Morgunblaðið - 24.12.2012, Blaðsíða 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 24. DESEMBER 2012
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Kveðja frá
Verkfræðingafélagi Íslands
Søren Langvad verkfræðingur
er látinn, 88 ára að aldri. Søren
fæddist í Danmörku en flutti til Ís-
lands sem unglingur með foreldr-
um sínum, föður sínum, Kay Lang-
vad verkfræðingi, og íslenzkri
móður sinni, Selmu Guðjohnsen
Þórðardóttur. Søren lauk stúd-
entsprófi frá Háskóla Íslands með
sérstöku leyfi árið 1943, fyrrihluta-
prófi í verkfræði lauk hann frá HÍ
árið 1945 og prófi í byggingarverk-
fræði árið 1948 frá Danmarks
Tekniske Højskole (DTH), sem nú
er Danmarks Tekniske Universi-
tet (DTU).
Søren hóf störf við fyrirtækið
Fosskraft sf. árið 1950, en það ann-
aðist framkvæmdir við Írafoss-
virkjun og var samsteypa danska
fyrirtækisins E. Pihl & Søn A/S og
sænsks fyrirtækis.
Faðir hans hafði keypt helm-
ingshlut í fyrrnefnda fyrirtækinu
árið 1947 og árið 1971 tók Søren
við framkvæmdastjórn þess, sem
hann sinnti síðan og allt fram á
þetta ár. Undir stjórn hans varð
fyrirtækið eitt af öflugustu verk-
takafyrirtækjum á Norðurlöndum
og tók að sér verkefni víða um
heim. Søren átti þátt í að stofna ÍS-
TAK árið 1970, ásamt öðrum, og
var í stjórn fyrirtækisins til dán-
ardags.
Gegnum verkfræðistörf sín og
fyrirtækjarekstur kom Søren
Langvad að mörgum helztu stór-
framkvæmdum hérlendis á lýð-
veldistímanum. Þrátt fyrir störf
víða um lönd voru taugar hans til
Íslands ætíð sterkar og fjölmargir
íslenzkir verkfræðingar hafa gegnt
lykilstöðum í fyrirtækjum hans.
Søren sinnti fjölda trúnaðar-
starfa og hlaut fjölmargar viður-
kenningar fyrir margvísleg störf
sín. Hann lét sig sérstaklega varða
traust samband Íslands og Dan-
merkur og lagði starfsgrein sinni,
verkfræðinni, lið með ýmsum
hætti.
Hann sat fyrir hönd Verkfræð-
ingafélags Íslands í stjórn náms-
sjóðs J.C. Möllers frá árinu 1973,
en þeim sjóði er ætlað að styrkja
nemendur til verkfræðináms í
Danmörku. Þá var hann um tíma
prófdómari við DTH í Kaup-
mannahöfn og árið 2008 hlaut hann
heiðursdoktorsnafnbót í verkfræði
við Háskóla Íslands.
Søren Langvad gerðist félagi í
Verkfræðingafélagi Íslands 8. apríl
1948. Árið 1998 var hann útnefnd-
ur heiðursfélagi VFÍ, sem er æðsta
viðurkenning félagsins. Með Søren
er horfinn á braut eldhugi, atorku-
maður og góður félagi úr hópi
verkfræðinga. Við minnumst hans
með hlýju og vottum fjölskyldu og
aðstandendum innilega samúð.
Kristinn Andersen,
formaður VFÍ.
Søren Langvad
✝ Søren Lang-vad fæddist í
Frederiksberg í
Danmörku 9. nóv-
ember 1924. Hann
lést í Kaupmanna-
höfn 15. desember
2012.
Útför Sørens
fór fram frá
Grundtvigs Kirke
í Kaupmannahöfn
22. desember
2012.
En framtíð á vor þjóð
– með þessa fossa,
með þessi römmu tröll
í samhljóms-kór.
(E.B.)
Ísland á sér
marga vini um allan
heim. Vini sem tala
máli lands og þjóðar,
vini sem þekkja land-
ið og eru aðdáendur
þess fyrir margar
sakir. Einn af þessum traustu vin-
um var Sören Langvad. Hann kom
sem ungur maður til landsins frá
Danmörku og upp frá því átti Ís-
land hug hans.
Sören var athafnamaður í orðs-
ins fyllstu merkingu. Fyrirtæki
hans Phil og Sön er mjög þekkt í
Danmörku fyrir áreiðanleika,
vandvirkni og sanngirni. Jafn-
framt er það öflugt á alþjóðlegum
markaði. Dótturfyrirtæki þess á
Íslandi Ístak hefur jafnframt sama
orð á sér. Allir sem til þekkja vita
að hér hefur persóna Sörens ráðið
miklu.
Það var ótrúlegur kraftur í
þessum hljóðláta og hógværa
manni. Ekkert verkefni var svo
stórt í hans huga að ekki væri hægt
að leysa það. Hann naut þess að
takast á við vandasöm og stór
verkefni. Stórhýsi, vegir og brýr
um alla Danmörku eru ótvíræður
vitnisburður um þetta. Á Íslandi
hafa fyrirtæki hans komið að bygg-
ingu flestra virkjana landsins og
öðrum mikilvægum mannvirkjum.
Hann hafði mikla trú á möguleik-
um Íslands, ekki síst á sviði orku-
mála. Hann gerði sér ljósa grein
fyrir þeim auðæfum sem liggja í
beislun vatnsins. Hann dáðist að
kraftinum í ám og fossum. Jafn-
framt var hann mikill unnandi ís-
lenskrar náttúru. Hann heimsótti
landið á hverju ári með mikilli til-
hlökkun. Þar átti hann marga vini
og naut sín vel í félagsskap þeirra í
starfi og leik.
Við Íslendingar í Danmörku
stöndum í mikilli þakkarskuld við
Sören. Mikill fjöldi landa okkar
hefur starfað við fyrirtæki hans
hér í Danmörku og víða um heim.
Allt þetta fólk hefur hlotið víðtæka
reynslu sem hefur verið því verð-
mæt í lífinu. Hann hefur verið aðal-
driffjöðrin í vinuáttusamtökum
Dana og Íslendinga. Enginn hefur
tölu á öllum þeim viðburðum sem
hann hefur stutt með vinnu og fjár-
framlögum. Fjölskylda hans tók
jafnframt mikinn þátt í starfinu.
Síðustu árin sáum við tvö af börn-
um hans, Kjartan og Birgitte, oft
við hlið hans.
Ég hef verið lánsamur að kynn-
ast Sören. Ég átti þess kost að sitja
með honum og ræða málefni dags-
ins og framtíðarinnar. Þar kom
maður ekki að tómum kofunum og
hann hafði sterkar skoðanir. Hann
gerði sér glögga grein fyrir mik-
ilvægi alþjóðlegs samstarfs og
frjálsra viðskipta, enda þátttak-
andi í viðskiptum víða um heim.
Málflutningur hans einkenndist af
bjartsýni, athafnasemi og krafti
sem var mjög óvenjulegur. Hann
hafði engar áætlanir um að draga
sig í hlé. Hann hafði vanist vinnu-
semi allt sitt líf og hann mætti allt-
af til vinnu þótt hann væri kominn
fast að níræðu. Hann fór út að
moka snjó síðasta daginn sem
hann lifði. Verkhræddur var hann
aldrei og það sýndi hann líka síð-
asta daginn sinn.
Við Sigurjóna þökkum sam-
fylgdina og vottum börnum hans
og fjölskyldu okkar dýpstu samúð.
Halldór Ásgrímsson.
Í bók minni Hreint út sagt sem
kom út í haust segir: „Fyrst er að
geta þeirra sem finnst vænt um Ís-
lendinga og Ísland. Bent A. Koch,
lengi ritstjóri á Kristilegu dagblaði
og leiðarahöfundar á Fyns Stiftsti-
dende, var þar í allra fremstu röð.
Og Søren Langvad – hann er að
vísu eiginlega íslenskur en samt
danskur. Þeir voru vinir og félagar
og voru á níræðisaldri þegar við
vorum í Danmörku. „Voru,“ segi
ég af því að Bent er nú allur; lést
seint á árinu 2010.“ Og nú er Søren
líka fallinn. Hann var samt ein-
hvern veginn þannig hann Søren
að engum datt nokkurn tímann
annað í hug en að hann hlyti að lifa
alltaf þó að hann væri kominn
langt á níræðisaldurinn.
Við Guðrún vorum svo lánsöm
að fá að kynnast honum og konu
hans Gunnvöru meðan við vorum
úti að sinna verkefnum fyrir þjóð-
ina. Þá kynntumst við líka börnum
þeirra og barnabörnum. Søren
taldi það skyldu þeirra hjóna og
sína eftir að Gunnvör féll frá að
efna til kvöldverða fyrir íslenska
sendiherra sem voru á vettvangi;
það hafði hann gert frá því um
miðja síðustu öld. Hann hafði
kynnst þeim öllum og aðstoðað þá
alla. Hann hafði verið leiðtogi
Dansk Islandsk Samfund í áratugi
og borgaði reikningana þegar fé-
lagið þraut fé sem var eiginlega
alltaf. Þegar ég kom til Kaup-
mannahafnar spurði ég um fjárhag
félagsins; Fann þá fljótlega að það
voru bæði óviðeigandi og óþarfar
spurningar. Søren borgaði.
Á hverju sumri kom hann til Ís-
lands til laxveiða og bauð með sér
vinum sínum íslenskum og dönsk-
um; þar var oft með í för Íslands-
vinurinn Uffe Elleman Jensen,
fyrrverandi utanríkisráðherra og
leiðtogi Venstre í Danmörku, sem
er reyndar hægri flokkur þrátt
fyrir nafnið. Í tengslum við þessar
veiðiferðir til Íslands efndi Søren
til kvöldverða þar sem voru tugir
manna seinni árin á Hótel Sögu.
Það var glæsilegt en samt hófstillt.
Við kynntumst ekki fyrr en ég
kom til Kaupmannahafnar sem
sendiherra. Viðhorf okkar voru á
yfirborðinu eins ólík og hægt er að
ímynda sér, en aðeins á yfirborð-
inu. Þegar betur var að gáð vorum
við sammála um það sem skipti
máli. Við hrunið haustið 2008 átt-
um við mörg og löng samtöl, síðast
vorið 2009 þegar við sátum úti við
lengi fram í nóttina ásamt Jasper
Rangvad og ræddum um hag Ís-
lands. Það var gott og hollt samtal.
Fyrir nokkru var ákveðið að
sumardagurinn fyrsti yrði helgað-
ur Jóni Sigurðssyni sérstaklega í
Jónshúsi í Kaupmannahöfn og
dagurinn kallaður dagur Jóns Sig-
urðssonar. Einn af þeim sem fengu
þá sérstök verðlaun fyrir að hafa
treyst samband Íslands og Dan-
merkur var Søren Langvad. Eng-
inn var betur að því kominn en
hann. Ævinlega þegar þurfti að
taka til hendi vegna Íslands í þess-
um gamla höfuðstað landsins kom
Søren til skjalanna. Þar minnist ég
sérstaklega framlags hans til út-
gáfu á ljóðum Jónasar Hallgríms-
sonar: sú bók heitir Landet var fa-
gert og hún var helguð minningu
Gunnvarar Langvad.
Fallinn er höfðingi sem Ísland
gat reitt sig á þegar mikið lá við.
Við Guðrún sendum fjölskyldu Sø-
rens samúðarkveðjur og þakkir.
Svavar Gestsson.
Þegar ég hitti Søren Langvad
fyrst í hádegisverði á Þingvöllum
sumarið 2008 fannst mér hann
vera geðþekkur og skemmtilega
jarðbundinn maður. Þegar ég kom
til starfa sem sendiherra í Kaup-
mannahöfn í ársbyrjun 2010 og hóf
regluleg samskipti við Søren voru
þessi fyrstu hughrif ánægjulega
staðfest. Mér var kunnugt um
langan og farsælan feril hans sem
verkfræðingur og forstjóri og ég
varð þess áskynja hvað hann naut
mikillar virðingar sem slíkur í
Danmörku. En það var ekki á því
sviði sem leiðir okkar lágu saman.
Ég kynntist Søren sem einlægum
unnanda Íslands. Ætterni, nám við
HÍ og kynni af verklegum fram-
kvæmdum og mönnum og málefn-
um á Íslandi um áratugaskeið
sköpuðu þekkingu og skilning á ís-
lenskum aðstæðum sem var vand-
fundinn á meðal annarra vina Ís-
lands erlendis. Hann þekkti styrk-
leika og veikleika Íslendinga og
stóð ekki á sama um framtíð Ís-
lands en hafði jafnframt óbilandi
trú á möguleikum lands og þjóðar.
Samtímis var Søren stoltur og
þjóðhollur Dani og lagði áherslu á
að efla tengslin á milli Danmerkur
og Íslands, m.a. með því að bjóða
iðulega Dansk-Islandsk Samfund
að halda opna fundi í höfuðstöðv-
um Phil & Søn. Framlag Søren til
tvíhliða tengslanna var viðurkennt
af Íslands hálfu með ýmsum hætti,
m.a. veitingu stórriddarakross og
stjörnu fálkaorðunnar. Síðast af-
henti forseti Alþingis honum Verð-
laun Jóns Sigurðssonar við hátíð-
lega athöfn í Jónshúsi á
sumardaginn fyrsta 2010.
Þrátt fyrir stutt kynni og ald-
ursmun tókst góð vinátta með okk-
ur Søren. Hvort heldur samtölin
voru í síma eða yfir kaffibolla töl-
uðum við saman á íslensku og oft-
ast um það sem efst var á baugi í
Danmörku og á Íslandi á hverjum
tíma. Ég mun sakna þessa ráða-
góða heiðursmanns. Blessuð sé
minning hans.
Sturla Sigurjónsson.
Kveðja til heiðursfélaga
Søren Langvad hefur nú hafið
ferð sína yfir móðuna miklu eftir
langa og viðburðaríka ævi. Ég
kynntist Søren fyrst árið 2000 þeg-
ar Dansk-íslenska viðskiptaráðið
var stofnað í Kaupmannahöfn.
Hann var mjög áhugasamur um
stofnun ráðsins og sat í fyrstu
stjórn þess en vildi víkja fyrir sér
yngri mönnum við næstu stjórn-
arkosningar. Hann var útnefndur
fyrsti heiðursfélagi ráðsins en vild-
um við með því sýna þakklæti okk-
ar fyrir brennandi áhuga hans á
samskiptum landanna, hvort held-
ur um var að ræða viðskiptatengsl
eða mennta- og menningartengsl.
Þrátt fyrir miklar annir við að
stjórna stóru fyrirtæki með til-
heyrandi ferðalögum mætti hann á
ótrúlega marga viðburði ráðsins í
Kaupmannahöfn og reyndar oft á
Íslandi líka. Ég hitti hann síðast á
aðalfundi ráðsins í Kaupmanna-
höfn undir lok síðasta mánaðar og
þá sagði hann mér að hann væri
einungis nýlega hættur að mæta
daglega í vinnuna, þá orðinn 88 ára
gamall.
Fyrir hönd stjórnar Dansk-ís-
lenska viðskiptaráðsins votta ég
aðstandendum Sørens okkar
dýpstu samúð.
Sverrir Sverrisson,
formaður DÍV.
✝ Brandur Þor-steinsson fædd-
ist í Hafnarfirði 28.
ágúst 1934. Hann
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 8. des-
ember 2012.
Foreldrar hans
voru Jóna Margrét
Þorsteinsdóttir,
Hafnarfirði, og
Þorlákur Guð-
jónsson, Ísafirði.
Brandur ólst upp hjá móður
sinni og stjúpföður, Jóni M.
Nordgulen.
Eiginkona hans var Perla
Kristín Þorgeirsdóttir sem var
fædd 20. janúar 1933 í Vest-
mannaeyjum og lést 4. maí 2012.
Börn Brands eru:
1) Hafdís, f. 26. desember
1954, móðir hennar er Marta
Sigurðardóttir. Börn Hafdísar
eru: Eva Björk, f. 13. nóvember
1970, maki Juha Vainionpa. Dag-
rún Ellen, f. 31. júlí 1972, maki
Páll Gestsson. Kristján Örn, f.
19. janúar 1978, maki Katrín
Einarsdóttir og Sigurður Sveins,
f. 9. júlí 1986, maki Justine Max-
Brandur tíu barnabarnabörn.
Brandur ólst upp í barnmörg-
um og fjörugum Vesturbænum í
Hafnarfirði í mikilli nálægð við
móðurömmu sína og afa sem og
móðursystkini. Hann dvaldi
einnig um tíma á Eyrarbakka og
var í sveit á Skeiðum sem ung-
lingur. Hans starfssvið var mikið
tengt skipasmíðum og -við-
gerðum. Vann hann í mörg ár í
Skipasmíðastöðinni Stálvík,
einnig vann hann í Skipa-
smíðastöð Njarðvíkur, Slippstöð-
inni á Akureyri og hjá Ráðgarði.
Lengst starfaði hann þó hjá
Vélaverkstæði Jóhanns Ólafs,
sem verkstjóri og sá um tilboðs-
gerð verkefna. Hann var dug-
mikill og ósérhlífinn starfs-
maður og gekk óhikað í öll störf.
Brandur hafði gaman af ferða-
lögum og ferðaðist víða innan-
lands sem erlendis. Um langt
árabil starfaði hann í Kiwanis-
klúbbnum Eldborg. Fyrir u.þ.b.
10 árum fékk hann hjartaáfall
sem dró úr starfshæfni hans og
má segja að síðan þá hafi hans
líkamlega geta smátt og smátt
minnkað. Lengst af bjuggu þau
hjón í Hafnarfirði og fyrir tveim-
ur árum fluttu þau á Hrafnistu
þar sem þeim leið einstaklega
vel.
Útför Brands fór fram í kyrr-
þey frá Fríkirkjunni í Hafn-
arfirði 18. desember 2012.
well. 2) Lárus Geir,
f. 7. desember 1956,
kvæntur Ingibjörgu
Marinósdóttur.
Börn þeirra eru:
Birgir Örn, f. 17.
október 1979, d. 14.
nóvember 2010. Íris
Dögg, f. 28. janúar
1982, maki Friðgeir
Örn Gunnarsson, og
Hafdís Kristín, f. 9.
ágúst 1984. 3) Jóna
Margrét, f. 4. nóvember 1957,
gift Guðbergi Ástráðssyni. Börn
þeirra eru: Hildur, f. 14. júní
1984, Orri, f. 25. ágúst 1985,
maki Herdís Böðvarsdóttir. Hlín
f. 11. mars 1991, maki Ragnar
Björnsson og Björk f. 2. maí
1997. 4) Jón Þór, f. 7. febrúar
1962, kvæntur Sif Stefánsdóttur.
Synir þeirra eru: Þorgeir Arnar
f. 18. júlí 1981, maki Inga Hrefna
Sveinbjarnardóttir og Stefán
Þór f. 19. desember 1991. 5)
Fríður, f. 10. október 1970, gift
Guðlaugi Sæmundssyni. Dætur
þeirra eru: Katrín Perla, f. 19.
október 2004, og Bryndís Lára, f.
21. september 2007. Einnig átti
Minningarnar góðar og þær
ylja. Seiglan úr Vesturbænum
og listfengið að vestan segja
sumir. Umhverfið mótar mann-
inn og krafturinn var mikill.
Ekki mikið umleikis en sam-
staða, lífsgleði, bjartsýni og
dugur ráða ferð. Hús byggð og
þeim breytt, lóðir teknar í gegn
og vinir aðstoðaðir við ýmis
verk. Sköpunargáfan mikil og
verkin eru víða.
Mikið örlæti, hvort sem það
var sem gestgjafi á heimaslóð
eða aðstoð við aðra. Stoð sem
hægt var að reiða sig á og
treysta. Ef um var að ræða
verklegar framkvæmdir hjá
fjölskyldunni þá var hann mætt-
ur í vinnugallanum og tilbúinn
að láta verkin tala sem var ekki
ónýtt fyrir son með nokkra
þumalfingur. Stundum var ekk-
ert skilið í endalausum íþrótta-
æfingum en stutt við eftir
fremsta megni. Samheldni og
sjálfstæði fjölskyldu honum
mikilvæg. Skapað var rými og
öruggt umhverfi fyrir alla.
Stundum lítið sagt, ekki skamm-
ast en ljóst hverjar reglur væru.
Hlýjan og öruggt athvarf var
alltaf til staðar. Vellíðan fjöl-
skyldunnar var umbun mikillar
vinnu og hann alltaf tilbúinn að
standa vaktina. Barnabörnin
fengu að njóta gæskunnar; það
var tekinn rúntur niður á
bryggju og bland í poka vinsælt
með Tomma og Jenna-spólu.
Grillað lambalæri varð fjöl-
skyldurétturinn á tyllidögum og
þá var tekið á því eins og öðru,
nóg til af öllu og kokkurinn í ess-
inu sínu. Hann þurfti ekki að
láta mikið á sér bera, talaði lítið
um eigið framlag og kunni líka
vel við sig í rólegu umhverfi. Oft
var hlustað á klassíska tónlist –
það toppaði enginn Jusse Björl-
ing og Ashkenazy. Glíman við
krossgátur entist ævilangt og
síðan áttu Alistair MacLean og
James Bond dyggan stað í
dægradvölinni. Bjástur í bílskúr
var ómissandi og útskurður í tré
varð stórt áhugamál þar sem
handverksmaðurinn snjalli naut
sín vel. Ferðalög gáfu þeim
hjónum mikið og voru þau sam-
taka í að skoða heiminn og njóta
með góðum vinum. Systkinin sjö
komu til sögunnar fyrir nokkr-
um árum og var gaman að fylgj-
ast með þeirri ósviknu gleði og
kærleik sem það vakti. Vinnulúi
gerði vart við sig með heilsu-
bresti, uppsafnað slit erfiðrar
smiðjuvinnu þar sem oft var
miklum átökum beitt því að
verkefni þurfti að klára. Þurfti
þá að draga saman seglin. Hlýj-
an, væntumþykjan og traustið
var þó ávallt til staðar. Síðustu
ár hafa verið erfið en eins og
alltaf var besta leiðin valin með
hag allra að leiðarljósi, aldrei
var kvartað. Hann spjaraði sig
vel eftir andlát mömmu fyrr á
árinu þrátt fyrir mikinn söknuð.
Hann var sáttur og leið vel í sínu
umhverfi, starfsfólk Hrafnistu á
mikið hrós skilið. Verkstjórinn
skilaði góðu dagsverki þar sem
áræði og seigla réðu oft ríkjum.
Hann var stór þáttur í gang-
verki fjölskyldunnar og þrátt
fyrir að þau hjónin hafi stigið til
hliðar þá verða þau áfram hluti
af okkur.
Jón Þór Brandsson.
Vinur okkar, Brandur Þor-
steinsson, lést á Hrafnistu 8.
desember síðastliðinn. Brandur
kvaddi þennan heim um það bil
sjö mánuðum eftir lát ástkærrar
eiginkonu sinnar, Perlu Þor-
geirsdóttur.
Kunningsskapur okkar hófst
þegar þær Perla og Guðbjörg
hófu að vinna saman í Kaup-
félagi Hafnarfjarðar árið 1975.
Upp úr því myndaðist góður vin-
skapur milli okkar hjónanna.
Brandur hélt sextugsafmælið
sitt í Portúgal. Við hjónin slóg-
umst í förina og dvöldum syðra í
tvær vikur. Afmælishátíðin
tókst vel og var hin eftirminni-
legasta.
Eftir þetta fórum við með
Brandi og Perlu í margar ferðir
til sólarlandanna, fyrst til
Portúgals og síðar til Costa del
Sol á Spáni. Við nutum þessara
ferða mjög og sá háttur var oft
hafður á að meðan við hjónin og
Perla lágum í sólbaði hélt
Brandur sig uppi á svölum, ým-
ist að lesa eða ráða krossgátur.
Hann var ekki gefinn fyrir að
flatmaga í sólinni. Við nutum
hins vegar góðs af þessu því oft
var hann búinn að laga góðan
mat fyrir okkur þegar við kom-
um inn úr sólinni. Brandur hafði
gaman af því að búa til margar
gerðir af mjög ljúffengum mat.
Margar ferðirnar fórum við
hjónin út á Álftanes og síðar á
Hrafnistu og nutum ávallt mik-
illar gestrisni og umfram allt
góðs félagsskapar.
Nú þegar komið er að leið-
arlokum viljum við þakka
Brandi samfylgdina. Við vottum
börnum, barnabörnum og öðr-
um ættingjum okkar dýpstu
samúð.
Minningin um góðan dreng
lifir.
Sverrir og
Guðbjörg.
Brandur
Þorsteinsson