.
Vinnan mín
Eftir Elínu
Tryggvadóttur
Elín Tryggvadóttir
ȃg elska vinnuna
mína. Ég á besta
samstarfsfólk í heimi. Á
slysadeildinni vinnur
samheldinn, sterkur
hópur sem vinnur sem
eitt að sama markmiði.
Höfundur er hjúkrunarfræðingur
slysa- og bráðamóttöku í Fossvogi.